Tristão da Cunha
Tristão da Cunha (ur. ok. 1460 w Lizbonie, zm. 1540 na morzu[1]) – portugalski żeglarz i odkrywca[2].
 Tristão da Cunha na portrecie autorstwa Paolo Giovio, po 1514 r. | |
| Data i miejsce urodzenia |
ok. 1460 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
1540 |
| Zawód, zajęcie |
żeglarz, odkrywca |
| Dzieci | |
W 1506 roku stanął na czele floty, liczącej piętnaście statków, wysłanej w celu umocnienia portugalskiej pozycji na Oceanie Indyjskim i ograniczenia wpływów arabskich. Równolegle w tym samym celu kraj opuściła flota pod dowództwem Afonsa de Albuquerque[3]. Podczas podróży da Cunha odkrył grupę wysp na południowym Atlantyku, na jego cześć nazwaną Tristan da Cunha. Badał wybrzeże Madagaskaru, zdobył kilka arabskich placówek handlowych na wschodnim wybrzeżu Afryki[2]. W 1507 roku we współpracy z Albuquerque zdobył Sokotrę, na której Portugalczycy wznieśli fort, mający strzec wejścia do Zatoki Adeńskiej (opuszczony w 1510 roku)[3]. W 1508 roku powrócił do Portugalii, od 1513 roku był ambasadorem w Rzymie, przy papieżu Leonie X. W późniejszych latach powołany został do portugalskiej rady królewskiej[2].
Jego syn Nuno da Cunha był żeglarzem oraz gubernatorem kolonialnym[1].
Przypisy
edytuj- ↑ a b Tristão da Cunha. Encyclopédie Larousse. [dostęp 2023-06-24]. (fr.).
- ↑ a b c Cunha, Tristão da. W: Gordon Campbell: The Oxford Dictionary of the Renaissance. Oxford University Press, 2005. ISBN 978-0-19-172779-5. [dostęp 2023-06-24].
- ↑ a b James Maxwell Anderson: The history of Portugal. Westport, Connecticut: Greenwood Press, 2000, s. 70. ISBN 0-313-31106-4. [dostęp 2023-06-24].