Kobe

Kobe
Nazwa japońska
Kanji	神戸市
Transkrypcja Hepburna	Kōbe-shi
	; Kobe
Herb	Flaga
Państwo	Japonia
Prefektura	Hyōgo
Wyspa	Honsiu
Region	Kinki
Burmistrz	Kizō Hisamoto
Powierzchnia	557 km²
Populacja (2018); • liczba ludności; • gęstość	; 1 546 000; 2775,6 os./km²
Kod pocztowy	〒650-8570
	Symbole japońskie
Drzewo	kamelia mała (Camellia sasanqua)
Kwiat	hortensja ogrodowa (Hydrangea macrophylla)
	Położenie na mapie Japonii Kobe
	Położenie na mapie prefektury Hyōgo Kobe
	34°41′N 135°11′E/34,683333 135,183333
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Informacje w Wikipodróżach
	Strona internetowa

Kobe (jap. 神戸市 Kōbe-shi) – miasto portowe w Japonii, położone na wschodnim wybrzeżu wyspy Honsiu (Honshū) pomiędzy zatoką Osaka (Ōsaka-wan) a łańcuchem niskich gór Rokkō (Rokkō-sankei) o długości 56 km. Ich częścią jest pasmo również niewysokich gór o nazwie Tanjō-sankei lub Tanjō-Taishaku. Najwyższym szczytem jest Rokkō (931 m)^[a].

Kobe jest stolicą prefektury Hyōgo i jednym z dziesięciu największych miast Japonii. Leży w regionie Kinki (Kansai), 30 km na zachód od Osaki. Należy do obszaru metropolitalnego Keihanshin liczącego ok. 18 mln mieszkańców^[1]^[2].

Miasto dzieli się na dziewięć dzielnic: Nishi, Kita, Tarumi, Suma, Nagata, Hyōgo, Chūō, Nada, Higashi-Nada.

Historia

Znaleziska archeologiczne wskazują na istnienie osad ludzkich na terenie zachodniej części dzisiejszego Kobe już w okresie Jōmon (lata 12 000 p.n.e. do 300 p.n.e). Region Kobe jest wzmiankowany w starej kronice Nihon-shoki, opisującej założenie chramu Ikuta przez cesarzową Jingū w roku 201 n.e. ku czci bogini Wakahirume-no-Mikoto^[b]. Nazwa Kobe wywodzi się rzekomo od słowa kanbe (kamube), oznaczającego rodziny, które opiekowały się sanktuariami. Dla mieszkańców chram jest symbolem odradzania i nadziei, ponieważ przetrwał nienaruszony wiele tragedii: wojen, powodzi, trzęsień ziemi^[3]^[4]

Miasto rozwijało się w dużej mierze dzięki korzystnemu położeniu, stymulującemu rozwój portu. Prowadzono stąd handel międzynarodowy m.in. z Chinami.

Przez pięć miesięcy w 1180 r. na terenie dzisiejszej dzielnicy Hyōgo mieściła się siedziba cesarza Antoku (1178–1185) o nazwie Fukuhara-kyō. W 1184 r. na terenie tym i w pobliżu chramu Ikuta miała miejsce bitwa pod Ichi-no-Tani, jedna z bitew wojny Gempei pomiędzy klanami Taira i Minamoto.

Od XIII w. port w Kobe nazywano portem Hyōgo. W 1868 r. Kobe, w wyniku restauracji Meiji, zostało razem z Osaką otwarte dla przybyszów z Zachodu, jako jedno z pierwszych japońskich miast. Do dnia dzisiejszego w Kobe zachowała się pewna liczba zachodnich rezydencji, głównie w rejonie Kitano. W dzisiejszym kształcie miasto zostało założone w 1889 roku. Mieszka tu ponad 45,5 tysiąca obcokrajowców z ponad 100 państw.

Podczas II wojny światowej Kobe zostało zbombardowane podczas rajdu Doolittle’a w dniu 18 kwietnia 1942 r. (wraz z Tokio i kilkoma innymi miastami), a 17 marca 1945 r. bombami zapalającymi przez bombowce B-29^[c].

