Humanae vitae
Humanae vitae – encyklika papieża Pawła VI o zasadach moralnych w dziedzinie przekazywania życia ludzkiego, wydana 25 lipca 1968.
Autor | |||
---|---|---|---|
Tematyka | |||
Typ utworu |
encyklika papieska | ||
Wydanie oryginalne | |||
Miejsce wydania | |||
Język | |||
Data wydania | |||
Wydawca |
Libreria Editrice Vaticana | ||
|
Treść
edytujPodzielona została na trzy części:
- nowe aspekty problemu i kompetencje Magisterium (nr 2-6),
- zasady doktrynalne (nr 7-18),
- wskazania pastoralne (nr 19-30).
Dokument stwierdza zdecydowanie, że "każdy akt małżeński musi być otwarty na przekazywanie życia" (nr 11), choć dopuszcza naturalną regulację poczęć (nr 16), podczas gdy zabronione zostało jakiekolwiek działanie o charakterze antykoncepcyjnym i wczesnoporonnym (tak więc każda ze sztucznych metod zapobiegania ciąży – nr 14).
W drugiej części dokumentu papież powtórzył naukę Soboru Watykańskiego II na temat miłości małżonków i odpowiedzialnej prokreacji, nierozerwalności małżeństwa oraz jednoczącej i prokreacyjnej rangi aktu małżeńskiego.
Geneza
edytujBardzo ważną rolę w powstaniu encykliki odegrał ówczesny arcybiskup metropolita krakowski Karol Wojtyła, który tę tematykę poruszył wcześniej w swojej książce pt. Miłość i odpowiedzialność. Wojtyła na prośbę Pawła VI utworzył w Krakowie specjalną komisję, która miała przygotować materiały do encykliki. Członek tej komisji ksiądz Andrzej Bardecki wspominał później: Wspólnie w szeregu spotkań, przygotowaliśmy materiały, które kardynał Wojtyła przekazał Pawłowi VI. Kiedy porównywałem potem encyklikę "Humanae vitae" z naszymi materiałami, stwierdziłem, że co najmniej 60 procent materiałów krakowskich weszło do encykliki[1].
Recepcja
edytujEncyklika wywołała falę głosów krytycznych, które do dziś nie milkną. Skłoniło to wiele episkopatów do szerszego i głębszego upowszechnienia idei Humanae vitae wśród wiernych.
Jednym z teologów moralnych sprzeciwiających się ideom zawartym w encyklice jest Charles Curran.
W 50. rocznicę wydania encykliki Humanae vitae papież Franciszek potwierdził aktualność zawartego w niej nauczania. Papież przytoczył zwłaszcza punkty 10-14 encykliki, a więc te, które ukazują normy etyczne stosunku seksualnego małżonków (por. Amoris Laetitia 82 oraz 222)[2].
Zobacz też
edytujPrzypisy
edytuj- ↑ A. Bujak, M. Rożek: Wojtyła. Wrocław: Wydawnictwo Dolnośląskie, 1997, s. 165.
- ↑ Kampowski 2019 ↓, s. 89.
Bibliografia
edytuj- Stephan Kampowski. Humanae Vitae at fifty: taking up anew a prophetic document on marital love and sexuality. „Forum Teologiczne”. XX, s. 89-95, 2019.