Marju Lauristin

Ukończyła w 1966 studia z zakresu filologii estońskiej na Uniwersytecie w Tartu. Od 1962 pracowała w redakcji estońskiego radia^[1]. W 1976 obroniła doktorat na Uniwersytecie Moskiewskim^[2]. Zawodowo związana z macierzystą uczelnią, gdzie doszła do stanowiska profesora, prowadząc zajęcia z dziennikarstwa i komunikacji społecznej. W 2005 została profesorem emerytowanym^[1].

W latach 1968–1990 należała do Komunistycznej Partii Związku Radzieckiego. W 1988 razem z Edgarem Savisaarem zainicjowała powstanie Frontu Ludowego, głównej siły estońskiego ruchu niepodległościowego. W 1990 została przewodniczącą nowo powstałej Estońskiej Partii Socjaldemokratycznej, którą kierowała do 1995. Od 1990 zasiadała w Radzie Najwyższej Estońskiej SRR, następnie do 1995 i ponownie w latach 1999–2003 sprawowała mandat deputowanej do Riigikogu^[1]. Od 1992 do 1994 była ministrem spraw społecznych^[1]. W 2004 powołana w skład rady Uniwersytetu Narodów Zjednoczonych^[3].

W 2014 powróciła do działalności politycznej, w wyborach europejskich w tymże roku z ramienia socjaldemokratów została wybrana do Europarlamentu VIII kadencji^[4]. W 2017, po wyborach samorządowych i wejściu w skład rady miejskiej w Tartu, złożyła rezygnację z mandatu europosłanki^[5].