Władysław Harland
Władysław Harland (ur. 23 kwietnia 1897 w Trzebcach, zm. 23 września 1939 w Podlodowie) – major dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
 major dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 kwietnia 1897 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
23 września 1939 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki |
Oddział I SG |
| Stanowiska |
referent |
| Główne wojny i bitwy |
wojna polsko-bolszewicka |
| Odznaczenia | |
  
| |
Życiorys
edytujSyn Henryka. W Wojsku Polskim od 1918 roku, absolwent szkoły podchorążych piechoty, uczestnik wojny polsko-bolszewickiej. 14 listopada 1921 roku został przydzielony do Wyższej Szkoły Wojennej w Warszawie, w charakterze słuchacza kursu normalnego[1][2]. Z dniem 1 października 1923 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do Dowództwa Okręgu Korpusu Nr IV w Łodzi[3]. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przesunięty w DOK IV ze zlikwidowanego Oddziału I do Oddziału Ogólnego na stanowisko referenta[4][5][6]. Następnie pełnił służbę w Oddziale I Sztabu Generalnego[7]. W listopadzie 1928 roku został przydzielony do składu osobowego inspektora armii, gen. dyw. Tadeusza Piskora na stanowisko referenta[8][9]. W marcu 1932 roku został przeniesiony na stanowisko pomocnika attaché wojskowego przy Poselstwie Polskim w Moskwie[10][11]. W 1933 roku, po wyjeździe z Moskwy ppłk. dypl. Jana Kowalewskiego, powierzono mu pełnienie obowiązków attaché wojskowego[12]. Ze stolicy ZSRR wysyłał m.in. raporty na temat wielkiego głodu na Ukrainie[13]. 27 czerwca 1935 roku został mianowany majorem ze starszeństwem z 1 stycznia 1935 roku i 30. lokatą w korpusie oficerów piechoty[14]. W grudniu 1935 roku obowiązki attaché przekazał ppłk. dypl. Konstantemu Zaborowskiemu[12], pozostając do 1937 roku na stanowisku jego pomocnika. Po powrocie do kraju został kierownikiem Samodzielnego Referatu Technicznego Oddziału II Sztabu Głównego[15]. Od stycznia 1939 roku był dowódcą I batalionu 22 pułku piechoty w Siedlcach. 24 marca 1939 roku został przydzielony do Oddziału II Sztabu Armii „Modlin” na stanowisko oficera wywiadowczego[16]. Dwa dni później stawił się w sztabie gen. bryg. Emila Krukowicz-Przedrzymirskiego. Obowiązki na wspomnianym stanowisku pełnił do 16 września 1939 roku[17]. Następnie został szefem sztabu grupy płk. Mariana Ocetkiewicza. Poległ 23 września 1939 roku w Podlodowie. Został pochowany na Cmentarzu Wojennym Rotunda w Zamościu[18].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Walecznych
- Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1938)[19][20]
- Srebrny Krzyż Zasługi (17 marca 1934)[21]
- Odznaka Pamiątkowa Generalnego Inspektora Sił Zbrojnych
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Stawecki 1997 ↓, s. 74.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 218, 437, 1500.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 585.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 22 stycznia 1925 roku, s. 31.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 49, 203, 372.
- ↑ Lista oficerów SG 1925 ↓, s. 16.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 137, 213.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 14 z 5 listopada 1928 roku, s. 355.
- ↑ Lista oficerów dyplomowanych 1931 ↓, s. 14.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 23 marca 1932 roku, s. 231.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 56, 424.
- ↑ a b Stawecki 2004 ↓, s. 119, 131.
- ↑ IPN, Wystawa Głód na Ukrainie.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 9 z 28 czerwca 1935 roku, s. 70.
- ↑ Łukasz Ulatowski, Odprawa zastępcy szefa Biura Wywiadu Oddziału II Sztabu Głównego z szefem wywiadu Korpusu Ochrony Pogranicza: Warszawa, 31 sierpnia 1939 r. – notatka służbowa, s. 16.
- ↑ Moszumański 2005 ↓, s. 171.
- ↑ Jurga i Karbowski 1987 ↓, s. 22, 31, 344, 439.
- ↑ Głowacki 1986 ↓, s. 347, 406.
- ↑ M.P. z 1938 r. nr 259, poz. 612. „za zasługi w służbie wojskowej”
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 11 listopada 1938 roku, s. 12.
- ↑ M.P. z 1934 r. nr 64, poz. 98 „za zasługi na stanowisku p.o. Attaché Wojskowego”.
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Lista oficerów Sztabu Generalnego (stan z dnia 31 grudnia 1925 roku). Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1926.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.
- Lista oficerów dyplomowanych (stan z dnia 15 kwietnia 1931 roku). Warszawa: Sztab Główny, 1931.
- Ludwik Głowacki: Działania wojenne na Lubelszczyźnie w roku 1939. Wyd. 2. Lublin: Wydawnictwo Lubelskie, 1986. ISBN 83-222-0377-2.
- Tadeusz Jurga, Władysław Karbowski: Armia „Modlin” 1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07274-4.
- Zbigniew Moszumański. Relacja gen. bryg. Emila Przedrzymirskiego o przygotowaniu Armii „Modlin” do wojny. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (207), 2005. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1640-6281.
- Piotr Stawecki: Oficerowie dyplomowani wojska Drugiej Rzeczypospolitej. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1997. ISBN 83-04-04390-4.
- Piotr Stawecki. Attaché wojskowi Drugiej Rzeczypospolitej. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”. 2 (202), 2004. Warszawa: Ministerstwo Obrony Narodowej. ISSN 1640-6281.