UK Championship 2009
Pukka Pies UK Championship 2009 – trzeci turniej rankingowym sezonu snookerowego 2009/2010. W dniach 5–13 grudnia 2009 roku miejscem jego rozegrania była hala widowiskowa Telford International Centre w Telford. Obrońcą tytułu mistrzowskiego był Shaun Murphy, który przegrał w meczu II rundy z późniejszym triumfatorem Ding Junhuiem 3:9.
| ||||
| ||||
| Liczba uczestników |
32 | |||
|---|---|---|---|---|
| Miejsce | ||||
| Zwycięzca | ||||
| II miejsce | ||||
| Najwyższy break |
141 | |||
| Rozegrane mecze |
31 | |||
W finale Ding Junhui pokonał po niezwykle wyrównanym meczu Johna Higginsa 10:8. Dla Chińczyka był to czwarty triumf w imprezie rankingowej w karierze, a drugi w UK Championship (poprzednio w 2005 roku).
Nagrody
edytujZwycięzca: £100 000
II miejsce: £46 000
Półfinalista: £23 250
Ćwierćfinalista: £16 450
Last 16: £12 050
Last 32: £8 750
Last 48: £5 500
Last 64: £2 300
Najwyższy break kwalifikacji: 500 £
Najwyższy break w fazie zasadniczej turnieju: 5000£
Maksymalny break w kwalifikacjach: 1000 £
Maksymalny break w fazie zasadniczej turnieju: 25 000 £
Łączna pula nagród: 625 000 £[1]
Wydarzenia związane z turniejem
edytuj- Ding Junhui został drugim snookerzystą spoza Wielkiej Brytanii oraz Irlandii (po Neilu Robertsonie), mającym na koncie cztery wygrane w turniejach rankingowych w karierze.
- Peter Lines zakwalifikował się do fazy głównej turnieju rankingowego po raz pierwszy od ośmiu lat (poprzednio British Open 2001)[2].
- Graeme Dott poddał mecz I rundy z Markiem Williamsem przy stanie 2:6 z powodu choroby[3].
- Ryan Day w jedenastym framie meczu I rundy z Liangiem Wenbo nieskutecznie atakował breaka maksymalnego 147 punktów. Podejście zakończył po spudłowaniu brązowej bili, uzyskując 125 pkt.
- Peter Lines awansował do ćwierćfinału turnieju rankingowego po raz pierwszy od dziesięciu lat (poprzednio China Open 1999).
- Ronnie O’Sullivan w półfinale z Johnem Higginsem wygrał sześć partii z rzędu, doprowadzając od stanu 2:8 do remisu 8:8. Przegrał on jednak w decydującym 17 framie, pomimo iż w partii rozpoczął budowanie breaka.
Zawodnicy
edytujZawodnicy rozstawieni
edytujW turnieju na 1. pozycji rozstawiony został obrońca tytułu. Jako drugi rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej (w nawiasie podano rundę w której zawodnik zakończył swój udział w turnieju):
|
Zawodnicy nierozstawieni
edytujPoniżsi zawodnicy uzyskali awans do turnieju UK Championship poprzez udział w kwalifikacjach (w nawiasie numer zajmowany na liście rankingowej):
|
|
Drabinka turniejowa
edytujFinał
edytuj| Finał: Do 10 frame’ów Telford International Centre, Telford, 13 grudnia 2009. Sędzia: | ||
| 10 – 8 | ||
| Sesja południowa: 93(81)-11, 43(43)-75(67), 101(69)-27, 32-77(67), 78(63)-4, 51-62, 65(44)-49(45), 0-96(80) Sesja wieczorna: 58-22, 21-67, 78(50)-12, 12-99(91), 5-68(42), 75(74)-5, 64-58, 62-49, 18-115(115), 84(75)-36 | ||
| 81 | Najwyższy break | 115 |
| 0 | Breaki stupunktowe | 1 |
| 6 | Breaki 50-punktowe | 5 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
edytujMark Selby 141, 136, 132, 115, 102, 101
Neil Robertson 137, 127, 119, 100
Ding Junhui 134, 114, 113
Stephen Hendry 130, 115, 112, 108
Ryan Day 125
Mark Allen 121, 112, 104, 100
Marco Fu 104
Statystyki turnieju
edytujStatystyki pierwszej rundy
edytuj| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 19 | 59,38% | |
| Szkocja | 4 | 12,50% | |
| Walia | 3 | 9,38% | |
| Irlandia Północna | 2 | 6,25% | |
