Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Most kolejowy im. Ernesta Malinowskiego w Toruniu

Most kolejowy im. Ernesta Malinowskiego w Toruniu – most kolejowy na rzece Wiśle w Toruniu, w ciągu linii kolejowej nr 353: PoznańOlsztynSkandawa (GP).

Most kolejowy
im. Ernesta Malinowskiego
w Toruniu
{{{alt zdjęcia}}}
Most kolejowy w Toruniu
Państwo

 Polska

Województwo

 kujawsko-pomorskie

Miejscowość

Toruń

Podstawowe dane
Przeszkoda

rzeka Wisła

Długość

977 m

Rozpiętość przęseł

5 × 94,16 m
36 m

Data budowy

18701873

Data zburzenia

1939
1945

Data odbudowy

1948

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Most kolejowyim. Ernesta Malinowskiegow Toruniu”
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego
Mapa konturowa województwa kujawsko-pomorskiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most kolejowyim. Ernesta Malinowskiegow Toruniu”
Położenie na mapie Torunia
Mapa konturowa Torunia, w centrum znajduje się punkt z opisem „Most kolejowyim. Ernesta Malinowskiegow Toruniu”
Ziemia53°00′32,3280″N 18°37′18,4080″E/53,008980 18,621780
Most kolejowy im. Ernesta Malinowskiego
Tor zachodni, widok w kierunku dworca Toruń Miasto
Estakada prowadząca na most, widok w kierunku dworca Toruń Główny

Charakterystyka

edytuj

Most kolejowy znajduje się między stacjami Toruń Główny i Toruń Miasto. Całkowita jego długość wynosi 977 m. Pięć przęseł znajdujących się nad głównym nurtem Wisły, ma rozpiętość 94,16 m; przęsła nad terenem zalewowym – Kępą Bazarową i Małą Wisłą – są krótsze i mają rozpiętość ok. 36 m; dziewięć z nich poprowadzonych jest po łuku o promieniu 377 m.

Położenie

edytuj

Most kolejowy jest położony 2 km w dół rzeki od mostu drogowego im. Elżbiety Zawackiej i 1,5 km w górę rzeki od mostu drogowego im. Józefa Piłsudskiego.

Historia

edytuj

Decyzja o budowie mostu, która zapadła w 1868 roku, wiązała się z budową linii kolejowej z Poznania do Olsztyna i Wystrucia. Prace budowlane rozpoczęto w 1870 roku, w 1871 roku ukończono filary, a w 1873 roku zakończono montaż żelaznej konstrukcji. 15 sierpnia tego roku nastąpiło oficjalne otwarcie przeprawy, której długość wynosiła 996,78 m. W latach 1876–1877 zostały ukończone wieże ustawione na filarach brzegowych.

Pierwotnie był to most kolejowo-drogowy – miał po jednym pasie drogowym i kolejowym, konieczne więc były mijanki przed wjazdem. Na skrajnych filarach mostu, zarówno od strony miasta, jak i po przeciwnej stronie Wisły wznoszą się po dwie czworoboczne wieże, obecnie jedno-, a pierwotnie trójkondygnacyjne; druga kondygnacja posiadała w narożach nadwieszone wieżyczki, najwyższa była okrągła i zwieńczona krenelażem. W niszach wież stały posągi – od strony południowej króla pruskiego Fryderyka II i cesarza Wilhelma I, od strony miasta posągi mistrzów krzyżackich Hermana Balka i Hermanna von Salzy; poniżej posągów znajdowały się płaskorzeźby ze scenami nawiązującymi do posągów powyżej nich. Odpowiednio były to: wkroczenie wojsk pruskich do Torunia w 1793 roku pod posągiem Fryderyka Wielkiego, postępy niemieckiej kultury i cywilizacji – pod postacią Wilhelma I, założenie miasta Torunia przez Krzyżaków – pod figurą Hermanna Balka, natomiast pod rzeźbą Hermanna von Salzy – scena nawracania pogańskich Prusów.

