Isitolo Maka

Wychowywał się w Auckland i uczęszczał do Sacred Heart College^[1]. Wyróżniał się wówczas posturą i siłą, został więc w 1994 roku powołany do reprezentacji U-19, a zespół trenowany przez Franka Olivera łatwo pokonał australijskich rówieśników^[2]. W latach 1995–1996 był z kolei członkiem kadry U-21^[2], w pierwszym z nich zwyciężając w mistrzostwach świata^[3]. W roku 1998 został powołany do seniorskiej reprezentacji, w której rozegrał cztery testmecze – jeden z Anglikami i trzy w ramach Pucharu Trzech Narodów^[2][4]. Rok później grał jeszcze w kadrze A, lecz do All Blacks już nie powrócił^[2][5].

W rozgrywkach National Provincial Championship początkowo reprezentował Auckland, w latach 1995–1996 na boisku pojawiając się siedmiokrotnie. Ograniczony czas gry spowodował jego przejście do Otago, dla którego w kolejnych trzech sezonach rozegrał trzydzieści pięć spotkań^[2].

W barwach Otago Highlanders w latach 1996–1999 w trzydziestu czterech meczach zdobył czternaście przyłożeń^[2][6], przyczynił się do obecności w finale Super 12 w roku 1999^[2][7], został jednak pominięty w składzie na sezon 2000^[8]. Po kontuzji Nicka Holtena otrzymał wówczas ofertę z zespołu Chiefs, w którym spędził jeden rok zaliczając dziesięć występów^[9][10][2].

Wyjechał następnie do Europy, gdzie związał się z klubem Stade Toulousain^[11][12][13], w którym występował przez kolejne sześć sezonów^[14]. Zespół w tym czasie zdobył mistrzostwo Francji w 2001 roku oraz dwukrotnie zwyciężył w Pucharze Heinekena w sezonach 2002/2003 i 2004/2005^[15]. Mający problemy z kontuzjami^[16][17] zawodnik nie wystąpił jednak w decydujących o tytule meczach w pierwszych dwóch^[18][19], zagrał jednak w trzecim z nich^[20][21].

W 2006 roku podpisał dwuletni kontrakt z japońską drużyną Fukuoka Sanix Blues^{[22][23][24][14]}. W 2009 roku przeszedł natomiast do francuskiego klubu Marseille Vitrolles Rugby występującego w Fédérale 1^[25][26], kontrakt został jednak rozwiązany, bowiem Maka w jego barwach nie pojawił się na boisku ani razu ze względu na nadwagę i kontuzjowane kolano^[27][28][29].

W 2008 roku został trenerem tongańskiej reprezentacji U-19^[30], rok później został zaś szkoleniowcem kadry seniorskiej debiutując podczas tournée po Europie^[31][32]. Drużynę prowadził m.in. w rozgrywkach o Puchar Narodów Pacyfiku edycji 2010^[33] i 2011^[34] oraz w Churchill Cup^[35]. Ostatnim turniejem Tongijczyków pod jego wodzą był Puchar Świata w Rugby 2011, a kapitanem zespołu został mianowany jego brat – Finau Maka^[36]. W zawodach zespół zaliczył po dwa zwycięstwa i porażki, największą niespodziankę sprawiając pokonaniem późniejszych finalistów, Francuzów^[37][38]. W 2012 roku na stanowisku zastąpił go przejściowo Toutai Kefu^[39], a na stałe Mana Otai^[40].