Wincenty Ferreriusz

Był synem notariusza. Jego brat Bonifaci Ferrer (1350–1417) przetłumaczył Biblię na język kataloński, która została wydana drukiem w Walencji w roku 1478 (Biblia Valenciana).

W 1367 roku wstąpił do klasztoru Zakonu Kaznodziejskiego w Walencji. Śluby zakonne złożył rok później^[4]. Po ukończeniu studiów filozoficznych, teologicznych i logiki rozpoczął pracę jako wykładowca i podjął się głoszenia Ewangelii. Na uniwersytecie Estudi General w Lleidze uzyskał doktorat. Przebywał W Barcelonie, a od 1394 do 1399 roku był spowiednikiem antypapieża Benedykta XIII. Po ciężkiej chorobie, na którą zapadł w 1398 roku, został wędrownym kaznodzieją. Realizował swoje powołanie przemierzając m.in. tereny obecnej Hiszpanii, Włoch, Francji, Anglii, Irlandii i Szkocji^[3]. Występował przeciwko katarom i waldensom, głosił także nadejście Antychrysta, czym zyskał sobie przydomek „anioła Apokalipsy”. Zabiegał o położenie kresu wielkiej schizmie zachodniej.

W ikonografii przedstawia się go habicie dominikańskim, jako anioła Apokalipsy z trąbą i płomieniem na czole. Atrybutem Wincentego Ferreriusza jest koń^[4]

Jego wstawiennictwu przypisywane jest opanowanie epidemii cholery w Neapolu w 1836 roku^[2].

Grób Wincentego Ferreriusza znajduje się w katedrze św. Piotra w Vannes w Bretanii we Francji, która jest miejscem szczególnego kultu świętego.

W kościele świętej Anastazji w Weronie znajduje się ołtarz świętego^[5]. W Kościele katolickim wspomnienie liturgiczne św. Wincentego Ferreriusza przypada na jego dies natalis (5 kwietnia).

• Traktat o życiu duchowym,
• Kazania,
• Traktat przeciwko schizmie,
• Traktat przeciwko Żydom,
• Traktat dla tych, którzy cierpią pokusy przeciwko wierze.

„Aniele Boży, stróżu mój, mnie Tobie z dobroci Boskiej poleconego strzeż rządź i kieruj. Amen” ^[6].

• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego

• Hugo Hoever (SOCist): Żywoty świętych Pańskich. przekład Zbigniew Pniewski. Warmińskie Wydawnictwo Diecezjalne, 1983, s. 124/125.
• Święci na każdy dzień. T. I: Marzec. Kielce: Wydawnictwo Jedność, 2009, s. 32/36. ISBN 978-83-7558-293-2.

• Domenico Agasso, Antonio Borrelli: San Vincenzo Ferrer. [dostęp 2006-04-23]. (wł.).
• Piotr Rauzana, Żywot Ś. Wincentego z Walencjej, zakonu ś. Dominika w Żywotach Świętych Piotra Skargi.
• Dzieła Wincentego Ferreriusza w bibliotece Polona