Osobny artykuł: Trzęsienie ziemi w Kobe (1995).

W 1995 r. miało tu miejsce trzęsienie ziemi, na skutek którego zginęło ponad 6,5 tys. osób^[5].

Gospodarka

Kobe jest od wieków ważnym miastem portowym. Jej port był jednym z pierwszych otwartych dla handlu zagranicznego w XIX wieku obok portów: Jokohama, Nagasaki, Hakodate i Niigata. Wielki ośrodek handlowy, finansowy i przemysłowy: stoczniowy, maszynowy, lotniczy, hutniczy, elektroniczny i chemiczny^[2].

Dzielnica Nada to region produkujący najwięcej sake w Japonii. Słynie z wysokiej jakości ryżu, odpowiedniej wody i sprzyjających warunków pogodowych w okolicy. Bliskość portów ułatwia dystrybucję gotowych wyrobów od dawnych czasów. Niektórzy producenci posiadają muzea, inni organizują sale wystawowe dla publiczności i pozwalają degustować sake. Mają też własne restauracje i sklepy, które oferują nie tylko sake, ale także produkty spożywcze, przyprawy i marynaty warzywne, które są przygotowywane m.in. z osadu pozostającego po przefiltrowaniu sake^[6].

Wołowina „kobe” jest jednym z kilku rodzajów wagyū, czyli bydła hodowanego w całym kraju i często kojarzonego z obszarem hodowli. Jest produkowana z bydła rasy tajima, pochodzącego z górzystego regionu Tajima w północnej części prefektury Hyōgo^[d]. Po uboju mięso musi spełniać wiele wymagań. Tylko najwyższej jakości delikatne mięso o wyjątkowo wysokim poziomie marmurkowatości tłuszczu otrzymuje etykietę Kobe Beef, która jest ściśle zastrzeżonym znakiem towarowym^[e]. Podaje się ją zwykle jako: steki, shabu-shabu (cienkie plastry mięsa szybko gotowane w bulionie), sukiyaki (plastry mięsa gotowane na wolnym ogniu w gorącym garnku) i teppan-yaki (szef kuchni grilluje mięso na stalowej płycie na oczach gości)^[7]^[8].

Transport

Ważny węzeł komunikacji drogowej i kolejowej, w tym stacja Shin-Kōbe linii superekspresów San'yō Shinkansen.

W 2006 r. oddano do użytku nowy Port Lotniczy Kobe (Kōbe Kūkō, Kobe Airport), usytuowany na sztucznej wyspie 8 km od brzegu.

Wielki Most Akashi Kaikyō (Akashi Kaikyō Ō-hashi) łączy Kobe poprzez wyspę Awaji z wyspą Sikoku (Shikoku). Do 2022 roku był najdłuższym i najdroższym mostem na świecie, kiedy został oddany do użytku Most Çanakkale 1915 w północno-zachodniej Turcji nad cieśniną Dardanele.

Galeria

Panorama miasta widziana z Kobe Port Tower
Port, pośrodku Kobe Port Tower, po prawej wieżowiec Hotel Okura Kobe
Chram Ikuta
Kitano, ulica zachodnich rezydencji
Nocna panorama

Zobacz też

SKM w Kobe

Uwagi

↑ Najwyższy szczyt tych gór nazywa się Rokkōsan-saikōhō (dosł. najwyższy szczyt gór Rokkō), albowiem nie wyróżnia się jednego szczytu „Rokkō”
↑ Wakahirume-no-Mikoto → na temat tego imienia i samej bogini istnieje kilka wersji wyjaśnień. Według jednej z nich, głoszonej przez chram Ikuta, jest to imię bogini Amaterasu z okresu dzieciństwa. Była wówczas nazywana Ōhirume. W innych wersjach jest to siostra Amaterasu, inna bogini lub bóg-dziecko, potomek (mikogami).
↑ Ta tragedia miasta stała się inspiracją do stworzenia pełnometrażowego filmu anime pt. Grobowiec świetlików (Hotaru no haka) z 1988 roku, w reżyserii Isao Takahaty, na podstawie opowiadania Akiyukiego Nosaki.
↑ Opisy bydła z Tajimy można znaleźć w kronice Shoku-nihongi z VIII wieku. Było ono w dawnych czasach cenione, ze względu na możliwość pokonywania ostrych zakrętów na wąskich polach oraz do przewożenia ciężkich ładunków.
↑ Za promocję, autentyczność i wydawanie certyfikatów oraz dystrybucję Kobe Beef i Tajima Beef odpowiada Stowarzyszenie Promocji Marketingu i Dystrybucji Wołowiny Kobe (Kobe Beef Marketing & Distribution Promotion Association).

