Jean-Paul Delevoye

Pracował jako dyrektor przedsiębiorstw branży spożywczej^[2].

Działał w gaullistowskim Zgromadzeniu na rzecz Republiki^[1], z którym dołączył do Unii na rzecz Ruchu Ludowego. Pełnił różne funkcje w administracji samorządowej. Od 1974 był radnym Bapaume, zaś w latach 1982–2014 merem tej miejscowości. Od 1980 do 2001 zasiadał w radzie departamentu Pas-de-Calais. W latach 1992–2002 był prezesem stowarzyszenia AMF, organizacji zrzeszającej francuskich burmistrzów^[2].

Z ramienia RPR w latach 1986–1988 sprawował mandat posła do Zgromadzenia Narodowego^[1]. Od 1992 do 2002 wchodził w skład francuskiego Senatu^[3].

Od maja 2002 do marca 2004 zajmował stanowisko ministra służb publicznych w dwóch gabinetach, na czele których stał Jean-Pierre Raffarin^[4]. Od kwietnia 2004 do marca 2011 sprawował urząd francuskiego rzecznika praw obywatelskich (médiateur de la République). W 2010 dołączył do Rady Gospodarczej, Społecznej i Środowiskowej, w latach 2010–2015 pełnił funkcję przewodniczącego tej instytucji^[2].

Później związał się z ugrupowaniem En Marche!, w 2017 kierował komisją wyborczą tego ugrupowania, nadzorującą wyłanianie kandydatów na deputowanych^[5]. We wrześniu 2019 otrzymał nominację na wysokiego komisarza do spraw emerytur przy minister Agnès Buzyn, dołączając tym samym do rządu Édouarda Philippe’a^[6]. Ustąpił już w grudniu tegoż roku w związku z zarzutem komfliktu interesów^[7].