Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Mario Ančić

chorwacki tenisista

Mario Ančić (ur. 30 marca 1984 w Splicie) – chorwacki tenisista, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista igrzysk olimpijskich z Aten (2004) w grze podwójnej.

Mario Ančić
Ilustracja
Państwo

 Chorwacja

Data i miejsce urodzenia

30 marca 1984
Split

Wzrost

196 cm

Gra

praworęczny, oburęczny bekhend

Status profesjonalny

2001

Zakończenie kariery

luty 2011

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

3

Najwyżej w rankingu

7 (10 lipca 2006)

Australian Open

4R (2003, 2007)

Roland Garros

QF (2006)

Wimbledon

SF (2004)

US Open

2R (2005)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

5

Najwyżej w rankingu

47 (14 czerwca 2004)

Australian Open

2R (2004)

Roland Garros

3R (2004)

Wimbledon

1R (2003)

US Open

QF (2003)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Chorwacja
Igrzyska olimpijskie
brąz Ateny 2004 tenis ziemny
(gra podwójna)

Kariera tenisowa

edytuj

Występując jeszcze w gronie juniorów Ančić osiągnął dwa wielkoszlemowe finały, podczas Australian Open 2000 i Wimbledonu 2000. Finały przegrywał odpowiednio z Andym Roddickiem i Nicolasem Mahutem. Na początku stycznia 2001 roku Chorwat sklasyfikowany był jako lider rankingu juniorów.

Grając już jako zawodowiec, pierwszy finał z cyklu ATP World Tour rozegrał latem 2003 roku w konkurencji debla, na twardych kortach w Indianapolis. Wspólnie z Andym Ramem wygrali finałowy mecz z Amerykanami Diego Ayalą i Robbym Gineprim.

W lutym 2004 roku Ančić doszedł do pierwszego w karierze singlowego finału, we włoskim Mediolanie, jednak finałowy pojedynek zakończył się porażką Chorwata z Antonym Dupuisem. Podczas wielkoszlemowego Wimbledonu awansował do półfinału, po zwycięstwie m.in. nad Timem Henmanem[1]. W spotkaniu o finał zawodów uległ Andy'emu Roddickowi. Tegoż samego roku zdobył razem z Ivanem Ljubičiciem brązowy medal na igrzyskach olimpijskich w Atenach. Chorwacka para pokonała po drodze m.in. Francuzów Michaëla Llodrę i Fabrice'a Santoro, a w półfinale przegrali z Chilijczykami Fernando Gonzálezem i Nicolásem Massú. W meczu o brąz Chorwaci wygrali z Hindusami Maheshem Bhupathim i Leanderem Paesem[2].

Pod koniec lutego 2005 roku Ančić doszedł do finału turnieju w Scottsdale, eliminując po drodze m.in. Vinca Spadeę. Mecz o tytuł przegrał z Australijczykiem Wayne'em Arthursem. Dnia 13 czerwca Ančić wywalczył swój pierwszy singlowy tytuł rozgrywek ATP World Tour, na trawiastych kortach w ’s-Hertogenbosch. Po drodze pokonał Arthursa, a w finale wynikiem 7:5, 6:4 Michaëla Llodrę. Jesienią osiągnął finał w Tokio, lecz w finale nie sprostał Wesleyowi Moodiemu. Ponadto w kwietniu Chorwat triumfował w zmaganiach deblowych w Monachium, partnerując Julianowi Knowle.

Rok 2006 Ančić rozpoczął od finału w Auckland, jednak w finale przegrał z Jarkko Nieminenem. W połowie lutego osiągnął kolejny finał, w Marsylii, po wcześniejszym wyeliminowaniu Ivana Ljubičicia. Mecz o tytuł zakończył się porażką Ančicia z Arnaudem Clémentem. Tego roku, na kortach w ’s-Hertogenbosch Chorwat zwyciężył po raz drugi, eliminując po drodze m.in. Markosa Pagdatisa, a w finale pokonał Jana Hernycha. We wrześniu Ančić awansował do finału w Pekinie, ale tym razem przegrał z Pagdatisem, natomiast trzeci singlowy tytuł zdobył pod koniec października w Petersburgu, gdzie w pojedynku finałowym wygrał z Thomasem Johanssonem. W 2006 roku Chorwat również dwukrotnie zwyciężał w deblu, najpierw w Pekinie, a potem w Mumbaju, grając w parze w obu turniejach z Maheshem Bhupathim.

W 2007 roku Ančić przez większą część sezonu leczył kontuzje. Ponadto zdiagnozowano u niego mononukleozę. W następnym roku Chorwat również zmagał się z urazami, jednak zdołał osiągnąć dwa finały. W lutym zagrał w finale w Marsylii po wyeliminowaniu m.in. Jo-Wilfrieda Tsongi, Robina Söderlinga i Markosa Pagdatisa; przegrał z Gilles'em Simonem. Drugi w sezonie finał z udziałem Chorwata miał miejsce w ’s-Hertogenbosch, w trakcie rozgrywania turnieju deblowego. Wspólnie z Jeffem Coetzeem wygrali decydujący o mistrzostwie mecz z Martinem Dammem i Leanderem Paesem.

