Rodzaj wojsk

Wyszczególnianie rodzajów wojsk jest ściśle zależne od specyfiki organizacyjnej danych sił zbrojnych. Dlatego też może znacznie różnić się względem różnych państw, wykorzystujących własne kryteria w tej kwestii.

Poszczególne rodzaje wojsk posiadają najczęściej specyficzne dla siebie wyposażenie i możliwości prowadzenia działań bojowych, co przystosowuje je do wykorzystania w określonych sytuacjach taktycznych. Posiadają również własny system szkoleniowy i dowództwo. Stanowią najczęściej element organizacyjny danego rodzaju sił zbrojnych (np. wojsk lądowych, sił powietrznych, marynarki wojennej). Przykładowo w najbardziej ogólnym ujęciu w rodzaju sił zbrojnych jakim są wojska lądowe, wyodrębnić można następujące rodzaje wojsk: piechotę, kawalerię, artylerię; a także powstałe znacznie później: wojska zmechanizowane, pancerne, powietrznodesantowe czy przeciwlotnicze^[1].

Przez „rodzaj wojsk” rozumie się również mniejsze jednostki organizacyjne przystosowane do wspomagania i zabezpieczania działania właściwych rodzajów wojsk. Zaliczyć można do nich przykładowo: wojska inżynieryjne, łączności, chemiczne czy radiotechniczne. W niektórych państwach tego typu formacje wspomagające określane są mianem „wojsk specjalnych”^[1].

W Wojsku Polskim II Rzeczypospolitej rodzaje wojsk określano „broniami”.

Dla wojsk lądowych były to odpowiednio:

• piechota
• kawaleria (do kwietnia 1924 nazywana jazdą)
• artyleria

wyodrębniano również bronie techniczne:

• saperzy
• łączność
• wojska samochodowe
• pancerne

oraz bronie pomocnicze:

• żandarmeria
• tabory

Ponadto w skład wojska wchodziło lotnictwo oraz jednostki organizacyjne Korpusu Ochrony Pogranicza (od 1924) i Obrony Narodowej (od 1937).

• rodzaj służb

• Mała Encyklopedia Wojskowa (R-Ż). T. 3. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1971.
• Marian Laprus (red.): Leksykon wiedzy wojskowej. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1979. ISBN 83-11-06229-3.