Szlezwik

 

 

We wczesnym średniowieczu region zamieszkiwali Duńczycy. Wówczas wzniesiono tu pierwsze duńskie umocnienia zwane Danevirke. Znajdowało się tu także najstarsze miasto duńskie – Hedeby, położone na krańcu zatoki Schlei, wzmiankowane po raz pierwszy w 804. Miasto zostało zniszczone w XI wieku po najazdach Norwegów i Słowian, po czym rolę głównego centrum regionu przejęło powstałe na przeciwległym brzegu zatoki Schlei miasto Szlezwik, jako stolica powstałego w 1058 Księstwa Szlezwiku. Księstwo Szlezwiku od 1460 roku było w unii personalnej z królestwem Danii. W średniowieczu toczyły się tu liczne duńsko-niemieckie konflikty graniczne (zob. bitwa pod Stellau, bitwa pod Bornhöved).

Szlezwik, Holsztyn oraz Lauenburg były punktem zapalnym w stosunkach duńsko-niemieckich także w XIX wieku. Duńczycy obronili region w I wojnie o Szlezwik w latach 1848–1852. Region do 1864 lennem duńskim, a jednakże po II wojnie o Szlezwik od 1864 stał się częścią Prus, wraz z którymi w 1871 znalazł się w granicach Niemiec.

Po referendum w roku 1920 północna część regionu została przyłączona do Danii (okręg Sønderjyllands Amt, potem Dania Południowa), a południowa została w Niemczech (dzisiejszy kraj związkowy Szlezwik-Holsztyn).

Z regionem byli związani liczni królowie Danii. Lista władców duńskich urodzonych i zmarłych w Szlezwiku:

Znajdują się tu także miejsca spoczynku duńskich władców: katedra św. Piotra i zamek Gottorp w mieście Szlezwik.

 

 

Miasta regionu o populacji przekraczającej 20 tys. mieszkańców:

	miasto	populacja (2015/2016[a])	państwo
1.	Flensburg	85 942
2.	Rendsburg[b]	27 617
3.	Sønderborg	27 595
4.	Szlezwik	24 266
5.	Husum	22 430
6.	Haderslev	21 994
7.	Eckernförde	21 859

• Władcy Szlezwika-Holsztynu