Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Maksim Bartolj

słoweński skoczek narciarski

Maksim Bartolj (ur. 1 maja 2003) – słoweński skoczek narciarski, reprezentant klubu SSK Ilirija Lublana. Medalista mistrzostw świata juniorów (2022 i 2023), zimowego olimpijskiego festiwalu młodzieży Europy (2022) oraz mistrzostw kraju.

Maksim Bartolj
Data urodzenia

1 maja 2003

Klub

SSK Ilirija Lublana

Debiut w PŚ

18 lutego 2023 w Râșnovie (20. miejsce)

Pierwsze punkty w PŚ

18 lutego 2023 w Râșnovie (20. miejsce)

Pierwsze podium w PŚ

19 lutego 2023 w Râșnovie (2. miejsce – duety)

Rekord życiowy

214,0 m na Letalnicy w Planicy (22 marca 2024)[1]

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Słowenia
Mistrzostwa świata juniorów
złoto Whistler 2023 druż. miesz.
srebro Zakopane 2022 druż. miesz.
brąz Whistler 2023 drużynowo
Olimpijski festiwal młodzieży Europy
złoto Lahti 2022 druż. miesz.
Inne nagrody
Alpen Cup
srebro 2. miejsce
2022/2023
brąz 3. miejsce
2021/2022

Przebieg kariery

edytuj

Początkowo uprawiał kombinację norweską – jedyne starty w zawodach FIS w tej dyscyplinie odnotował w 2018, gdy wziął udział w konkursach FIS Youth Cup i OPA Games, plasując się na odległych pozycjach[2].

W styczniu 2019 w Planicy zadebiutował w FIS Cupie, zajmując 49. lokatę[3]. Pierwsze punkty tego cyklu zdobył w lipcu 2019 w Szczyrku, gdzie był 14. We wrześniu 2019 w Velenje zadebiutował w Alpen Cupie, plasując się na 7. pozycji. W lutym 2020 w Planicy po raz pierwszy wystąpił w Pucharze Kontynentalnym, zajmując 49. miejsce[4]. W tym samym miesiącu w Villach w OPA Games w starszej grupie wiekowej był czwarty w rywalizacji indywidualnej i drugi w konkursie drużynowym[5].

We wrześniu 2021 trzykrotnie stawał na podium FIS Cupu, zajmując 2. pozycję w obu konkursach w Ljubnie oraz pierwszym w Villach. W tym samym miesiącu pierwszy raz w karierze stanął na podium konkursu Alpen Cup, w grudniu w Seefeld in Tirol pierwszy raz wygrał zawody tej rangi[6]. Cały sezon 2021/2022 Alpen Cup zakończył na 3. miejscu w klasyfikacji generalnej[5]. W marcu 2022 w Zakopanem wystąpił na Mistrzostwach Świata Juniorów 2022 – indywidualnie był 21., w konkursie drużynowym ze słoweńskim zespołem zajął 4. pozycję, a w rywalizacji drużyn mieszanych zdobył srebrny medal[6]. W tym samym miesiącu w Lahti wziął udział w Zimowym Olimpijskim Festiwalu Młodzieży Europy 2022, zajmując 5. lokatę w konkursie indywidualnym, 4. w rywalizacji drużynowej oraz zdobywając złoty medal w zmaganiach zespołów mieszanych[5].

W sierpniu 2022 ukończył na 2. miejscu dwa konkursy FIS Cupu w Einsiedeln. 17 września 2022 zajął 25. lokatę w konkursie Letniego Pucharu Kontynentalnego w Stams, zdobywając pierwsze punkty zawodów tej rangi. W Letnim Pucharze Kontynentalnym 2022 najwyżej sklasyfikowany był na 8. pozycji, w październiku w Lake Placid. Wynik ten powtórzył w styczniu 2023 w Planicy w swoim pierwszym punktowanym występie w zimowej edycji Pucharu Kontynentalnego. Na Mistrzostwach Świata Juniorów 2023 został zdyskwalifikowany w konkursie indywidualnym, a w zawodach drużynowych zdobył medale – złoty w zespole mieszanym i brązowy w męskim. 8 lutego 2023 zdobył punkty w swoim debiucie w Pucharze Świata, zajmując 20. miejsce w słabo obsadzonych zawodach w Râșnovie, a dzień później zajął wraz z Žigą Jelarem 2. miejsce w konkursie duetów. W dalszej części sezonu w Pucharze Świata wystąpił jeszcze raz, odpadając w kwalifikacjach do zawodów w Planicy[7]. Alpen Cup 2022/2023 ukończył na 2. pozycji w klasyfikacji generalnej[5].

