Kelly Moran

Na żużlowych torach Kelly największe sukcesy odnosił w latach osiemdziesiątych w dwudziestym wieku. W swym dorobku ma między innymi dwa złote medale drużynowych mistrzostw świata, gdzie był siedmiokrotnym finalistą. Kelly był trzy razy w finałach IMŚ i za każdym razem był czwarty. W swym debiucie w roku 1979 na Stadionie Śląskim w Chorzowie, gdy jako dziewiętnastolatek przegrał dopiero w wyścigu barażowym o brązowy medal z Anglikiem Michaelem Lee oraz w roku 1982 na torze amerykańskim Coliseum w Los Angeles i 1984 roku na stadionie Ullevi w Göteborgu. Był czterokrotnym finalistą MŚP.

Nigdy nie startował w ligach zagranicznych poza ligą brytyjską.

Przebywał w kalifornijskim szpitalu w Indio, dokąd trafił pod koniec stycznia 2010 roku w stanie krytycznym i według lekarzy były przed nim już nie tyle dni, co tylko godziny życia z uwagi na fatalny stan zniszczonych płuc. Stan jego zdrowia stopniowo zaczął się poprawiać i po kilku dniach został wypisany z oddziału intensywnej terapii otrzymując własny pokój. Do 11 lutego 2010 przebywał w hospicjum Dom Odyssey w Palm Desert w Kalifornii, z którego został wypisany do domu^[1]. Później wrócił do hospicjum, gdzie zmarł w wyniku komplikacji z rozedmą płuc^[2][3].

Brat Shawna Morana, również żużlowca.

Wielka Brytania

• Hull Vikings (1978–1979)
• Birmingham Brummies (1980)
• Eastbourne Eagles (1981–1982)
• Sheffield Tigers (1986–1988)
• Belle Vue Aces (1989–1992)
• Swindon Robins (1992)

Indywidualne mistrzostwa świata

• 1979 –   Chorzów – 4. miejsce – 11+2 pkt → wyniki
• 1982 –   Los Angeles – 4. miejsce – 11 pkt → wyniki
• 1984 –   Göteborg – 4. miejsce – 11 pkt → wyniki

Drużynowe mistrzostwa świata

• 1982 –   Londyn – 1. miejsce – 10 pkt → wyniki
• 1983 –   Vojens – 3. miejsce – 6 pkt → wyniki
• 1984 –   Leszno – 3. miejsce – 5 pkt → wyniki
• 1987 –   Fredericia,   Coventry,   Praga – 3. miejsce – 14 pkt → wyniki
• 1988 –   Long Beach – 2. miejsce – 5 pkt → wyniki
• 1989 –   Bradford – 4. miejsce – 6 pkt → wyniki
• 1990 –   Pardubice – 1. miejsce – 12 pkt → wyniki

Mistrzostwa świata par

• 1979 –   Vojens – 5. miejsce – nie startował w finale, bo doznał kontuzję tuż przed zawodami → wyniki
• 1986 –   Pocking – 2. miejsce – 23+4 pkt → wyniki
• 1987 –   Pardubice – 3. miejsce – 18 pkt → wyniki
• 1990 –   Landshut – 6. miejsce – 13 pkt → wyniki

Indywidualne mistrzostwa USA

• do uzupełnienia