Oleszna Podgórska
Oleszna Podgórska (niem. Krummöls[5]) – wieś w Polsce, położona w województwie dolnośląskim, w powiecie lwóweckim, w gminie Lubomierz.
| wieś | |
 Kościół w Olesznie | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Wysokość |
335-355[2] m n.p.m. |
| Liczba ludności (III 2011) |
555[3] |
| Strefa numeracyjna |
75 |
| Kod pocztowy |
59-623[4] |
| Tablice rejestracyjne |
DLW |
| SIMC |
0190638 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego  | |
Położenie na mapie powiatu lwóweckiego  | |
Położenie na mapie gminy Lubomierz  | |
 51°01′49″N 15°29′20″E/51,030278 15,488889[1]
| |
Oleszna Podgórska to ludna wieś o długości około 2,5 km, leżąca na Pogórzu Izerskim, w Obniżeniu Lubomierskim, na wysokości około 335–355 m n.p.m.[2]
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa jeleniogórskiego.
We wsi był przystanek kolejowy Oleszna Podgórska.
Nazwa
edytujPierwotna nazwa wsi pochodzi od staropolskiej nazwy drzewa liściastego - olchy (staropol. Olszyna, Olsza). Do grupy miejscowości na Śląsku, których nazwy wywodzą się od tego drzewa - "von olsza = Erle (alnus)" zalicza ją Heinrich Adamy w swoim dziele o nazwach miejscowych na Śląsku wydanym w 1888 roku we Wrocławiu. Jako wcześniejszą od niemieckiej wymienia on zlatynizowaną polską nazwę Olzna podając jej znaczenie "Erlendorf" - "Olchowa wieś"[5]. Niemcy wprowadzili własną niemiecką nazwę Krummöls.
Zabytki
edytujDo wojewódzkiego rejestru zabytków wpisany jest[6]:
- kościół ewangelicki, obecnie rzymskokatolicki pw. Przemienienia Pańskiego, z lat 1853-1838. Jednonawowy, murowany, nakryty dachem dwuspadowym[7].
- wieża kościelna, pozostałość kościoła św. Mikołaja, z XVI w.
Inne zabytki:
- neogotycka kapliczka domkowa, pochodząca z XIX/XX wieku[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 92378
- ↑ a b c Słownik geografii turystycznej Sudetów. redakcja Marek Staffa. T. 2: Pogórze Izerskie. Cz. 2: M-Ż. Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, s. 137-141. ISBN 83-85773-61-4.
- ↑ GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2022, s. 857 [zarchiwizowane 2022-10-26].
- ↑ a b Heinrich Adamy, Die schlesischen Ortsnamen, ihre Entstehung und Bedeutung. Ein Bild aus der Vorzeit, wyd. 2, Breslau: Verlag von Priebatsch’s Buchhandlung, 1888, s. 51, OCLC 456751858 (niem.).
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. Narodowy Instytut Dziedzictwa. s. 117. [dostęp 2012-09-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-03-27)].
- ↑ Józef Pilch: Leksykon zabytków architektury Dolnego Śląska. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2005, s. 250. ISBN 83-213-4366-X.
Bibliografia
edytuj- Słownik geografii turystycznej Sudetów. Marek Staffa (redakcja). T. 2: Pogórze Izerskie (M-Ż). Wrocław: Wydawnictwo I-BiS, 2003, ISBN 83-85773-61-4.