6 sierpnia 2023 zadebiutował w Letnim Grand Prix, zajmując 41. miejsce w Szczyrku. 14 stycznia 2024 po raz pierwszy w karierze stanął na podium zawodów Pucharu Kontynentalnego, zajmując 2. lokatę w Innsbrucku. W sezonie 2023/2024 tego cyklu łącznie dwukrotnie znalazł się w najlepszej trójce – 4 lutego zajął 3. pozycję w Lillehammer. W ramach Pucharu Świata 2023/2024 w pięciu występach raz zdobył punkty – 22 marca 2024 był 21. w Planicy[8].

Bartolj jest medalistą mistrzostw Słowenii w zawodach drużynowych. W zespole męskim zdobył złoto w grudniu 2023[9], srebro w grudniu 2021[10] i brąz w grudniu 2020[11], a w rywalizacji drużyn mieszanych zdobył brązowy medal latem 2019[12].

Indywidualnie

edytuj
2022 Polska  Zakopane 21. miejsce
2023 Kanada  Whistler zdyskwalifikowany

Drużynowo

edytuj
2022 Polska  Zakopane 4. miejsce[a], srebrny medal (drużyna mieszana)[b]
2023 Kanada  Whistler brązowy medal[c], złoty medal (drużyna mieszana)[d]

Starty M. Bartolja na mistrzostwach świata juniorów – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
21. 3 marca 2022 Polska  Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 indywid. 100,0 m 96,0 m 248,3 pkt 63,2 pkt Daniel Tschofenig
4. 5 marca 2022 Polska  Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż.[a] 99,5 m 102,0 m 950,9 pkt (245,0 pkt) 87,6 pkt Austria
2.srebro  6 marca 2022 Polska  Zakopane Średnia Krokiew K-95 HS-105 druż. miesz.[b] 97,0 m 93,5 m 819,0 pkt (199,1 pkt) 65,4 pkt Austria
2 lutego 2023 Kanada  Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 indywid. DSQ Vilho Palosaari
3.brąz  4 lutego 2023 Kanada  Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 druż.[c] 96,5 m 96,0 m 925,8 pkt (245,4 pkt) 46,7 pkt Austria
1.złoto  5 lutego 2023 Kanada  Whistler Whistler Olympic Park K-95 HS-104 druż. miesz.[d] 99,0 m 96,0 m 920,2 pkt (232,0 pkt)

Indywidualnie

edytuj
2022 Finlandia  Vuokatti/Lahti[e] 5. miejsce

Drużynowo

edytuj
2022 Finlandia  Vuokatti/Lahti[e] 4. miejsce[f], złoty medal (drużyna mieszana)[g]

Starty M. Bartolja na zimowym olimpijskim festiwalu młodzieży Europy – szczegółowo

edytuj
Miejsce Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Konkurs Skok 1 Skok 2 Nota Strata Zwycięzca
5. 23 marca 2022 Finlandia  Lahti Salpausselkä K-95 HS-100 indywid. 94,0 m 91,0 m 231,5 pkt 19,0 pkt Jonas Schuster
4. 24 marca 2022 Finlandia  Lahti Salpausselkä K-95 HS-100 druż.[f] 90,5 m 90,5 m 895,0 pkt (237,7 pkt) 25,0 pkt Austria
1.  25 marca 2022 Finlandia  Lahti Salpausselkä K-95 HS-100 druż. miesz.[g] 91,5 m 94,0 m 913,0 pkt (239,5 pkt)

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[13]
2022/2023 68.
2023/2024 58.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[14][5]
Sezon 2022/2023
Wisła HS134  Wisła HS134  Ruka HS142  Ruka HS142  Titisee-Neustadt HS142  Titisee-Neustadt HS142  Engelberg HS140  Engelberg HS140  Oberstdorf HS137  Garmisch-Partenkirchen HS142  Innsbruck HS128  Bischofshofen HS142  Zakopane HS140  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Bad Mitterndorf HS235  Bad Mitterndorf HS235  Willingen HS147  Willingen HS147  Lake Placid HS128  Lake Placid HS128  Râșnov HS97  Oslo HS134  Oslo HS134  Lillehammer HS140  Lillehammer HS140  Vikersund HS240  Vikersund HS240  Lahti HS130  Planica HS240  Planica HS240  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - 20 - - - - - - - q - 11
Sezon 2023/2024
Ruka HS142  Ruka HS142  Lillehammer HS98  Lillehammer HS140  Klingenthal HS140  Klingenthal HS140  Engelberg HS140  Engelberg HS140  Oberstdorf HS137  Garmisch-Partenkirchen HS142  Innsbruck HS128  Bischofshofen HS142  Wisła HS134  Zakopane HS140  Willingen HS147  Willingen HS147  Lake Placid HS128  Lake Placid HS128  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Oberstdorf HS235  Oberstdorf HS235  Lahti HS130  Lahti HS130  Oslo HS134  Oslo HS134  Trondheim HS105  Trondheim HS140  Vikersund HS240  Vikersund HS240  Planica HS240  Planica HS240  punkty
- - - - - - - - - - - - - - - - 31 33 - - - - 48 41 - - - - - - 21 - 10
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach  q  – zawodnik nie zakwalifikował się  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w poszczególnych konkursach drużynowych Pucharu Świata

