Wyżyna Bawarska

Wyżyna Bawarska leży między Jeziorem Bodeńskim, które oddziela ją od Wyżyny Szwajcarskiej, a dolnym biegiem rzek Inn i Salzach, za którymi leży Przedgórze Austriackie. Od północy i zachodu ograniczona jest Jurą Szwabską, Frankońską oraz Lasem Bawarskim, stanowiącymi część masywu Hercynidów. W części południowej występują wały morenowe i jeziora. Liczne rzeki, z których najważniejsze Lech, Izara i Inn płyną na północ do Dunaju w płytkich, szerokich dolinach.

Geografowie niemieccy w miejsce podprowincji Wyżyny Bawarskiej wyróżniają dwie podprowincje: Południowe Przedgórze Alpejskie i Północne Przedgórze Alpejskie o wyraźnie odmiennym charakterze.

Jest zapadliskiem tektonicznym wypełnionym w trzeciorzędzie molasą i w późniejszym czasie zerodowanym. Charakterystyczne są pagórkowate i faliste tereny porozdzielane szerokimi i płaskimi dolinami rzecznymi oraz wyrównanymi stożkami napływowymi. Jest to region wybitnie rolniczy położony na wysokościach 300–700 m n.p.m. Przy jego południowej granicy znajduje się Monachium. Wyróżnia się trzy makroregiony:

• Wyżynę Górnoszwabską (Oberschwäbische Hochebene, lub Donau-Iller-Lech-Platte) na zachód od rzeki Lech.
• Wzgórza Dolnobawarskie (Unterbayerisches Hügelland lub Niederbayerisches Hügelland) na północnym wschodzie regionu.
• Górnobawarskie terasy żwirowe (Isar-Inn-Schotterplatten lub Oberbayerische Schotterplatten), niekiedy łączone w jedną całość ze Wzgórzami Dolnobawarskimi.

Jest długim i wąskim pasem ciągnącym się wzdłuż Alp o charakterze młodoglacjalnym. Jest to teren powyżej 600 m n.p.m. z licznymi wzgórzami morenowymi mającymi niekiedy charakter gór niskich, osiągającymi do 1129 m n.p.m. (Ursersberg), oraz wieloma jeziorami:

Nazwa	Powierzchnia [km²]	Głębokość [m]	Objętość [km³]	Wysokość tafli wody n.p.m. [m]	Widok
Grn. Jezioro Bodeńskie Bodensee, Obersee	472	251	47,6	395,33
Chiemsee	79,9	73,4	2,05	518,2
Dln. Jezioro Bodeńskie Bodensee, Untersee	62	45	0,8	395,11
Starnberger See	56,4	127,8	3,0	584
Ammersee	46,6	81,1	1,75	532,9

Jest przedgórskim zapadliskiem, w trzeciorzędzie wypełniło się molasą (miąższość do 3500 m).

W miejscach naturalnej szaty leśnej znajdują się obecnie bory świerkowe lub pola uprawne. Znaczną część torfowisk osuszono, mimo to zachowały się obszary torfowisk i łęgów chronione dziś przez rezerwaty przyrody. Na północy regionu znajduje się największy na świecie obszar upraw chmielu.

Na terenie regionu znajduje się ludna aglomeracja Monachium. Poza tym do większych miast zaliczają się: Augsburg, Ulm, Ratyzbona, Ingolstadt. Poza nimi jest to obszar o gęstości zaludnienia nieco niższej niż średnia niemiecka. Wyżynę bawarską zamieszkują grupy etniczne Bawarów i Szwabów.

• Hallertau
• Kotlina Sandomierska

• praca zbiorowa: Encyklopedia Powszechna PWN. T. 4. R-Z. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1976, s. 363.
• Jerzy Kondracki Fizycznogeograficzna regionalizacja Niemiec i terenów przyległych w układzie dziesiętnym, "Przegląd Geograficzny" tom LXIX z. 102, 1997, str. 141-147.
• Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata, Warszawa 2013, s. 211.