| Chiny | 2 | 6,25% | |
| Australia | 1 | 3,13% | |
| Hongkong | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 16
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 12
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 4
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 220 (272)
- Średnia liczba partii w meczu: 13,75
- Najwyższe zwycięstwo: 9-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
edytuj| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 9 | 56,25% | |
| Szkocja | 3 | 18,75% | |
| Chiny | 2 | 12,50% | |
| Walia | 1 | 6,25% | |
| Australia | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 12
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 109 (136)
- Średnia liczba partii w meczu: 13,63
- Najwyższe zwycięstwo: 9-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki ćwierćfinałów
edytuj| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Anglia | 4 | 50,00% | |
| Szkocja | 2 | 25,00% | |
| Chiny | 2 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 54 (68)
- Średnia liczba partii w meczu: 13,50
- Najwyższe zwycięstwo: 9-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
edytuj| Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
|---|---|---|---|
| Szkocja | 2 | 50,00% | |
| Anglia | 1 | 25,00% | |
| Chiny | 1 | 25,00% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 0
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 0
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 31 (34)
- Średnia liczba partii w meczu: 15,50
- Najwyższe zwycięstwo: 9-5
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Zmiany na prowizorycznej liście rankingowej po turnieju
edytujZwycięzca turnieju awansował na prowizorycznej liście rankingowej z 9 na 6 miejsce. Lider rankingu prowizorycznego John Higgins powiększył przewagę nad Ronnie O’Sullivanem, ale ten z kolei umocnił się na drugiej pozycji względem trzeciego Neila Robertsona. Po UK Championship w sezonie 2009/2010 do rozegrania pozostały jeszcze trzy turnieje rankingowe.
| Pozycja | Zawodnik | Suma pktów | Pkty sezon 2008-09 | Pkty sezon 2009-10 |
|---|---|---|---|---|
| 1. | John Higgins MBE | 46 360 | 31 000 | 15 360 |
| 2. | Ronnie O’Sullivan | 38 655 | 23 875 | 14 780 |
| 3. | Neil Robertson | 33 845 | 22 825 | 11 020 |
| 4. | Shaun Murphy | 31 975 | 23 475 | 8 500 |
| 5. | Allister Carter | 31 740 | 24 100 | 7 640 |
| 6. | Ding Junhui | 30 875 | 13 775 | 17 100 |
Kwalifikacje
edytujMecze kwalifikacyjne do turnieju UK Championship odbyły się w dniach 23–30 listopada 2009 roku w Pontin’s Centre w Prestatyn w Walii[5][6]. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy w pierwszej rundzie turnieju zmierzyli się z najlepszą 16 światowego rankingu snookerowego.
Drabinka kwalifikacji
edytujBreaki stupunktowe kwalifikacji
edytujThepchaiya Un-Nooh 138, 101
Brendan O’Donoghue 134
Tony Drago 113, 100
Linki zewnętrzne
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Global Snooker: Prize Money. [dostęp 2012-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-03)].
- ↑ worldsnooker.com: Dott To Face Williams in Telford [dostęp 2009-12-04] (en)
- ↑ worldsnooker.com: Williams Through As Dott Withdraws [dostęp 2009-12-05] (en)
- ↑ Na podstawie danych opublikowanych przez Światową Federację Snookera. [1][martwy link]
- ↑ Global Snooker: Kwalifikacje (Wyniki). [dostęp 2013-12-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-15)].
- ↑ World Snooker: Kwalifikacje (Drabinka)