Minnesang

Minnesang – przekazywana w formie pisemnej i zrytualizowana forma miłosnej liryki śpiewanej^[1], uprawianej przez zachodnioeuropejską arystokrację, łącznie z cesarzem.

Fikcyjny autoportret minnesingera Heinricha von Meißen (Codex Manesse)

Na niemieckojęzycznych obszarach z minnesangiem w języku średnio-wysoko-niemieckim mamy do czynienia dopiero od około 1150 roku.

Pierwszymi znanymi minnesingerami byli trubadurzy pochodzący z południowej Francji.

Z punktu widzenia socjologii minnesang pełnił rolę rycerskiego hobby i był jednocześnie rodzajem zawodów między rycerzami arystokratycznego pochodzenia na wzór innych zawodów np. turniejów.

Pomyślne przedstawienie minneliedu można porównać do udanych łowów lub zwycięstwa w turnieju rycerskim. Pieśń miłosna (Minnelied) kierowana była do wybranej damy z towarzystwa. Stosunek między rycerzem i wybraną damą nie rozgrywał się jednak na płaszczyźnie erotycznej, lecz w ramach etykiety rycerskiej i był obwarowany różnymi rytuałami.

Znani niemieccy minnesingerzy

Minnesang rozwijał się również na ziemiach czeskich. jak podaje Piotr Gierowski, minnesängerem był także król Czech (i Polski) Wacław II^[1].

Wydania dzieł i opracowania

Die Große Heidelberger Liederhandschrift (Codex Manesse), in getreuem Textabdruck herausgegeben von Friedrich Pfaff, Heidelberg 1984
Codex Manesse. Die Große Heidelberger Liederhandschrift. Texte - Bilder - Sachen, Katalog zur Ausstellung der Universitätsbibliothek Heidelberg 1988, herausgegeben von Elmar Mittler und Wilfried Werner, Heidelberg 1988. Dies ist die maßgebliche Dokumentation zur Überlieferung mittelhochdeutscher Lyrik.
Thomas Cramer: Die kleineren Liederdichter des 14. und 15. Jhs., 4 Bde., München 1979-1985
Carl von Kraus: Liederdichter des 13. Jhs., 2. Auflage, Tübingen 1978
Hugo Kuhn: Minnesangs Wende, (=Hermaea; Neue Folge 1), 2. Auflage Tübingen 1967
Hugo Kuhn: Minnesang des 13. Jhs, Ausgewählt von H. Kuhn, mit Übertragung der Melodien von Georg Reichert, Tübingen 1953
Minnesangs Frühling, herausgegeben von Hugo Moser, Helmut Tervooren, 38. Auflage Stuttgart 1988
Harald Haferland: Hohe Minne. Zur Beschreibung der Minnekanzone, Berlin 2000 (Beihefte zur Zeitschrift für deutsche Philologie 10)
Olive Sayce: The medieval German lyric. 1150 - 1300 Oxford 1982
Günther Schweikle: Minnesang, 2., korrigierte Auflage, (=Sammlung Metzler; Band 244), Stuttgart/Weimar 1995
Eva Willms: Liebesleid und Sangeslust. Untersuchungen zur deutschen Liebeslyrik des späten 12. und frühen 13. Jahrhunderts, (=Münchener Texte und Untersuchungen zur deutschen Literatur des Mittelalters; Band 94), Düsseldorf 1990
Minnesang. Niemiecka średniowieczna pieśń miłosna, przeł. i opr. A. Lam, przedm. A. Nowicka-Jeżowa, Warszawa 1997; wyd. 2. rozszerzone z 36 barwnymi miniaturami Kodeksu Manesse, Warszawa 2016.

Przypisy

↑ ^a ^b Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 235. ISBN 978-83-233-4066-9.

Linki zewnętrzne

Minnesang w Kolekcji Niemieckiej Poezji Klasycznej
Minnesang – Podstawowe wiadomości na temat minnesingerów, portrety minnesingerów, koncerty i płyty CD z minnesangiem
Minnesingerzy. lehrer.uni-karlsruhe.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-01-10)]. – Przegląd różnych minnesingerów
Wykaz poematów

[Kraków-1] Jacek Baluch, Piotr Gierowski: Czesko-polski słownik terminów literackich. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2016, s. 235. ISBN 978-83-233-4066-9.

[1]