Farish Jenkins
Farish Alston Jenkins Jr.[1] (ur. 19 maja 1940 w Nowym Jorku[1], zm. 11 listopada 2012 w Bostonie[2]) – amerykański paleontolog.
| Data i miejsce urodzenia |
19 maja 1940 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
11 listopada 2012 |
| Specjalność: paleontologia | |
| Alma Mater | |
Życiorys
edytujUkończył studia na Uniwersytecie w Princeton (1961)[1][3]. W latach 1965–1966 asystent na Uniwersytecie Yale, gdzie w 1968 roku obronił rozprawę doktorską[3]. Następnie pracował na Uniwersytecie Columbia (1968–1971)[1]. Od 1971 roku wykładowca Uniwersytetu Harvarda[1], gdzie w 1974 roku został profesorem biologii w Instytucie Biologii Ewolucyjnej i Organizmalnej, a w 1989 roku kierownikiem Katedry Zoologii im. Alexandra Agassiza[3].
Specjalizował się w anatomii i ewolucji kręgowców, zwłaszcza gadów i ssaków, ze szczególnym uwzględnieniem ich biomechaniki i narządów ruchu[1]. Opublikował ponad 100 artykułów, część o charakterze monograficznym, w tym ważną pozycję na temat anatomii pozaczaszkowej cynodontów The postcranial sceleton of African cynodonts (1971)[3]. Jako pierwszy zastosował filmy z wykorzystaniem promieni Rentgena do badania lokomocji kręgowców[3]. Prowadził badania późnotriasowej formacji Fleming Fjord na wschodniej Grenlandii, zawierającej szczątki licznych kręgowców, w tym haramiidów[3]. Opisał wiele gatunków ssaków mezozoicznych[3].
Przypisy
edytuj- ↑ a b c d e f American Men & Women of Science. edited by Jaques Cattell Press. T. Volume 4 J–L. New York: R. R. Bowker, 1989–1990, s. 2431.
- ↑ Douglas Martin: Farish Jenkins, Expert on Evolving Fossils, Dies at 72. nytimes.com, 2012-11-30. [dostęp 2020-04-01]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g Zofia Kielan-Jaworowska: W poszukiwaniu wczesnych ssaków. Ssaki ery dinozaurów. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2004, s. 103.