Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Karb (Bytom)

dzielnica Bytomia

Karb (niem. Karf) – dzielnica Bytomia, położona w południowo-zachodniej części miasta. Dawna kolonia robotnicza, przyłączona do Bytomia 1 kwietnia 1951 roku; do 1875 roku część Miechowic.

Karb
Dzielnica Bytomia
Ilustracja
Widok na Karb w 2018 roku, z lewej: kopalnia węgla kamiennego Bobrek-Piekary ruch Bobrek, z prawej: kościół pw. Dobrego Pasterza
Państwo

 Polska

Województwo

 śląskie

Miasto

Bytom

Prawa miejskie

1 kwietnia 1951

Powierzchnia

3,44[1] km²

Wysokość

około 293–297[2] m n.p.m.

Populacja (2018)
• liczba ludności


6291[3]

• gęstość

1829 os./km²

Strefa numeracyjna

32

Kod pocztowy

41-906

Tablice rejestracyjne

SY

Położenie na mapie Bytomia
Położenie na mapie
50°21′12″N 18°52′20″E/50,353333 18,872222

Etymologia nazwy

edytuj

Pochodzenie nazwy Karb wywodzono od różnych słów (np. „kar” w znaczeniu wąwóz, kotlina[4]), którym próbowano przypisać znaczenie związane z osadą. Pochodzenie od słowa:

  • „karp” wiązano z hodowlą ryb, głównie karpia
  • „karw” (stpl. wół) wiązano z rolniczym charakterem miejscowości i wypasem bydła
  • „karb” tłumaczono działalnością komory celnej, która karbowała (znaczyła) liczbę przejeżdżających wozów[4].

Historia

edytuj

W 1451 wzmiankowano staw Karwia, a w 1455 roku wspomniano o dwóch stawach[5], prowadzono hodowlę ryb prawdopodobnie do XVIII wieku[4]. Na początku XIX wieku w osadzie znajdowało się niewiele zabudowań, była tam m.in. gospoda z końca XVIII wieku, zagroda oraz pola uprawne[4]. Franz Aresin[6] sprowadził do Karbia osadników, których potrzebował do tworzonej w Miechowicach kopalni galmanu Maria[4][7] (kopalnia została uruchomiona w 1823 roku[8]). Zabudowania powstawały głównie wokół skrzyżowania dróg biegnących od Miechowic do Bytomia oraz z Rudy do Tarnowskich Gór[4]. W 1850 roku przez Karb poprowadzono kolejową linię normalnotorową (zob. stacja Bytom Karb), w 1854 roku otwarto dwie linie kolei wąskotorowej[4]. Na północ od Wzgórza Gryca znajdowała się kopalnia piasku, pozostałości po niej można było dostrzec jeszcze w latach 90. XX wieku[9]. Działalność górnicza oraz rozwój transportu doprowadziły do rozwoju kolonii i przyrostu liczby mieszkańców[4].

Karb należał do wsi Miechowice jako jej kolonia[4], został od niej odłączony w 1875 roku i utworzył samodzielną gminę[10], w tymże roku kolonia liczyła 48 właścicieli domów[4].

Karb na początku XX wieku był kolonią robotniczą[11], mieszkali w nim pracownicy huty żelaza Julia oraz kopalni węgla kamiennego Bobrek[12]. Karb od 1928 do 1951 roku należał do gminy Bobrek-Karb, 1 kwietnia 1951 roku został włączony do Bytomia[13].

Na skutek działalności wydobywczej w Karbiu doszło do licznych szkód górniczych, przez co wyburzono kilka budynków mieszkalnych[12], zamknięto m.in. restaurację McDonald’s[14].

Obiekty na terenie dzielnicy

edytuj
 
Kościół pw. Dobrego Pasterza w 2018 roku
 
Zabudowania kopalni węgla kamiennego Bobrek-Centrum w 2011 roku
 
Bloki przy ulicy Konstytucji 88 w 2018 roku
 
Budynki przy ul. Krańcowej, widoczne przerwy w ciągu zabudowy po wyburzonych obiektach pod numerami 7 i 6, stan na 2018 rok
 
Budynek baru restauracyjnego „Pod Flotą” w 2018 roku

Dzielnicę przecina droga krajowa nr 94. Na terenie Karbia znajdują się:

Przypisy

edytuj
  1. Michał Brzezinka, Wojciech Brol: Prognoza oddziaływania na środowisko projektu strategii rozwoju miasta Bytom 2020+. Bytom: 2014-07, s. 49.
  2. Schyma 1925 ↓, s. 5.
  3. http://44mpa.pl/wp-content/uploads/2018/10/BYTOM_MPA_dokument.pdf
  4. a b c d e f g h i j Adam Kubacz: Nazwy miejscowe i terenowe (łanowe na terenie Miechowic). [w:] Gazeta Miechowic [on-line]. [dostęp 2018-06-05].
  5. Schyma 1925 ↓, s. 8.
  6. Schyma 1925 ↓, s. 13.
  7. Kubacy ↓, s. 1.
  8. Schyma 1925 ↓, s. 21.
  9. Kubacy ↓, s. 5–6.
  10. Edward Wieczorek, Leonard Kłos: Miechowice i okolice. Przyroda i zabytki. Bytom: Urząd Miejski w Bytomiu, 2013, s. 23. ISBN 978-83-62234-72-1.
  11. Christine Maria Przybyła. „Witamy na Bobrku!”, czyli zmiana i trwanie bytomskiej kolonii robotniczej po okresie transformacji ustrojowo-ekonomicznej. „Journal of Urban Ethnology”, s. 102, 2015. ISSN 1429-0618. 
  12. a b Michał Zieliński: Życie w mieście, które się wali: „Tutaj kiedyś stał mój dom”. Grupa WP, 2018-03-02. [dostęp 2018-06-05].
  13. Dz.U. z 1951 r. nr 18, poz. 147.
  14. Tomasz Nowak: Tąpnęło i po burgerach. [w:] Życie Bytomskie [on-line]. 2016-06-13. [dostęp 2018-06-05].

Bibliografia

edytuj

Linki zewnętrzne

edytuj