Konrad IV Hohenstauf

Konrad IV, Konrad Hohenstaufen, (ur. 25 kwietnia 1228 w Andrii, zm. 21 maja 1254 w Lavello) – jako Konrad II był królem Jerozolimy od 1228 do 1254. Jako Konrad IV był królem Niemiec w latach 1237-1254. Jako Konrad I był królem Sycylii w latach 1250-1254.

Konrad IV Hohenstauf

król Jerozolimy (jako Konrad II)
Okres	od 1228 do 21 maja 1254
Poprzednik	Jolanta i Fryderyk II
Następca	Konradyn
książę Szwabii (jako Konrad III)
Okres	od 1235 do 21 maja 1254
Poprzednik	Henryk II
Następca	Konradyn
król Niemiec (jako Konrad IV)
Okres	od 1237 do 21 maja 1254
Poprzednik	Fryderyk II
Następca	Rudolf I Habsburg
król Sycylii (jako Konrad I)
Okres	od 1250 do 21 maja 1254
Poprzednik	Fryderyk II
Następca	Konradyn
Dane biograficzne
Dynastia	Hohenstaufowie
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1228 Andria
Data i miejsce śmierci	21 maja 1254 Lavello
Ojciec	Fryderyk II
Matka	Jolanta Jerozolimska
Żona	Elżbieta Bawarska
Dzieci	Konradyn
Multimedia w Wikimedia Commons

Urodził się w Andrii jako drugie dziecko swoich rodziców, ale jego starsza siostra zmarła jako malutkie dziecko. Matka Konrada zmarła wskutek komplikacji po urodzeniu syna. Konrad mieszkał we Włoszech do 1235, w tym roku po raz pierwszy udał się do Niemiec.

Fryderyk II zdetronizował swojego najstarszego syna – spiskującego starszego przyrodniego brata Konrada – Henryka Hohenstaufa. W 1237 Konrad został koronowany w Wiedniu na króla Rzymu, tytuł ten później przekształcił się w tytuł cesarza Świętego Cesarstwa Rzymskiego. Jako regent Konrada do 1242 służył arcybiskup Moguncji Zygfryd III z Eppstein, później Fryderyk II wybrał na jego następców Henryka Raspe, landgrafa Turyngii, i Wacława I, króla Czech. Sam Konrad miał wpływ na politykę niemiecką od około 1240. W 1245 papież Innocenty IV ogłosił detronizację Fryderyka II i tym samym Konrada. Henryk Raspe, który poparł papieża, 22 maja 1246 został wybrany na następcę Fryderyka II – antykróla Niemiec. W sierpniu Henryk Raspe pokonał Konrada w bitwie pod Nidda, ale kilka miesięcy później zmarł. Tytuł antykróla otrzymał Wilhelm z Holandii.

Fryderyk II zmarł w 1250, Konrad odziedziczył po nim tytuł króla Sycylii, Niemiec i Jerozolimy. Dalej jednak trwał konflikt Konrada z papieżem. W 1251 Wilhelm z Holandii pokonał Konrada w bitwie, a on zdecydował się najechać Włochy, aby przywrócić tam swoje rządy. Nie był jednak w stanie pokonać sojuszników papieża, ośmielony papież zaś w 1253 zaoferował Sycylię synowi króla Anglii Henryka III – Edmundowi Crouchback.

W 1254 Konrad został ekskomunikowany, rok później zmarł na malarię w Lavello, we włoskim regionie Basilicata. Jego brat Manfred, a następnie syn Konrada bezskutecznie dalej walczyli z papieżem.

Zwłoki Konrada spłonęły przed pogrzebem w czasie pożaru katedry w Messynie^[1].