Ted Nolan

Ted Nolan karierę sportową rozpoczął w 1975 roku w klubie ligi MJHL - Kenora Thistles, w którym grał do 1976 roku. Następnie w latach 1976–1978 grał w klubie ligi OMJHL - Sault Ste. Marie Greyhounds. Znakomite występy Nolana w lidze zauważyli działacze klubu ligi NHL – Detroit Red Wings, którzy dnia 15 czerwca 1978 roku wybrali go w piątej rundzie draftu NHL z numerem 78. W sezonie 1978/1979 reprezentował barwy klubu ligi CHL - Kansas City Red Wings.

W latach 1979–1981 reprezentował barwy ligi AHL - Adirondack Red Wings, z którym w sezonie 1980/1981 zdobył Puchar Caldera. Następnie przeszedł do klubu ligi NHL – Detroit Red Wings, w którym w sezonie 1981/1982 rozegrał 41 meczów, zdobył 17 punktów (4 bramki, 13 asyst) oraz spędził 45 minut na ławce kar. Po sezonie wrócił do Adirondack Red Wings, by w trakcie sezonie 1983/1984 wrócić do Detroit Red Wings, w którym rozegrał 19 meczów, zdobył 3 punkty (1 bramka, 2 asysty) oraz spędził 26 minut na ławce kar. Następnie reprezentował barwy klubów ligi AHL: Rochester Americans (1984–1985) i Baltimore Skipjacks (1985–1986), potem przeszedł do klubu ligi NHL – Pittsburgh Penguins, w którym w 1986 roku w wieku 28 lat zakończył sportową karierę.

Ted Nolan po zakończeniu kariery sportowej rozpoczął karierę trenerską. W 1988 roku został asystentem Dona Boyda w klubie ligi OHL - Sault Ste. Marie Greyhounds, którego wkrótce zastąpił na stanowisku trenera, na którym pozostał do 1994 roku. Z drużyną dwukrotnie wygrał J. Ross Robertson Cup (1991, 1992) oraz triumfował w Memorial Cup (1993).

W sezonie 1994/1995 był asystentem trenera Paula Holmgrena w klubie ligi NHL - Hartford Whalers, a w sezonie 1995/1996 został trenerem Buffalo Sabres nie zakwalifikowania się fazy play-off, jednak w sezonie 1996/1997 doprowadził zespół do Półfinału Konferencji oraz został laureatem Jack Adams Award - nagrody przyznawanej dla najlepszego trenera ligi. Mimo tego odszedł z klubu z powodu napiętych relacji z bramkarzem Dominikiem Haškiem i menedżerem generalnym Johnem Mucklerem i został zastąpiony przez Lindy'ego Ruffa.

Następnie dostał oferty pracy głównego trenera w Tampa Bay Lightning oraz asystenta trenera Ricka Bownessa w New York Islanders, jednak odrzucił te propozycje. W 2003 roku Nolan prowadził rozmowy z władzami klubu ligi WHA - Toronto Toros w sprawie zatrudnienia, które nie zostały dokończone. Dnia 26 kwietnia 2005 roku został zatrudniony w klubie ligi QMJHL - Moncton Wildcats, gdzie był najpierw trenerem, potem dyrektorem ds. hokeja. Pod jego wodzą klub zdobył Coupe du Président 2006 oraz Trophée Maurice Filion - nagrodę przyznawaną dla najlepszego trenera ligi.

Dnia 8 czerwca 2006 roku, po dziewięciu latach wrócił do ligi NHL, przyjmując stanowisko trenera New York Islanders, zastępując na nim Brada Shawa, co spotkało się z krytyką ze strony publicysty tabloida New York Post specjalizującego się w hokeju na lodzie - Larry'ego Brooksa, gdyż właściciel klubu - Charles Wang zatrudnił w tym czasie na stanowisku menedżera generalnego - Neila Smitha, który również ubiegał się o stanowisko trenera klubu. Dnia 18 lipca 2006 roku Smith został zwolniony ze stanowiska, na którym został zastąpiony przez Gartha Snowa. W sezonie 2006/2007 doprowadził klub do ćwierćfinału Konferencji Wschodniej, w którym przegrał z Buffalo Sabres 4:1 i odpadł z dalszej rywalizacji, a w następnym sezonie nie zakwalifikował się do fazy play-off i dnia 14 lipca 2008 roku został zastąpiony na stanowisku trenera przez dotychczasowego menedżera generalnego - Gartha Snowa.

W latach 2009–2011 był dyrektorem ds. hokeja w klubie ligi AHL - Rochester Americans.

