Tō-ji
Tō-ji (jap. 東寺; „Świątynia Wschodnia”) – jedna z najstarszych i najważniejszych świątyń buddyjskich w Japonii, w Kioto; w 1994 roku wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO jako część zespołu zabytkowego dawnego Kioto, Uji i Ōtsu.
 Pagoda na terenie kompleksu Tō-ji | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Wyznanie | |
| Rodzaj | |
| Wezwanie | |
| Historia | |
| Data budowy | |
| Dane świątyni | |
| Budulec |
drewno |
Położenie na mapie Japonii  | |
Położenie na mapie prefektury Kioto  | |
Położenie na mapie Kioto  | |
 34°58′50″N 135°44′52″E/34,980556 135,747778
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujŚwiątynię wzniesiono w Kioto w 607 roku w pobliżu południowej bramy miasta, zwanej Rashōmon, na polecenie cesarza Kammu po przeniesieniu stolicy z Nary. Druga ze świątyń w tej okolicy, Sai-ji (Świątynia Zachodnia), nie zachowała się.
Tō-ji była największą świątynią Heian-kyō. W roku 804, po swym powrocie z Chin, sławny mnich Kūkai (774–835) umieścił w niej przywiezione dzieła sztuki buddyjskiej. Na terenie kompleksu Tō-ji przechowywanych jest do dziś wiele cennych zabytków sztuki japońskiej, m.in. rzeźby sakralne i rękopisy. Zespół sakralny składa się z kilkunastu budowli, z których większość to wysokiej klasy zabytki. Najsłynniejszą z nich jest zbudowana w roku 826 pięciokondygnacyjna pagoda o wysokości 57 m, najwyższa na terenie Japonii. Pięciokrotnie zniszczona przez pożary, obecnie istniejąca została odbudowana w 1643 roku. Główny pawilon (kondō), pochodzący z VIII w., również zniszczony przez pożar w roku 1486, zrekonstruowano na początku XVII wieku.
Bibliografia
edytuj- Tadeusz Barucki, Architektura Japonii, Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 1988, ISBN 83-213-3390-7, OCLC 834567993.
- Jolanta Tubielewicz, Nara i Kioto, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1983, ISBN 83-221-0177-5, OCLC 749595522.