Peter Lawford

Urodził się w Londynie, w Anglii, w rodzinie rzymskokatolickiej^[7] jako syn brytyjskiego bohatera wojennego - Ernesta Vaughana Aylena^[8]. Był nieślubnym dzieckiem. Prawdziwym jego ojcem był dowódca arystokrata, porucznik generał sir Sydney Turing Barlow Lawford (1865-1953)^[9]. Jego matka May Somerville Aylen (1883-1972)^[10] przechodziła gehennę związaną z niewiernością, ale także miała problemy przy porodzie. 9 października 1923 Aylen złożyła pozew o rozwód. Potem wyjechała z Anglii do Francji, gdzie Peter spędził większość swojego dzieciństwa. Nigdy nie został formalnie kształcony. Zamiast tego był szkolony przez guwernantki i wychowawców, a jego edukacja obejmowała korty tenisowe i lekcje baletu.

W wieku siedmiu lat zadebiutował jako Horace w angielskiej komedii Biedny stary Bill (Poor Old Bill, 1931) i dramacie kryminalnym Dżentelmen w Paryżu (A Gentleman of Paris, 1931). Mając 15 lat pojawił się jako Benny Potter w dramacie kryminalnym Władca Jeff (Lord Jeff, 1938) u boku Freddiego Bartholomewa, Mickeya Rooneya i Charlesa Coburna. W czerwcu 1943 MGM z Lawfordem podpisało długoterminowy kontrakt. Jego pierwszą rolą był młody żołnierz John Ashwood II w czasie II wojny światowej w melodramacie wojennym White Cliffs of Dover (1944) z Irene Dunne. MGM dało mu jeszcze jedną ważną rolę w Portret Doriana Graya (The Picture of Dorian Gray, 1945). Pierwszą główną rolę otrzymał w filmie Syn Lassie (1945), a później wygrał ankietę czytelników magazynu Modern Screen jako najbardziej popularny aktor w Hollywood w roku 1946, jego fani wysyłali do tysięcy listów tygodniowo. Obok takich aktorów jak Clark Gable czy James Stewart, został uznany za romantycznego bohatera MGM. W 1946 nakręcił dwa znaczące filmy: Cluny Brown i Dwie siostry z Bostonu (Two Sisters from Boston). Pojawił się po raz pierwszy u boku Franka Sinatry w musicalu Zdarzyło się w Brooklynie (It Happened in Brooklyn, 1947). Lawford otrzymał entuzjastyczne recenzje za swoją pracę w filmie, podczas gdy słowa o Sinatrze były letnie.

Lawford został obsadzony w roli Alana A. Dale w musicalu Robin i 7 gangsterów (Robin and the 7 Hoods, 1964), ale został zastąpiony przez Binga Crosby. Można go było za to zobaczyć w takich filmach jak Parada wielkanocna (1948), Małe kobietki (1949), Ocean’s Eleven (1960), Najdłuższy dzień (1962) czy Zabić swojego pana (They Only Kill Their Masters, 1972).

Romansował z kobietami Hollywood, wśród nich były m.in. Rita Hayworth, Ava Gardner, June Allyson, Dorothy Dandridge, Lucille Ball, Anne Baxter, Judy Garland, Judy Holliday i Lana Turner.

Był czterokrotnie żonaty. 24 kwietnia 1954 poślubił Patricię Kennedy^[11] (1924-2006), siostrę prezydenta Johna F. Kennedy’ego i senatorów Roberta F. Kennedy’ego i Edwarda M. Kennedy’ego. Mieli czworo dzieci: syna Christophera (ur. 29 marca 1955) oraz trzy córki - Sydney Maleię (ur. 25 sierpnia 1956), Victorię Francis (ur. 4 listopada 1958) i Robin Elizabeth (ur. 2 lipca 1961). Jednak 1 lutego 1966 doszło do rozwodu. 30 października 1971 ożenił się po raz drugi z Mary Rowan, lecz i ten związek zakończył się rozwodem 2 stycznia 1975. Od 25 czerwca 1976 jego żoną była Deborah Gould, lecz w 1977 rozwiódł się. 5 lipca 1984 zawarł związek małżeński z Patricią Seaton, który przetrwał do jego śmierci.

Zmarł 24 grudnia 1984 w Cedars-Sinai Medical Center w Los Angeles na skutek nagłego zatrzymania krążenia w wieku 61 lat^[12]. Zwłoki skremowano, prochy pochowano w Westwood Village Memorial Park, a następnie usunięto stamtąd, po czym wdowa po aktorze - Patricia Seaton - rozrzuciła je na Oceanie Spokojnym^[13].

• 1931: Dżentelmen w Paryżu (A Gentleman of Paris) jako dziecko
• 1942: Random Harvest jako żołnierz
• 1942: A Yank At Eton jako Ronnie Kenvil
• 1943: Above Suspicion jako student
• 1944: The Canterville Ghost jako Anthony de Canterville
• 1944: Pani Parkington jako Lord Thornley
• 1945: Portret Doriana Graya (The Picture of Dorian Gray) jako David Stone
• 1945: Syn Lassie (Son of Lassie) jako Joe Carraclough
• 1946: Cluny Brown jako Andrew Carmel
• 1946: Dwie siostry z Bostonu (Two Sisters from Boston) jako Lawrence
• 1947: Good News jako Tommy Marlowe
• 1947: My Brother Talks to Horses jako John S. Penrose
• 1948: Parada wielkanocna (Easter Parade) jako Jonathan Harrow III
• 1948: Julia Misbehaves jako Ritchie Lorgan
• 1948: On an Island with You jako Lawrence Kingsley
• 1949: The Red Danube jako mjr John „Twingo” McPhimister
• 1949: Małe kobietki (Little Women) jako Theodore „Laurie” Laurence
• 1950: Please Believe Me jako Jeremy Taylor
• 1951: Królewskie wesele (Royal Wedding) jako lord John Brindale
• 1952: The Hour of 13 jako Nicholas Revel
• 1953: Rogue's March jako kpt. Dion Lenbridge/szeregowy Harry Simms
• 1959: Tak niewielu (Never So Few) jako kpt. Grey Travis
• 1960: Ocean’s Eleven jako Jimmy Foster
• 1960: Exodus jako mjr Caldwell
• 1962: Sergeants 3 jako Larry Barrett
• 1962: Advise and Consent jako senator Lafe Smith
• 1962: Najdłuższy dzień (The Longest Day) jako lord Lovat - brygadier
• 1964: Dead Ringer jako Tony Collins
• 1965: Harlow jako Paul Bern
• 1966: The Oscar jako Steve Marks
• 1968: Skidoo jako senator
• 1969: Hook, Line & Sinker jako dr Scott Carter
• 1972: They Only Kill Their Masters jako Campbell
• 1975: Rosebud jako lord Carter
• 1979: Angels Revenge jako Burke
• 1979: Mysterious Island of Beautiful Women jako Gordon Duvall
• 1981: Body and Soul jako Big Man
• 1983: Where Is Parsifal? jako Montague Chippendale

• Peter Lawford w bazie IMDb (ang.)
• Peter Lawford w bazie Filmweb
• Peter Lawford w bazie Notable Names Database (ang.)