U-852

Po wejściu do służby okręt włączono do 4. Flotylli U-Bootów w celach szkoleniowych, zaś 1 lutego 1944 do 12. Flotylli jako jednostkę bojową.

18 stycznia 1944 wypłynął z Kilonii w swój pierwszy i – jak się okazało – jedyny patrol bojowy. Celem była baza morska Penang na Oceanie Indyjskim.

13 marca, tj. niecałe dwa miesiące po wypłynięciu, 500 mil morskich na południe od Wyspy Wniebowstąpienia dostrzeżono sylwetkę parowca. Dwie godziny później wykonano atak torpedowy w położeniu nawodnym, dwie wystrzelone torpedy trafiły w cel, którym okazał się grecki parowiec SS „Peleus” (4 695 BRT) płynący z Freetown (ówczesna Brytyjska Afryka Zachodnia) do Brazylii. Załoga opuściła statek w tratwach ratunkowych, na podkład U-Boota podjęto jednego z oficerów, ale po przesłuchaniu pozwolono wrócić mu do pozostałych rozbitków. Kapitan Eck rozkazał otworzyć ogień do tratw z karabinów maszynowych i broni przeciwlotniczej, użyto również granatów ręcznych. W wyniku ostrzału zginęła większość członków załogi parowca, przeżyło jedynie 4 z 35 rozbitków (jeden zmarł później); uratował ich po ponad miesiącu portugalski statek SS „Alexandre Silva”. Po bezowocnych, trwających ok. 5 godzin, próbach zatarcia śladów zatopienia statku Eck polecił opuścić rejon ataku.

1 kwietnia okręt zatopił kolejny statek – frachtowiec SS „Dahomian” (5 277 BRT). 3 maja na wodach Morzu Arabskim u wschodnich wybrzeży Somalii wynurzony okręt został zaatakowany za pomocą bomb głębinowych przez 6 samolotów patrolowych Vickers Wellington. Samoloty pochodziły z 8. i 621. Dywizjonów RAF, stacjonujących w Adenie^[1]. U-852 zdołał się zanurzyć, ale uszkodzenia okazały się na tyle poważne, że dowódca wydał rozkaz wynurzenia. Podjęta walka z samolotami za pomocą broni przeciwlotniczej, mimo że okupiona stratami w ludziach, umożliwiła wyrzucenie okrętu na brzeg. Ocalałych członków załogi pojmano, a we wraku, który Niemcy bezskutecznie usiłowali zniszczyć, znaleziono m.in. dziennik okrętowy^[2]. Dzięki informacjom w nim zawartym jak i zeznaniom ocalonych marynarzy „Peleusa” zdołano powiązać okręt podwodny z masakrą.

Po zakończeniu wojny, w październiku 1945 roku pięciu członków załogi U-852: Heinz-Wilhelm Eck, drugi oficer August Hoffmann, oficer medyczny Walter Weisspfennig, główny mechanik Hans Lenz i obserwator Wolfgang Schwender, zostało oskarżonych o zbrodnię wojenną. Trzech pierwszych zostało skazanych na śmierć, dwaj pozostali na karę więzienia. Wyroki śmierci przez rozstrzelanie wykonano 30 listopada 1945 roku.

• Lawrence Paterson: Szare wilki Hitlera : U-Booty na Oceanie Indyjskim. Gdańsk: Wyd. L&L, 2005, s. 165 – 172. ISBN 83-88595-83-0.
• Dwight R. Messimer: Heinz-Wilhelm Eck. Siegerjustiz and the Peleus Affair. [dostęp 2009-03-17]. (ang.).
• www.uboat.net: U-852. [dostęp 2009-03-17]. (ang.).