Dnia 3 sierpnia 2011 roku został selekcjonerem reprezentacji Łotwy^[1], którą prowadził na trzech mistrzostwach świata (2012 – 10. miejsce, 2013 – 12. miejsce, 2014 – 11. miejsce) oraz zakwalifikował się do turnieju olimpijskiego 2014 w Soczi, na których reprezentacja odpadła w ćwierćfinale po porażce 1:2 z reprezentacją Kanady i zajęła 8. miejsce, co jest najlepszym wynikiem tej reprezentacji w historii jej występów na turnieju olimpijskim. W tym czasie jego asystentem był rodak, Tom Coolen^[2]. W latach 2011–2013 był również konsultantem reprezentacji Łotwy U-20.

Dnia 13 listopada 2013 roku ponownie został trenerem ligi NHL - Buffalo Sabres, który pod wodzą Nolana ani razu nie zakwalifikował się do fazy play-off. Dnia 31 marca 2014 roku przedłużył umowę z klubem do 2017 roku, jednak dnia 12 kwietnia 2015 roku został odszedł z klubu w wyniku napiętych relacji z menedżerem generalnym - Timem Murrayem^[3]. W sezonie NHL (2014/2015) asystował mu ponownie Tom Coolen^[4][5].

11 lipca 2017 Nolan został ogłoszony selekcjonerem reprezentacji Polski, a jego asystentem ponownie został Tom Coolen, który krótko wcześniej został mianowany trenerem ligowej drużyny GKS Katowice^[6][7]. Kontrakt trenerów został podpisany na okres dwóch lat z możliwością przedłużenia^[8]. Po mistrzostwach świata Dywizji I Grupy A 2018 w węgierskich Budapeszcie, na których Biało-Czerwoni zajęli ostatnie – 6. miejsce i zostali tym samym zdegradowani do Dywizji IB, obaj trenerzy zostali zwolnieni ze stanowisk^[9].

W 2004 roku Nolan założył fundację The Ted Nolan Foundation, które rozdaje stypendium na cześć jego matki, Rose - Rose Nolan Memorial o wartości 5.000 dolarów amerykańskich, które są przyznawanie kobietom i za osiągnięcia edukacyjne i sportowe przy zachowaniu silnego zaangażowania społecznego. W 2013 roku Nolan wraz z dwoma braćmi stworzyli szkołę hokejową First Nana w Nowym Jorku jako sposób zaangażowania młodzieży do gry w hokeja na lodzie na uczelniach, jednocześnie ucząc wartości aktywnego zdrowego stylu życia. Ten 5-dniowy obóz hokejowy jest przeznaczony zarówno dla dziewcząt, jak i chłopców w wieku od 7 do 15 lat i został opracowany, aby pomóc First National Youth rozwijać umiejętności hokejowe, a jednocześnie uczyć młodzieży First Nation pozytywnego modelu w swoich społecznościach^[10].

Adirondack Red Wings

• Puchar Caldera: 1981

Sault Ste. Marie Greyhounds

• J. Ross Robertson Cup: 1991, 1992
• Memorial Cup: 1993

Moncton Wildcats

• Coupe du Président: 2006

• Jack Adams Award: 1997
• National Aboriginal Achievement Award: 1994
• Trophée Maurice Filion: 2006

Ted Nolan jest synem Stana i Rose Nolanów. Ma dwóch braci. Jest żonaty z Sandrą, z którą ma dwóch synów- Brandona (ur. 1983) i Jordana (ur. 1989) - także hokeistów.

• Pochodzi z plemienia Odżibwejów^[11].
• Ted Nolan w 1986 roku został wybrany jako wzór programu dotyczącego zwalczania nadużywania alkoholu i narkotyków.
• Jest aktywnym członkiem Wspólnoty Aborygenów^[12].
• Ze względu na konflikt z Johnem Mucklerem z czasów współpracy w Buffalo Sabres zyskał przydomek GM Killer^[13].

• Ted Nolan w bazie Indspire.ca (ang.)
• Ted Nolan – statystyki na NHL.com (ang.)
• Ted Nolan w bazie Quanthockey.com (ang.)
• Ted Nolan w bazie Eliteprospects.com (ang.)
• Ted Nolan – statystyki na Legends of Hockey (ang.)
• Ted Nolan – statystyki na Hockey-Reference.com (ang.)
• Ted Nolan w bazie The Internet Hockey Database (ang.)
• Ted Nolan w bazie IMDb (ang.)
• Ted Nolan na stronie fundacji Ted Nolan Foundation (ang.)