Genc Pollo

Syn historyka Stefanaqa Pollo. W 1986 ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Tirańskim i rozpoczął pracę naukową w Albańskiej Akademii Nauk^[1]. W 1988 uzyskał stypendium rządu austriackiego, co umożliwiło mu odbycie studiów podyplomowych na Uniwersytecie Wiedeńskim. Ukończył je w 1990^[1]. Po powrocie do kraju pracował w Instytucie Archeologii^[2].

W roku 1991 zaangażował się w działalność polityczną. Należał do grona założycieli Demokratycznej Partii Albanii i był pierwszym rzecznikiem prasowym partii. Po zwycięstwie DPA w wyborach 1992 pracował jako doradca d.s. edukacji i spraw zagranicznych ówczesnego prezydenta Albanii – Salego Berishy, pełnił także funkcję wiceprzewodniczącego Albańskiego Stowarzyszenia Atlantyckiego^[1]. W 1996 po raz pierwszy w wyborach do parlamentu uzyskał mandat deputowanego do parlamentu. Był członkiem parlamentarnej komisji spraw zagranicznych. Potem jeszcze czterokrotnie zdobywał mandat w wyborach parlamentarnych.

W latach 1997–1999 pełnił funkcję wiceprezesa Demokratycznej Partii Albanii, ale wkrótce potem opuścił to ugrupowanie^[1]. Od 2001 kieruje Nową Partią Demokratyczną (Partia Demokrate e Re), która w 2005 weszła w skład koalicji centroprawicowej, która wygrała wybory parlamentarne. W nowym rządzie objął resort edukacji i nauki, określany jako jeden z wiodących w planowanym programie reform. W okresie sprawowania urzędu przez G. Pollo, kierowany przez niego resort wprowadził jednolitą maturę państwową do wszystkich szkół średnich jako podstawę do przyjęcia na studia, a także zliberalizował rynek podręczników szkolnych. W tym czasie rozpoczęto reformę uczelni albańskich, zgodnie z procesem bolońskim. W latach 2008–2009 pełnił funkcję wicepremiera rządu Albanii. Po wyborach 2009, w których zwyciężyła Demokratyczna Partia Albanii, Pollo objął tekę ministra innowacji, informacji i technologii komunikacyjnej^[1]. Funkcję tę sprawował do września 2013. Po odejściu z Partii Demokratycznej związał się ze Zreformowaną Partią Demokratyczną (Partia Demokrate të Reformuar).

W życiu prywatnym jest żonaty, ma dwie córki.

• Kastriot Dervishi: Kryeministrat dhe ministrat e shtetit shqiptar në 100 vjet. Anëtarët e Këshillit të Ministrave në vitet 1912-2012, jetëshkrimet e tyre dhe veprimtaria e ekzekutivit shqiptar. Tirana: Shtepia Botuese 55, 2012, s. 211–212.
• Robert Elsie: Historical Dictionary of Albania. Plymouth: Scarecrow Press, Inc., 2010, s. 360-361, seria: Historical Dictionaries of Europe, No. 75. ISBN 978-0-8108-6188-6. (ang.).