Włodzimierz Pietrzak (poeta)

W 1931 ukończył Państwowe Gimnazjum im. Tadeusza Kościuszki w Kaliszu, w którym w latach 1928–1931 redagował szkolne pismo „Świt”. W latach 1931–1935 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, gdzie uczestniczył w działalności uniwersyteckiego Koła Polonistów. Należał do klubu Klubu Artystycznego „S”. Po studiach był urzędnikiem w Funduszu Pracy. Publikował w kilku pismach literackich. Od 1937 działał w organizacji Związek Młodej Polski. Był zastępcą redaktora naczelnego miesięcznika „Młoda Polska”. Podczas okupacji hitlerowskiej działał w podziemnym życiu kulturalnym. Był współredaktorem pisma „Pobudka”. Związany z Konfederacją Narodu – był redaktorem jej organu – pisma „Nowa Polska”. Pisał wiersze dotyczące problematyki ideowej i moralnej, a także bliskie konwencji katastroficznej. Uczestniczył w tworzeniu miesięcznika „Sztuka i Naród”.

Uczestnik powstania warszawskiego, śmiertelnie ranny w 20. dniu walk na Starym Mieście, zmarł 2 dni później w wyniku odniesionych ran^[1]. Odznaczony Krzyżem Walecznych. Pochowany na Powązkach Wojskowych (kwatera A24-6-21)^[2].

• 1933 – S. Poezje (z Ryszardem Matuszewskim i Janem Kottem)
• 1936 – Prawo drapieżne^[3]
• 1938–1944 – Między Wschodem i Zachodem (nie zachowało się w całości)
• 1943 – Skrzydła
• Z pism Włodzimierza Pietrzaka (pośmiertnie, zebrane przez Z. Lichniaka):
  • 1955 – Rachunek z dwudziestoleciem
  • 1956 – Lot jaskółek (część cyklu Między Wschodem i Zachodem)
  • 1957 – Miscellanea krytyczne
  • 1977 – Myśli

• 1955 – Zygmunt Lichniak: Skazany na szukanie. Rzecz o Włodzimierzu Pietrzaku.

• polegli w powstaniu warszawskim po stronie polskiej

• Prawo drapieżne (1936) w bibliotece Polona