Johannes Kühn (poeta)

Urodzony 3 lutego 1934 roku w gminie Tholey, Kühn dorastał w rodzinie górników. W 1948 roku uczęszczał do gimnazjum Missionshaus St. Wendel. Studiował na Uniwersytecie Saary i Uniwersytecie we Fryburgu od 1956 do 1961 roku. Od 1963 do 1973 pracował w firmie inżynieryjnej swojego brata. W tym czasie pisał także dramaty, wiersze i baśnie, które początkowo nie cieszyły się dużym zainteresowaniem.

Po ukończeniu studiów jako inżynier Kühn podróżował po kraju Saary i pisał wiersze o naturze. Na początku lat 80. stopniowo zaprzestał publikowania wierszy. Jednak jego prace zostały opublikowane przez Ludwiga Hariga i spotkały się z bardzo pozytywnymi reakcjami. Jego życie zostało przedstawione w filmie Papier, Stift, Kaffee und Zigarren – Der Dichter Johannes Kühn z 2018 roku w reżyserii Gabi Heleen Bollinger^[3].

Johannes Kühn zmarł 3 października 2023 roku w wieku 89 lat^[4].

• Vieles will Klang, immer wieder (1957)
• Saarländische Anthologie (1958)
• Stimmen der Stille (1970)
• Salzgeschmack (1984)
• Ich Winkelgast (1989)
• Am Fenster der Verheißungen (1992)
• Meine Wanderkreise (1990)
• Blas aus die Sterne (1991)
• Gelehnt an Luft (1992)
• Wenn die Hexe Flöte spielt (1994)
• Leuchtspur (1995)
• Lerchenaufstieg (1996)
• Wasser genügt nicht. Gasthausgedichte (1997)
• Hab ein Aug mit mir (1998)
• Em Guguck lauschdre (1999)
• Mit den Raben am Tisch (2000)
• Gedichte (2001)
• Nie verließ ich den Hügelring (2002)
• Ich muß nicht reisen (2004)
• Gärten ohne Grenzen (2004)
• Ganz ungetröstet bin ich nicht (2007)
• Zu Ende ist die Schicht. Bergmannsgedichte (2013)
• Und hab am Gras mein Leben gemessen (2014)
• Besitzlos, den Schmetterling feiernd (2018)
• Und schwebe ab in eine ganz andre Welt. Gedichte & Zeichnungen (2020)

• Zugvögel haben mir berichtet. Märchen (1988)
• Ein Ende zur rechten Zeit. Erzählung (2004)

• Künstlerbegegnungen (2005)