Sanna Marin

Urodziła się w Helsinkach, w wieku 8 lat wraz z rodziną przeniosła się do Pirkkali^[1]. Pracowała jako pakowaczka, sprzedawczyni oraz przy doręczaniu czasopism^[2]. W 2012 ukończyła prawo administracyjne na Uniwersytecie w Tampere (UTA)^[3], a w 2017 uzyskała magisterium z prawa administracyjnego na tejże uczelni^[4].

Zaangażowała się w działalność polityczną w ramach Socjaldemokratycznej Partii Finlandii. W latach 2010–2012 była wiceprzewodniczącą młodzieżówki partyjnej^[3]. W 2014 została drugą wiceprzewodniczącą partii socjaldemokratycznej^[5], a w 2017 pierwszą wiceprzewodniczącą tego ugrupowania^[3].

W 2008 wystartowała w wyborach samorządowych^[6], jednakże nie została wybrana^[7]. W 2012 uzyskała mandat radnej Tampere^[8], a 21 stycznia 2013 została przewodniczącą rady tego miasta^[9][10].

W 2015 została wybrana do Eduskunty^[11]. W wyborach w 2019 z powodzeniem ubiegała się o poselską reelekcję^[12].

6 czerwca 2019 objęła stanowisko ministra transportu i komunikacji w nowo utworzonym koalicyjnym rządzie Anttiego Rinne^[13][14]. 8 grudnia 2019, kilka dni po złożeniu dymisji przez Anttiego Rinne, Socjaldemokratyczna Partia Finlandii wskazała ją jako swoją kandydatkę na nowego premiera^[15]. 10 grudnia 2019 parlament zatwierdził ją na tym stanowisku stosunkiem głosów 99 za do 70 przeciw (przy 30 posłach nieobecnych)^[16]. Tego samego dnia jej gabinet został zaprzysiężony przez prezydenta Sauliego Niinistö, rozpoczynając tym samym urzędowanie^[17][18].

23 sierpnia 2020 zastąpiła Anttiego Rinne również na funkcji przewodniczącego socjaldemokratów^[19]. W 2023 kierowana przez nią partia zajęła w wyborach trzecie miejsce (zwiększając przy tym o 3 mandaty swoją poselską reprezentację). Sanna Marin została wówczas po raz kolejny wybrana do fińskiego parlamentu^[20]. Urząd premiera sprawowała do 20 czerwca 2023, kiedy to zastąpił ją Petteri Orpo, lider zwycięskiej Partii Koalicji Narodowej^[21].

We wrześniu 2023 na funkcji przewodniczącego SDP zastąpił ją Antti Lindtman^[22]. W tym samym miesiącu ogłosiła rezygnację z zasiadania w parlamencie w związku z objęciem stanowiska doradcy w think tanku Tony Blair Institute for Global Change^[23].

• Krzyż Wielki Orderu Białej Róży Finlandii (2022)^[24][25]
• Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy Polarnej (Szwecja, 2024)^[26]

Oprócz ojczystego języka fińskiego zna języki szwedzki, angielski i niemiecki^[27]. Została wychowana przez parę jednopłciową – przez swoją matkę i jej partnerkę^{[28][29][30][31]}. W młodości trenowała piłkę nożną i koszykówkę^[32]. Jest wegetarianką^[1].

W 2004 poznała Markusa Räikkönena^[33], w 2005 razem przeprowadzili się do Tampere^[1]. W 2018 urodziła się ich córka Emma^[34][35]. W 2020 para zawarła związek małżeński^[36]. W maju 2023 małżonkowie wystąpili o orzeczenie rozwodu^[37].

• rząd Sanny Marin

• Sanna Marin – strona prywatna. [dostęp 2019-06-10]. (fiń.).