Przypisy

↑ ^a ^b 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 202, 203. ISBN 978-4-415-11272-5.
↑ ^a ^b Kobe. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
↑ Basic Terms of Shinto 神道基本用語集. Kokugakuin University. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).
↑ Top 5 Reasons To Visit The Ikuta Shrine Power Spot In Kobe. MATCHA, Inc.. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).
↑ Louise Comfort: Self Organization in Disaster Response: The Great Hanshin Earthquake of January 17, 1995. 1995, s. 12.
↑ Nada Sake District. japan.guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
↑ Kobe Beef. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).
↑ Welcome to the World of Kobe Beef. 神戸肉流通推進協議会, 2022. [dostęp 2022-05-22]. (ang.).

Linki zewnętrzne

[2] Najwyższy szczyt tych gór nazywa się Rokkōsan-saikōhō (dosł. najwyższy szczyt gór Rokkō), albowiem nie wyróżnia się jednego szczytu „Rokkō”

[4] Wakahirume-no-Mikoto → na temat tego imienia i samej bogini istnieje kilka wersji wyjaśnień. Według jednej z nich, głoszonej przez chram Ikuta, jest to imię bogini Amaterasu z okresu dzieciństwa. Była wówczas nazywana Ōhirume. W innych wersjach jest to siostra Amaterasu, inna bogini lub bóg-dziecko, potomek (mikogami).

[7] Ta tragedia miasta stała się inspiracją do stworzenia pełnometrażowego filmu anime pt. Grobowiec świetlików (Hotaru no haka) z 1988 roku, w reżyserii Isao Takahaty, na podstawie opowiadania Akiyukiego Nosaki.

[10] Opisy bydła z Tajimy można znaleźć w kronice Shoku-nihongi z VIII wieku. Było ono w dawnych czasach cenione, ze względu na możliwość pokonywania ostrych zakrętów na wąskich polach oraz do przewożenia ciężkich ładunków.

[11] Za promocję, autentyczność i wydawanie certyfikatów oraz dystrybucję Kobe Beef i Tajima Beef odpowiada Stowarzyszenie Promocji Marketingu i Dystrybucji Wołowiny Kobe (Kobe Beef Marketing & Distribution Promotion Association).

[chizu-1] 日本地図. Tokyo: Seibido Shuppan, 2018, s. 134, 202, 203. ISBN 978-4-415-11272-5.

[guide1-3] Kobe. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).

[kokugaku-5] Basic Terms of Shinto 神道基本用語集. Kokugakuin University. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).

[matcha-6] Top 5 Reasons To Visit The Ikuta Shrine Power Spot In Kobe. MATCHA, Inc.. [dostęp 2022-05-19]. (ang.).

[8] Louise Comfort: Self Organization in Disaster Response: The Great Hanshin Earthquake of January 17, 1995. 1995, s. 12.

[guide3-9] Nada Sake District. japan.guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).

[guide2-12] Kobe Beef. japan-guide.com, 2022. [dostęp 2022-05-17]. (ang.).

[beef-13] Welcome to the World of Kobe Beef. 神戸肉流通推進協議会, 2022. [dostęp 2022-05-22]. (ang.).

[a]

[1]

[2]

[b]

[3]

[4]

[c]

[5]

[6]

[d]

[e]

[7]

[8]