Sŏngju

Sŏngju (lub sŏngju-san, 성주산문/聖住山門)) – jedna z 9 koreańskich górskich szkół sŏn założona w IX w. przez Muyŏma.

Mistrz sŏn Muyŏm powrócił do Silli z Chin w 845 r. W Chinach był uczniem mistrza chan Magu Baoche i od niego otrzymał przekaz Dharmy.

W 847 r. Muyŏm odrestaurował klasztor Chohap w Ungju, którego nazwa została zmieniona potem na Sŏngju, od góry, na której się znajdował.

Nowa szkoła sŏn i energiczna działalność mistrza sprawiły, że w klasztorze przebywało 2000 mnichów, m.in. Sunu, Wŏnjang, Yóngwŏn, Hyŏnyŏng, Sŏnsin, Sŭnggwang i Simwang, o których właściwie nic nie wiadomo^[1].

Zapewne szkoła miała konfrontacyjny styl nauczania. Muyŏm kontynuował tę konfrontacyjną działalność rozpoczętą przez mistrza sŏn Toŭi. Muyŏm atakował szkoły doktrynalne, a nawet zaostrzył spór, bardziej kontrastując różnice pomiędzy sŏn (empirycznymi szkołami medytacyjnymi) a kyo (teoretycznymi szkołami doktrynalnymi). Dla niego nauki scholastyczne były tylko wstępnym i częściowym wyjaśnieniem prawdy, podczas gdy sŏn był prawdą samą w sobie.

Jego najwybitniejszymi uczniami byli:

• Taekyŏng Yŏŏm (862-930), który studiował także w Chinach u mistrza chan Yunju Daoyinga, a po powrocie założył klasztor Pori-ap, który przyciągnął 500 uczniów^[2].
• Pŏpgyŏng Hyŏnhwi (875-941), także uczeń mistrza chan Jiufenga Daoqiana. Miał w swoim klasztorze Chong-to ponad 300 uczniów^[2].
• Kuye
• Wŏnjang
• Yŏngwon
• Hyŏnyŏng

W 1356 r. wszystkie szkoły sŏn zostały zjednoczone pod nazwą chogye przez wybitnego mistrza sŏn T'aego Poŭ (1301-1382).