W 2009 roku ponownie zmagał się z mononukleozą. Zdołał jednak w lutym dojść do finału w Zagrzebiu, gdzie w finale uległ swojemu rodakowi, Marinowi Čiliciowi. W całym roku Ančić rozegrał 20 meczów, z których 13 wygrał. W 2010 roku Chorwat próbował powrócić do formy startując w zawodach serii ITF Men's Circuit i ATP Challenger Tour, jednak przegrywał już w początkowych rundach.

Od września 1999 roku do marca 2009 roku Ančić reprezentował Chorwację w Pucharze Davisa. W 2005 roku miał swój udział w pierwszym historycznym awansie Chorwacji do finału tych rozgrywek, a następnie w pierwszym triumfie (wygrał decydujący piąty mecz finału ze Słowakiem Michalem Mertiňákiem)[3]. Bilans jego gier w reprezentacji wynosi 21 zwycięstw i 13 porażek (singiel i debel). W maju 2006 roku triumfował w Drużynowym Pucharze Świata, rozgrywanym w Düsseldorfie. Ančić grał w drużynie z Ivanem Ljubičiciem i Ivo Karloviciem, a w finale Chorwaci pokonali reprezentację Niemiec 2:1.

W lutym 2011 roku Ančić zakończył karierę tenisową[4][5], w trakcie której jego zarobki przekroczyły kwotę 4 milionów dolarów.

Finały w turniejach ATP World Tour

edytuj
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (3–8)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 15 lutego 2004 Mediolan Dywanowa (hala) Francja  Antony Dupuis 4:6, 7:6(12), 6:7(5)
Finalista 2. 27 lutego 2005 Scottsdale Twarda Australia  Wayne Arthurs 5:7, 3:6
Zwycięzca 1. 19 czerwca 2005 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Francja  Michaël Llodra 7:5, 6:4
Finalista 3. 9 października 2005 Tokio Twarda Południowa Afryka  Wesley Moodie 6:1, 6:7(7), 4:6
Finalista 4. 14 stycznia 2006 Auckland Twarda Finlandia  Jarkko Nieminen 2:6, 2:6
Finalista 5. 19 lutego 2006 Marsylia Twarda (hala) Francja  Arnaud Clément 4:6, 2:6
Zwycięzca 2. 24 czerwca 2006 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Czechy  Jan Hernych 6:0, 5:7, 7:5
Finalista 6. 17 września 2006 Pekin Twarda Cypr  Markos Pagdatis 4:6, 0:6
Zwycięzca 3. 29 października 2006 Petersburg Dywanowa (hala) Szwecja  Thomas Johansson 7:5, 7:6(2)
Finalista 7. 17 lutego 2008 Marsylia Twarda (hala) Francja  Gilles Simon 4:6, 6:7(3)
Finalista 8. 8 lutego 2009 Zagrzeb Twarda (hala) Chorwacja  Marin Čilić 3:6, 4:6

Gra podwójna (5–0)

edytuj
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 27 lipca 2003 Indianapolis Twarda Izrael  Andy Ram Stany Zjednoczone  Diego Ayala
Stany Zjednoczone  Robby Ginepri
2:6, 7:6(3), 7:5
Zwycięzca 2. 1 maja 2005 Monachium Ceglana Austria  Julian Knowle Niemcy  Florian Mayer
Niemcy  Alexander Waske
6:3, 1:6, 6:3
Zwycięzca 3. 17 września 2006 Pekin Twarda Indie  Mahesh Bhupathi Niemcy  Michael Berrer
Dania  Kenneth Carlsen
6:4, 6:3
Zwycięzca 4. 1 października 2006 Mumbaj Twarda Indie  Mahesh Bhupathi Indie  Rohan Bopanna
Indie  Mustafa Ghouse
6:4, 6:7(6), 10–8
Zwycięzca 5. 21 czerwca 2008 ’s-Hertogenbosch Trawiasta Austria  Jürgen Melzer Indie  Mahesh Bhupathi
Indie  Leander Paes
7:6(5), 6:3

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

edytuj
Turniej 2001 2002 2003 2004 2005 2006 2007 2008 2009 2010 Wygrane turnieje Bilans w turnieju
Australian Open 4R 3R 3R 3R 4R 3R 0 / 6 14–6
French Open 2R 3R 3R QF 3R 0 / 5 11–5
Wimbledon 2R 1R SF 4R QF QF 0 / 6 17–6
US Open 1R 1R 1R 2R 0 / 4 1–4
Wygrane turnieje 0 / 2 0 / 4 0 / 4 0 / 4 0 / 3 0 / 1 0 / 2 0 / 1 0 / 21 N/A
Bilans spotkań 1–1 4–4 9–4 8–4 10–3 3–1 6–2 2–1 N/A 43–21

Przypisy

edytuj
  1. Unseeded Ancic ends British hope. archives.dawn.com, 1 lipca 2004. [dostęp 2011-03-23]. (ang.).
  2. Athens 2004: Lee-Hesh lose bronze play-off in a 4 hour thriller. goanet.org, 20 sierpnia 2004. [dostęp 2011-03-23]. (ang.).
  3. Croatia win first Davis Cup title. bbc.co.uk, 4 grudnia 2005. [dostęp 2011-03-23]. (ang.).
  4. Ancic Set To Announce Retirement. atpworldtour.com, 23 lutego 2011. [dostęp 2011-02-23]. (ang.).
  5. Ancic forced to end tennis career [online], 23 lutego 2011 [dostęp 2018-03-17] (ang.).

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj