Maximilianeum
Maximilianeum – budynek w Monachium, zbudowany w II poł. XIX w. na zlecenie króla Bawarii Maksymiliana II jako uczelnia dla utalentowanych studentów. W 1949 został siedzibą Landtagu Bawarii (do 1999 był także siedzibą Senatu Bawarii).
 Fasada budynku od strony mostu (Maximiliansbrücke) na Izarze | |
| Państwo | |
|---|---|
| Kraj związkowy | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Max-Planck-Straße 1 |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1857 |
| Ukończenie budowy |
1874 |
Położenie na mapie Niemiec  | |
Położenie na mapie Bawarii  | |
Położenie na mapie Monachium  | |
 48°08′11″N 11°35′39″E/48,136389 11,594167
| |
| Strona internetowa | |
Historia
edytujBudynek Maximilianeum znajduje się w dzielnicy Au-Haidhausen. Wznosi się na obmurowanym zboczu terasy izarskiej. Zaprojektował go berliński architekt Friedrich Bürklein; po jego śmierci budowę dokończył Gottfried Semper. Fundator budynku, król Maksymilian II, przeznaczył go na siedzibę swojej fundacji wspomagającej kształcenie przyszłych urzędników państwowych i na szkołę paziów dworskich. Prace budowlane trwały 17 lat, a na ich opóźnienie wpłynęło podmywanie brzegów Izary.
Architektura
edytujBudynek Maximilianeum to monumentalny gmach, stanowiący niezbyt udane połączenie elementów neogotyku i włoskiego renesansu. Punktem centralnym jego lekko wklęsłej fasady jest wysoki, trzykondygnacyjny ryzalit zwieńczony figurą anioła. Niższe kondygnacje obu skrzydeł budowli mają galerie. Fasada w kolorze terakoty jest udekorowana popiersiami i posągami. Nad zaokrąglonymi oknami górnej kondygnacji ryzalitu znajdują się wnęki wypełnione kolorowymi mozaikami. Wnętrze budowli wypełniają historyzujące malowidła o treści alegorycznej pędzla Wilhelma von Kaulbacha i Friedricha Kaulbacha.
-
Maximilianeum i Izara, ok. 1900
-
Współczesny widok lotniczy
Bibliografia
edytuj- Zbigniew Góralski: Monachium. Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe, 1979, s. 180–181. ISBN 83-221-0086-8.
- Izabella Galicka, Katarzyna Michalska, Lisa Carlsson (tłum.): München & södra Bayern. Stockholm: Streiffert Förlag AB, 2004, s. 91. ISBN 91-7886-327-9. (szw.).