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[14][5]
Sezon
2022/2023
Titisee-Neustadt HS142 (mikst)  Zakopane HS140  Willingen HS147 (mikst)  Lake Placid HS128 (duety)  Râșnov HS97 (duety)  Lahti HS130  Planica HS240 
- - - - 2 - -
Legenda
1 2 3 4-8 poniżej 8

(Duety: 1 2 3 4-12 poniżej 12)
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2023/2024 36.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2023 63.
2024 33.

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[5]
2024 70.

Miejsca w poszczególnych konkursach indywidualnych LGP

edytuj

stan po zakończeniu LGP 2024

Źródło[14][5]
2023
Courchevel HS132  Courchevel HS132  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Râșnov HS97  Râșnov HS97  Hinzenbach HS90  Hinzenbach HS90  Klingenthal HS140  punkty
- - q 41 - - - - - 0
2024
Courchevel HS132  Courchevel HS132  Wisła HS134  Wisła HS134  Râșnov HS97  Râșnov HS97  Hinzenbach HS90  Hinzenbach HS90  Klingenthal HS140  punkty
47 39 30 21 - - - - q 11
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 q  – dyskwalifikacja w kwalifikacjach
 q  – zawodnik nie zakwalifikował się
 -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[15]
2022/2023 57.
2023/2024 6.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych Pucharu Kontynentalnego chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 14 stycznia 2024 Austria  Innsbruck Bergisel K-120 HS-128 123,0 m 128,5 m 265,2 pkt 2. 5,0 pkt Robin Pedersen
2. 4 lutego 2024 Norwegia  Lillehammer Lysgårdsbakken K-123 HS-140 131,0 m 125,5 m 308,4 pkt 3. 5,0 pkt Maciej Kot

Miejsca w poszczególnych konkursach Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu sezonu 2023/2024

Źródło[14][5]
Sezon 2019/2020
Vikersund HS117  Vikersund HS117  Ruka HS142  Ruka HS142  Bischofshofen HS142  Bischofshofen HS142  Klingenthal HS140  Klingenthal HS140  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Planica HS138  Planica HS138  Brotterode HS117  Brotterode HS117  Iron Mountain HS133  Iron Mountain HS133  Predazzo HS104  Predazzo HS104  Rena HS139  Lahti HS130  Lahti HS130  punkty
- - - - - - - - - - - 49 - - - - - - - - - 0
Sezon 2022/2023
Vikersund HS117  Vikersund HS117  Ruka HS142  Ruka HS142  Engelberg HS140  Engelberg HS140  Planica HS138  Planica HS138  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Eisenerz HS109  Eisenerz HS109  Klingenthal HS140  Klingenthal HS140  Rena HS139  Rena HS139  Iron Mountain HS133  Iron Mountain HS133  Iron Mountain HS133  Iron Mountain HS133  Zakopane HS140  Zakopane HS140  Lahti HS130  Lahti HS130  punkty
- - - - - - 8 32 - - - 29 13 - - - - - - - - - - - - 54
Sezon 2023/2024
Lillehammer HS140  Lillehammer HS140  Ruka HS142  Ruka HS142  Engelberg HS140  Engelberg HS140  Garmisch-Partenkirchen HS142  Garmisch-Partenkirchen HS142  Innsbruck HS128  Innsbruck HS128  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Sapporo HS137  Willingen HS147  Willingen HS147  Lillehammer HS140  Lillehammer HS140  Brotterode HS117  Brotterode HS117  Iron Mountain HS133  Iron Mountain HS133  Planica HS138  Planica HS138  Lahti HS130  Lahti HS130  Zakopane HS140  Zakopane HS140  punkty
7 16 4 7 13 6 6 12 10 2 20 9 12 12 17 3 7 14 11 12 10 - - 16 9 6 4 783
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  – zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[15]
2022 19.
2023 64.
2024 44.

