Eugeniusz Chilarski
Eugeniusz Chilarski (ur. 13 marca 1888 w Przemyślu, zm. 1943) – pułkownik dyplomowany piechoty Wojska Polskiego.
| |
 pułkownik dyplomowany piechoty
| |
| Data i miejsce urodzenia |
13 marca 1888 |
|---|---|
| Data śmierci |
1943 |
| Przebieg służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Stanowiska |
dowódca pułku |
| Odznaczenia | |
        
| |
Życiorys
edytujUrodził się 13 marca 1888 w Przemyślu[1], w rodzinie Antoniego i Julii z Braunów. Uczęszczał do gimnazjum w Stanisławowie[2] i C. K. IV Gimnazjum we Lwowie[3]. Ukończył korpus kadetów we Lwowie. Był oficerem c. i k. armii[4].
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości został przyjęty do Wojska Polskiego. Był adiutantem Polskiej Wojskowej Komisji Likwidacyjnej w Wiedniu[4]. W stopniu kapitana przydzielony do Sztabu Generalnego Wojska Polskiego, w którym na przełomie 1918/1919 kierował Sekcją Organizacyjną w Oddziale VI Informacyjnego (wywiad i kontrwywiad wojskowy), od lutego 1919 był szefem Sekcji Spraw Organizacyjnych[5], zaś po kolejnej reorganizacji SG od sierpnia w stopniu majora kierował Wydziałem Mobilizacyjnym w Oddziale I Organizacyjno–Mobilizacyjnym[6]. Ukończył II Kurs Doszkolenia od 3 listopada 1922 roku do 15 października 1923 w Wyższej Szkole Wojennej[7][4]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego. Został awansowany do stopnia podpułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[8], a następnie do stopnia pułkownika piechoty ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924[9][10][11]. W 1923, 1924 jako oficer rezerwowy 10 pułku piechoty pełnił funkcję zastępca szefa Departamentu X Przemysłu Wojennego Ministerstwa Spraw Wojskowych[12][13][4]. W lipcu 1927 został przeniesiony do 11 pułku piechoty w Tarnowskich Górach na stanowisko dowódcy pułku[14]. Z dniem 22 lipca 1928 został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przeniesieniem służbowym na stanowisko pomocnika dowódcy Okręgu Korpusu nr IV w Łodzi do spraw uzupełnień[15][16][17]. Jako delegat dowódcy OK nr IV był jednym z inicjatorów powstania przed 1930 Łódzkiego Klubu Lotniczego[18]. Od 21 grudnia 1929[19] do 1934 był prezesem klubu sportowego ŁKS Łódź[20]. Z dniem 31 sierpnia 1935 został przeniesiony w stan spoczynku[21]. Jako emerytowany oficer był kierownikiem ekonomicznym Huty „Pokój”[4].
Od 25 lipca 1915 był mężem Jadwigi Linde[2].
Zmarł w 1943[4].
Ordery i odznaczenia
edytuj- Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 6258
- Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (2 maja 1923)[22]
- Złoty Krzyż Zasługi (18 marca 1932)[23]
- Medal Niepodległości[2]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[2]
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości[2]
- Złota Odznaka Honorowa LOPP I stopnia[24]
- