Formuła 1 Sezon 1959

Sezon 1959 Mistrzostw Świata Formuły 1
Inauguracja	10 maja
Zakończenie	12 grudnia
Liczba wyścigów	9
	Mistrzowie
Kierowcy	Jack Brabham
Konstruktorzy	Cooper-Climax
Poprzedni sezon	Następny sezon
	Multimedia w Wikimedia Commons

Sezon 1959 Formuły 1 – dziesiąty sezon Mistrzostw Świata Formuły 1.

Eliminacje

Runda	Nazwa	Tor	Data	Pole position	Najszybsze okr.	Zwycięzca	Stajnia	Opony	Wyniki
1	Grand Prix Monako	Circuit de Monaco	10 maja	Stirling Moss	Jack Brabham	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	wyniki
2	Indianapolis 500	Indianapolis Motor Speedway	30 maja	Johnny Thomson	Johnny Thomson	Rodger Ward	Watson-Offenhauser	F	wyniki
3	Grand Prix Holandii	Circuit Park Zandvoort	31 maja	Jo Bonnier	Stirling Moss	Jo Bonnier	BRM	D	wyniki
4	Grand Prix Francji	Reims-Gueux	5 lipca	Tony Brooks	Stirling Moss	Tony Brooks	Ferrari	D	wyniki
5	Grand Prix Wielkiej Brytanii	Aintree Motor Racing Circuit	18 lipca	Jack Brabham	Stirling Moss Bruce McLaren	Jack Brabham	Cooper-Climax	D	wyniki
6	Grand Prix Niemiec	AVUS	2 sierpnia	Tony Brooks	Tony Brooks	Tony Brooks	Ferrari	D	wyniki
7	Grand Prix Portugalii	Monsanto Park	23 sierpnia	Stirling Moss	Stirling Moss	Stirling Moss	Cooper-Climax	D	wyniki
8	Grand Prix Włoch	Autodromo Nazionale di Monza	13 września	Stirling Moss	Phil Hill	Stirling Moss	Cooper-Climax	D	wyniki
9	Grand Prix Stanów Zjednoczonych	Sebring International Raceway	12 grudnia	Stirling Moss	Maurice Trintignant	Bruce McLaren	Cooper-Climax	D	wyniki

Wyniki

Klasyfikacja kierowców

Legenda oznaczeń w tabelach wyników Wyświetl szablon na nowej stronie
Oznaczenie	Wyjaśnienie
Złoty	Zwycięzca lub mistrzostwo
Srebrny	2. miejsce lub wicemistrzostwo
Brązowy	3. miejsce lub II wicemistrzostwo
Zielony	Ukończył, punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy zdobył co najmniej jeden punkt na przestrzeni sezonu, poza trzema powyższymi opcjami)
Niebieski	Ukończył, nie punktował (w klasyfikacji generalnej, gdy nie zdobył co najmniej jednego punktu na przestrzeni sezonu)
Czerwony	Nie zakwalifikował się (NZ)
Czerwony	Nie prekwalifikował się (NPK)
Różowy	Nie ukończył (NU)
Różowy	Niesklasyfikowany (NS) (w klasyfikacji generalnej, gdy nie został sklasyfikowany w żadnym wyścigu sezonu)
Czarny	Zdyskwalifikowany (DK)
Czarny	Wykluczony (WYK/EX)
Biały	Nie wystartował (NW)
	Kontuzjowany (K/INJ)
	Wyścig odwołany (OD/C)
Bez koloru	Został wycofany (WYC/WD)
	Nie przybył (NP/DNA)
	Nie brał udziału w treningach (NT/DNP)
	Nie został zgłoszony (–)
Pogrubienie	Start z pole position
Kursywa	Najszybsze okrążenie wyścigu
†	Nie ukończył, ale jego rezultat został zaliczony ze względu na przejechanie więcej niż 90% dystansu wyścigu.
*	Sezon w trakcie
^1/2/3	Punktowana pozycja w sprincie kwalifikacyjnym
Lista systemów punktacji Formuły 1

Punktacja:
Wyścig: 8-6-4-3-2 (pięć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników

Poz.	Kierowca	MON	500	NED	FRA	GBR	GER	POR	ITA	USA	Pkt.
1	Jack Brabham	1		2	3	1	NU	NU	3	(4)	31 (34)
2	Tony Brooks	2		NU	1	NU	1	9	NU	3	27
3	Stirling Moss	NU		NU	DK	2	NU	1	1	NU	25.5
4	Phil Hill	4		6	2		3	NU	2	NU	20
5	Maurice Trintignant	3		8	11	5	4	4	9	2	19
6	Bruce McLaren	5			5	3	NU	NU	NU	1	16.5
7	Dan Gurney				NU		2	3	4		13
8	Joakim Bonnier	NU		1	NU	NU	5	NU	8		10
9	Masten Gregory	NU		3	NU	7	NU	2			10
10	Rodger Ward		1							NU	8
11	Jim Rathmann		2								6
12	Johnny Thomson		3								5
13	Harry Schell	NU		NU	7	4	7	5	7	NU	5
14	Innes Ireland			4	NU		NU	NU	NU	5	5
15	Olivier Gendebien				4				6		3
16	Tony Bettenhausen		4								3
17	Cliff Allison	NU		9			NU		5	NU	2
18	Jean Behra	NU		5	NU		NW				2
19	Paul Goldsmith		5								2
–	Roy Salvadori	6		NU	NU	6		6	NU	NU	0
–	Ron Flockhart	NU			6	NU		7	13		0
–	Ian Burgess				NU	NU	6		14		0
–	Wolfgang von Trips	NU					NW			6	0
–	Johnny Boyd		6								0
–	Graham Hill	NU		7	NU	9	NU	NU	NU		0
–	Duane Carter		7								0
–	Harry Blanchard									7	0
–	Carroll Shelby			NU		NU		8	10		0
–	Giorgio Scarlatti	NZ			8				12		0
–	Alan Stacey					8				NU	0
–	Eddie Johnson		8								0
–	Carel Godin de Beaufort			10	9						0
–	Paul Russo		9								0
–	Fritz d’Orey				10	NU				NU	0
–	A.J. Foyt		10								0
–	Chris Bristow					10					0
–	Mário de Araújo Cabral							10			0
–	Colin Davis				NU				11		0
–	Gene Hartley		11								0
–	Henry Taylor					11					0
–	Bob Veith		12								0
–	Peter Ashdown					12					0
–	Al Herman		13								0
–	Ivor Bueb	NZ				13					0
–	Jimmy Daywalt		14								0
–	Chuck Arnold		15								0
–	Giulio Cabianca								15		0
–	Jim McWithey		16								0
–	Hans Herrmann					NU	NU				0
–	Jack Fairman					NU			NU		0
–	Bruce Halford	NU									0
–	Eddie Sachs		NU								0
–	Al Keller		NU								0
–	Dick Rathmann		NU								0
–	Bill Cheesbourg		NU								0
–	Don Freeland		NU								0
–	Ray Crawford		NU								0
–	Don Branson		NU								0
–	Bob Christie		NU								0
–	Bobby Grim		NU								0
–	Jack Turner		NU								0
–	Jud Larson		NU								0
–	Jimmy Bryan		NU								0
–	Red Amick		NU								0
–	Len Sutton		NU								0
–	Pat Flaherty		NU								0
–	Mike Magill		NU								0
–	Chuck Weyant		NU								0
–	Brian Naylor					NU					0
–	David Piper					NU					0
–	Mike Taylor					NU					0
–	Alejandro de Tomaso									NU	0
–	George Constantine									NU	0
–	Bob Said									NU	0
–	Alain de Changy	NZ									0
–	Lucien Bianchi	NZ									0
–	Maria Teresa de Filippis	NZ									0
–	Pete Lovely	NZ									0
–	Jean Lucienbonnet	NZ									0
–	André Testut	NZ									0
–	Bill Moss					NZ					0
–	Keith Greene					NZ					0
–	Mike Parkes					NZ					0
–	Trevor Taylor					NZ					0
–	Dennis Taylor					NZ					0
–	Tim Parnell					NZ					0
–	Asdrúbal Fontes Bayardo				NW						0
–	Phil Cade									NW	0
Poz.	Kierowca	MON	500	NED	FRA	GBR	GER	POR	ITA	USA	Pkt.

Klasyfikacja konstruktorów

Punktacja:
Wyścig: 8-6-4-3-2 (pięć pierwszych pozycji)
Do klasyfikacji zaliczano 5 najlepszych wyników
Tylko jeden, najwyżej uplasowany kierowca danego konstruktora, zdobywał dla niego punkty
Wyścig Indianapolis 500 nie był zaliczany do klasyfikacji

Poz.	Konstruktor	MON	NED	FRA	GBR	GER	POR	ITA	USA	Pkt.
1	Cooper-Climax	1	(2)	(3)	1	(4)	1	1	1	40 (53)
2	Ferrari	2	(5)	1		1	3	2	(3)	32 (38)
3	BRM	NU	1	6	2	5	5	7		18
4	Lotus-Climax	NU	4	NU	8	NU	NU	NU	5	5
–	Cooper-Maserati	6		NU	NU	6	10	11	NU	0
–	Aston Martin		NU		6		6	10		0
–	Porsche	NU	10			NW			7	0
–	Maserati	NZ		8	NU	WD	WD	15	NW	0
–	Cooper-Borgward				10					0
–	JBW-Maserati				NU					0
–	Vanwall				NU					0
–	Kurtis Kraft-Offenhauser								NU	0
–	Cooper-OSCA								NU	0
–	Tec-Mec-Maserati								NU	0
–	Connaught-Alta				WD				NU	0
–	Fry-Climax				NZ					0
Poz.	Konstruktor	MON	NED	FRA	GBR	GER	POR	ITA	USA	Pkt.

Statystyki

Kierowcy

P	Imię i nazwisko	Kraj	Stajnia	PKT	1 miejsca	2 miejsca	3 miejsca	P. pos
1	Jack Brabham	Australia	Cooper	31	2	1	2	1
2	Tony Brooks	Wielka Brytania	Vanwall	27	2	1	1	2
3	Stirling Moss	Wielka Brytania	BRM	25.5	2	1	0	4
4	Phil Hill	Stany Zjednoczone	Ferrari	20	0	2	1	0
5	Maurice Trintignant	Francja	Cooper	19	0	1	1	0
6	Bruce McLaren	Nowa Zelandia	Cooper	16.5	1	0	1	0
7	Dan Gurney	Stany Zjednoczone	Ferrari	13	0	1	1	0
8	Masten Gregory	Stany Zjednoczone	Cooper	10	0	1	1	0
9	Jo Bonnier	Szwecja	BRM	10	1	0	0	1
10	Rodger Ward	Stany Zjednoczone	KurtisKraft	8	1	0	0	0
11	Jim Rathmann	Stany Zjednoczone	Watson	6	0	1	0	0
12	Innes Ireland	Wielka Brytania	Lotus	5	0	0	0	0
13	Harry Schell	Stany Zjednoczone	Cooper	5	0	0	0	0
14	Johnny Thomson	Stany Zjednoczone	Lesovsky	4	0	0	1	1
15	Tony Bettenhausen	Stany Zjednoczone	Epperly	3	0	0	0	0
16	Olivier Gendebien	Belgia	Ferrari	3	0	0	0	0
17	Cliff Allison	Wielka Brytania	Ferrari	2	0	0	0	0
18	Paul Goldsmith	Stany Zjednoczone	Epperly	2	0	0	0	0
19	Jean Behra	Francja	Porsche	2	0	0	0	0

Konstruktorzy

P	Nazwa stajni	PKT	1 miejsca	2 miejsca	3 miejsca
1	Cooper	40	5	0	0
2	Ferrari	32	2	2	1
3	BRM	18	1	1	0
4	Lotus	5	0	0	0