Miejsca w poszczególnych konkursach Letniego Pucharu Kontynentalnego

edytuj

stan po zakończeniu LPK 2024

Źródło[14][5]
2022
Lillehammer HS140  Lillehammer HS140  Stams HS115  Stams HS115  Klingenthal HS140  Klingenthal HS140  Lake Placid HS100  Lake Placid HS128  Lake Placid HS128  punkty
- - 25 38 18 14 8 11 18 106
2023
Oslo HS106  Oslo HS106  Stams HS115  Stams HS115  Klingenthal HS140  Klingenthal HS140  Lake Placid HS100  Lake Placid HS128  Lake Placid HS128  punkty
39 dq - - 28 41 - - - 3
2024
Hinterzarten HS109  Hinterzarten HS109  Trondheim HS105  Trondheim HS105  Stams HS115  Stams HS115  Klingenthal HS140  Klingenthal HS140  punkty
- - - - - - 16 26 20
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja
 -  − zawodnik nie wystartował

Miejsca w klasyfikacji generalnej

edytuj
Sezon Miejsce[16]
2019/2020 83.
2020/2021 127.
2021/2022 16.
2022/2023 11.
2023/2024 53.

Miejsca na podium w konkursach indywidualnych FIS Cupu chronologicznie

edytuj
Lp. Dzień Rok Miejscowość Skocznia Punkt K HS Skok 1 Skok 2 Nota Lok. Strata Zwycięzca
1. 4 września 2021 Słowenia  Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 83,5 m 96,0 m 256,4 pkt 2.[h] 1,3 pkt Janni Reisenauer
2. 5 września 2021 Słowenia  Ljubno Logarska dolina K-85 HS-94 88,5 m 90,5 m 258,8 pkt 2. 0,6 pkt Francisco Mörth
3. 18 września 2021 Austria  Villach Villacher Alpenarena K-90 HS-98 94,5 m 89,5 m 230,0 pkt 2. 13,9 pkt Janni Reisenauer
4. 27 sierpnia 2022 Szwajcaria  Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 103,0 m 108,0 m 225,0 pkt 2. 8,7 pkt Marco Wörgötter
5. 28 sierpnia 2022 Szwajcaria  Einsiedeln im. Andreasa Küttela K-105 HS-117 113,0 m 124,2 pkt 2. 3,0 pkt Jonas Schuster

Miejsca w poszczególnych konkursach FIS Cupu

edytuj

stan na 6 października 2024

Źródło[14][5]
Sezon 2018/2019
Villach HS98  Villach HS98  Szczyrk HS106  Szczyrk HS106  Râșnov HS97  Râșnov HS97  Notodden HS100  Notodden HS100  Park City HS100  Park City HS100  Zakopane HS140  Zakopane HS140  Planica HS102  Planica HS102  Rastbüchl HS78  Rastbüchl HS78  Villach HS98  Villach HS98  punkty
- - - - - - - - - - - - - 49 72 58 - - 0
Sezon 2019/2020
Szczyrk HS106  Szczyrk HS106  Szczuczyńsk HS99  Szczuczyńsk HS99  Ljubno HS94  Ljubno HS94  Pjongczang HS109  Pjongczang HS109  Râșnov HS97  Râșnov HS97  Villach HS98  Villach HS98  Notodden HS98  Notodden HS98  Oberwiesenthal HS105  Oberwiesenthal HS105  Zakopane HS140  Zakopane HS140  Rastbüchl HS78  Rastbüchl HS78  Villach HS98  Villach HS98  punkty
49 14 - - 20 51 - - - - 36 36 - - - - 17 25 - - - 57 49
Sezon 2020/2021
Râșnov HS97  Râșnov HS97  Kandersteg HS106  Kandersteg HS106  Zakopane HS140  Zakopane HS140  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Lahti HS100  Lahti HS100  Villach HS98  Villach HS98  Oberhof HS100  Oberhof HS100  punkty
- - - - - - 38 28 - - - - - - 3
Sezon 2021/2022
Otepää HS97  Otepää HS97  Kuopio HS100  Kuopio HS127  Einsiedeln HS117  Einsiedeln HS117  Ljubno HS94  Ljubno HS94  Villach HS98  Villach HS98  Lahti HS100  Lahti HS100  Falun HS100  Falun HS100  Kandersteg HS106  Kandersteg HS106  Notodden HS98  Notodden HS98  Zakopane HS105  Villach HS98  Villach HS98  Oberhof HS100  Oberhof HS100  punkty
- - - - - - 2 2 2 6 - - - - - - - - - - - - - 280
Sezon 2022/2023
Frenštát HS106  Frenštát HS106  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Einsiedeln HS117  Einsiedeln HS117  Kranj HS109  Kranj HS109  Villach HS98  Villach HS98  Notodden HS98  Notodden HS98  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Villach HS98  Villach HS98  Oberhof HS100  Oberhof HS100  Zakopane HS140  Zakopane HS140  punkty
9 30 12 9 2 2 11 11 - - - - - - - - 12 18 - - 324
Sezon 2023/2024
Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Einsiedeln HS117  Einsiedeln HS117  Villach HS98  Villach HS98  Râșnov HS97  Râșnov HS97  Kandersteg HS106  Kandersteg HS106  Notodden HS98  Notodden HS98  Falun HS100  Falun HS100  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Oberhof HS100  Oberhof HS100  Zakopane HS140  Zakopane HS140  punkty
15 21 27 18 18 29 - - - - - - - - - - - - - - 58
Sezon 2024/2025
Hinterzarten HS109  Hinterzarten HS109  Frenštát HS106  Frenštát HS106  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Kranj HS109  Kranj HS109  Villach HS98  Villach HS98  Einsiedeln HS117  Einsiedeln HS117  Otepää HS97  Otepää HS97  Otepää HS97  Kandersteg HS106  Kandersteg HS106  Notodden HS98  Notodden HS98  Falun HS100  Falun HS100  TBD  TBD  Szczyrk HS104  Szczyrk HS104  Villach HS98  Villach HS98  punkty
- - - - - - dq 24 - - - - - - - 7
Legenda
1 2 3 4-10 11-30 poniżej 30

