Stanisław Słonina

W roku 1956 ukończył Państwowe Liceum Technik Plastycznych w Zakopanem. W latach 1956 – 1962 studiował na Wydziale Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Pracę dyplomową wykonał w pracowni Mariana Wnuka. Od roku 1964 jest członkiem grupy Rekonesans. W 1995 został mianowany profesorem zwyczajnym. Od roku 1978 do 1981 był prorektorem uczelni. W latach 1981 – 1984, oraz 1996 – 1999 był dziekanem Wydziału Rzeźby. Uprawia rzeźbę, medalierstwo i rysunek. Zajmuje się również eseistyką.

• Galeria Kordegarda, Warszawa (1972, 1980)
• Biuro Wystaw Artystycznych, Puławy (1983)
• Biuro Wystaw Artystycznych, Jelenia Góra (1985)
• Stara Kordegarda, Warszawa (1988)
• Biuro Wystaw Artystycznych, Zakopane (1988)
• Biuro Wystaw Artystycznych, Łomża (1989)
• Biuro Wystaw Artystycznych, Suwałki (1989)
• Biuro Wystaw Artystycznych, Częstochowa (1993)

• Grand Prix UNESCO w Monte Carlo (1965)
• III nagroda w ogólnopolskim konkursie na Pomnik Kobiety (1977)
• wyróżnienie w konkursie na medal 35 lecia zwycięstwa (1979)
• Nagroda im.Brata Alberta (1985)
• złoty medal za rzeźbę Tetoriente, Zachęta, Warszawa (1985)
• wyróżnienie w konkursie 200 lat Konstytucji 3 Maja (1991)
• medal na Bienale Sztuki Sakralnej w Gorzowie (1994)
• złoty medal Parlamentu argentyńskiego (2000)

• nagrobek Mariana Wnuka, Powązki, Warszawa (1968)
• pomnik Henryka Sienkiewicza, Włocławek (1971)
• rzeźby Wenus i Mars dla Urzędu Rady Ministrów (1977)
• popiersie Świętosława Richtera, Filharmonia Pomorska im. Ignacego Jana Paderewskiego w Bydgoszczy (1985)
• rzeźba Promethidion, Muzeum Romantyzmu, Ostromeck (1988)
• tablica pamiątkowa ku czci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego, Warszawa (1989)
• pomnik Józefa Piłsudskiego, Częstochowa (1990)
• pomnik papieża Jana Pawła II, Łowicz (2000)

• Stanisław Wieczorek, Lech Majewski, Mistrzowie rzeźby, Warszawa 2004 ISBN 83-7100-238-6.