Gustaw Olizar
Gustaw Olizar herbu Radwan Sowity (ur. 3 maja 1798 w Korosteszowie[1] na Wołyniu, zm. 2 stycznia 1865 w Dreźnie) – polski ziemianin, marszałek guberni kijowskiej, publicysta, poeta, pamiętnikarz, wolnomularz[2].
| |
 Radwan Sowity | |
| Rodzina | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
3 maja 1798 |
| Data i miejsce śmierci |
2 stycznia 1865 |
Życiorys
edytujSyn Filipa Nereusa Olizara i Ludwiki Szczytt-Niemirowicz (Niemirowicz-Szczytt) h. Jastrzębiec, córki Krzysztofa, starosty witagolskiego, i Józefy hr. Butlerówny, wnuczki Józefa hr. Butlera. Brat Narcyza Olizara.
Ukończył Liceum Krzemienieckie. Po zawodzie miłosnym zakupił posiadłość na Krymie u stóp Ajudaha. Tutaj odwiedził go Adam Mickiewicz podczas swojego pobytu na Krymie. Posiadłość Olizara została skonfiskowana przez Rosjan po ujawnieniu działalności spiskowej Olizara i jego kontaktów z dekabrystami, a on sam był kilkakrotnie więziony. Olizar utrzymywał także kontakty z Aleksandrem Puszkinem.
W rodzinnym Korosteszowie wzniósł zabudowania kuracyjne.
Był członkiem honorowym loży wolnomularskiej Doskonała Tajemnica i członkiem loży Cnota Uwieńczona w 1821[3].
Z całej jego twórczości pisarskiej uznaje się[kto?] za najcenniejsze Pamiętniki, pisane do 1823.
Twórczość literacka
edytuj- 1818: Niesnaski Parnasu
- Jaksjada
- Pomieszanie Jarosza Bejły
- 1892: Pamiętniki
Przypisy
edytuj- ↑ według innego źródła w Zahorowie
- ↑ Ludwik Hass, Wolnomularstwo w Europie Środkowo-Wschodniej w XVIII i XIX wieku, Wyd. Ossolineum, Wrocław 1982, s. 539.
- ↑ Stanisław Małachowski-Łempicki, Wykaz polskich lóż wolnomularskich oraz ich członków w latach 1738-1821, w: Archiwum Komisji Historycznej, t. XIV, Kraków 1930, s. 272.
Linki zewnętrzne
edytuj- Pamiętniki i inne publikacje Gustawa Olizara w bibliotece Polona