 dq  – dyskwalifikacja  -  − zawodnik nie wystartował

  1. a b Skład zespołu: Maksim Bartolj, Gorazd Završnik, Marcel Stržinar i Mark Hafnar
  2. a b Skład zespołu: Taja Bodlaj, Marcel Stržinar, Nika Prevc i Maksim Bartolj
  3. a b Skład zespołu: Taj Ekart, Rok Masle, Gorazd Završnik i Maksim Bartolj
  4. a b Skład zespołu: Ajda Košnjek, Rok Masle, Nika Prevc i Maksim Bartolj
  5. a b Gospodarzem Zimowego Olimpijskiego Festiwalu Młodzieży Europy 2022 było Vuokatti, jednak konkursy skoków narciarskich rozegrano w Lahti.
  6. a b Skład zespołu: Gorazd Završnik, Taj Ekart, Nik Heberle i Maksim Bartolj
  7. a b Skład zespołu: Tinkara Komar, Gorazd Završnik, Nika Prevc i Maksim Bartolj
  8. Ex aequo z Julijanem Smidem

Przypisy

edytuj
  1. Rekordy życiowe skoczków narciarskich. skokinarciarskie.pl. [dostęp 2023-03-30].
  2. BARTOLJ Maksim - Athlete Information (Nordic Combined). fis-ski.com. [dostęp 2020-07-07]. (ang.).
  3. BARTOLJ Maksim - Athlete Information; Season 2019. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-01]. (ang.).
  4. BARTOLJ Maksim - Athlete Information; Season 2020. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-01]. (ang.).
  5. a b c d e f g h i j k l m Adam Kwieciński: BARTOLJ Maksim 2003.05.01 SLO. wyniki-skoki.hostingasp.pl. [dostęp 2024-06-23].
  6. a b BARTOLJ Maksim - Athlete Information; Season 2022. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-01]. (ang.).
  7. BARTOLJ Maksim - Athlete Information; Season 2023. fis-ski.com. [dostęp 2023-11-01]. (ang.).
  8. BARTOLJ Maksim - Athlete Information; Season 2024. fis-ski.com. [dostęp 2024-08-13]. (ang.).
  9. Državno prvenstvo, Planica. skoki.sloski.si. [dostęp 2024-08-13]. (słoweń.).
  10. Ekipno državno prvenstvo. skoki.sloski.si. [dostęp 2022-06-20]. (słoweń.).
  11. Ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2021-07-05]. (słoweń.).
  12. MIX ekipno državno prvenstvo. smusko.adamsoft.si. [dostęp 2020-07-07]. (słoweń.).
  13. BARTOLJ Maksim - Athlete Information; World Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2023-04-04]. (ang.).
  14. a b c d e f BARTOLJ Maksim - Athlete Information. fis-ski.com. [dostęp 2024-06-23]. (ang.).
  15. a b BARTOLJ Maksim - Athlete Information; Continental Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-17]. (ang.).
  16. BARTOLJ Maksim - Athlete Information; FIS Cup Standings. fis-ski.com. [dostęp 2024-03-15]. (ang.).

Bibliografia

edytuj