Po 1920 roku dekoracje rzeźbiarskie uległy zniszczeniu. Posągi Fryderyka Wielkiego i Wilhelma zostały uszkodzone już w 1920 roku, prawdopodobnie przez wojska polskie wkraczające do Torunia od strony Podgórza i wkrótce zdjęte w nieustalonych okolicznościach. Płaskorzeźby natomiast skuto w 1925 roku za zgodą ówczesnego konserwatora zabytków[1].

Przez długi czas był to jedyny most w Toruniu, obsługiwał więc jednocześnie ruch kolejowy, pieszy i kołowy. W 1934 roku otwarto nowy most drogowy (obecnie im. Józefa Piłsudskiego). Po tym czasie most kolejowy zamknięto dla ruchu kołowego i położono na nim drugi tor.

W czasie wojny był dwukrotnie wysadzany – po raz pierwszy przez Polaków 7 września 1939 roku. Akcja wysadzania mostów toruńskich zaczęła się około godz. 2 w nocy. Most obciążono, wtaczając tam 2 lokomotywy wraz z wagonami. Miało to zwiększyć siłę wybuchu. Po eksplozji zawaliły się 3 przęsła[2]. Po raz kolejny został wysadzony przez Niemców w 1945 roku. W 1948 roku odbudowany. Po wojnie wieżyczki mostowe obniżono o dwie kondygnacje, usuwając charakterystyczny element panoramy miasta.

27 maja 1999 roku Rada Miejska Torunia, na wniosek Zarządu Oddziału Stowarzyszenia Inżynierów i Techników Komunikacji RP w Toruniu, podjęła uchwałę o nadaniu mostowi imienia Ernesta Malinowskiego. 9 lipca tego samego roku odsłonięta została tablica pamiątkowa z imieniem patrona[3].

Przeprawa do roku 2022, w ramach projektu "Modernizacja linii kolejowej nr 353 na odcinku Toruń Główny - Toruń Wschodni wraz z infrastrukturą dworcową oraz budową nowych przystanków kolejowych w Toruniu - BiTCity II, zostanie wyremontowana[4].

Most wpisany jest do gminnej ewidencji zabytków (nr 2154)[5].

Użytkowanie obecne

edytuj

Most jest obecnie użytkowany wyłącznie przez kolej. Obecnie także jest oficjalnie zamknięty dla ruchu pieszego.

Most kolejowy znalazł się na jednym z czterech znaczków pocztowych wydanych w 2008 roku przez Pocztę Polską w emisji „Mosty w Polsce” (obok mostu Poniatowskiego w Warszawie, mostu spawanego w Maurzycach i mostu Siekierkowskiego w Warszawie)[6].

Galeria

edytuj
Panorama mostu widzianego z równoległego mostu drogowego, 2006
Fragmenty mostu

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. Małgorzata Bandrowicz, Marcin Przegiętka. Niechciane dziedzictwo? Usunięcie niemieckich posągów i płaskorzeźb z mostu na Wiśle w Toruniu w latach dwudziestych XX wieku. „Rocznik Toruński”. 37, s. 163–178, 2010. ISSN 0557-2177. 
  2. Paweł Nastrożny, Fortyfikacje Torunia, Warszawa 2022, s. 56.
  3. sk. Most kolejowy im. E. Malinowskiego w Toruniu. „Przegląd Kolejowy”. 10/1999, s. 30. Warszawa: Kolejowa Oficyna Wydawnicza. ISSN 1230-1337. (pol.). 
  4. Remont niemal kilometrowego mostu kolejowego w Toruniu - Inżynieria.com [online], inzynieria.com [dostęp 2018-07-14] (pol.).
  5. Gmina Miasta Toruń: Gminny Program Opieki nad Zabytkami Miasta Torunia na lata 2022–2025. 2021, s. 123.
  6. Jerzy Granowski, Kolej na znaczkach pocztowych [online] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-11].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj