Magura Małastowska
Magura Małastowska (813 m n.p.m.) – szczyt w Beskidzie Niskim, najwyższa kulminacja długiego na ok. 10 km pasma Magury Małastowskiej, ciągnącego się od Przełęczy Małastowskiej na pd.-wsch. po Bielankę na pn.-zach.
trasa narciarska | |
Państwo | |
---|---|
Pasmo | |
Wysokość |
813 m n.p.m. |
Wybitność |
228 m |
Położenie na mapie Karpat | |
Położenie na mapie Beskidu Niskiego | |
49°33′12,3″N 21°13′10,7″E/49,553417 21,219639 |
Położenie
edytujSzczyt Magury Małastowskiej wznosi się w pd.-wsch. części grzbietu pasma Magury Małastowskiej, w odległości ok. 2 km od Przełęczy Małastowskiej. Leży w powiecie gorlickim, na granicy między miejscowościami: Nowicą (od zachodu) a Małastowem (od północnego wschodu). U podnóży góry mają swe źródła trzy niewielkie potoki: Przysłup (dopływ Ropy) od pd., Siarka (też: Siary; dopływ Sękówki) od pn. oraz Krzywy (dopływ Gładyszówki) od pd.-wsch.
Około 2 kilometrów na pd.-wsch. od szczytu przez Przełęcz Małastowską przebiega droga wojewódzka nr 977 łącząca Gorlice z Konieczną i dalej ze Słowacją.
Roślinność
edytujSam szczyt, jak i całe pasmo Magury Małastowskiej są zalesione. W miejscowości Przysłop u podnóża Magury Małastowskiej znajduje się najdalej w polskich Karpatach wysunięte na wschód stanowisko rzadkiego w Polsce gatunku rośliny – turzycy pchlej[1].
Historia
edytujNa zboczach Magury Małastowskiej znajdują się pamiątki po przebiegającej jej zboczami podczas I wojny światowej linii frontu austriacko-rosyjskiego: okopy, umocnione stanowiska ogniowe, pozostałości ziemianek oraz cmentarze wojenne.
Turystyka
edytujNa grzbiecie pasma, mniej więcej w połowie odległości między szczytem a Przełęczą Małastowską, wybudowano w 1955 r. schronisko im. prof. St. Gabriela, należące do oddziału PTTK w Gorlicach.
Na wschodnich zboczach Magury znajduje się ośrodek narciarski SkiPark Magura.
Piesze szlaki turystyczne
edytuj- Siary – Magura Małastowska – Schronisko PTTK na Magurze Małastowskiej – Banica – Bacówka PTTK w Bartnem
- Szymbark – Magura Małastowska – Schronisko PTTK na Magurze Małastowskiej – Smerekowiec – Skwirtne (Szlak Wincentego Pola)
Galeria
edytuj-
Wierzchołek Magury
-
Schronisko PTTK na Magurze Małastowskiej
-
Cmentarz wojenny nr 58, tuż pod szczytem
-
Schronisko
-
Wyciąg narciarski
-
Wieża pod szczytem
Przypisy
edytuj- ↑ Zbigniew Mirek, Halina Piękoś-Mirkowa: Czerwona księga Karpat Polskich. Kraków: Instytut Botaniki PAN, 2008. ISBN 978-83-89648-71-6.
Bibliografia
edytujLinki zewnętrzne
edytuj- Magóra 4(1), [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 898 .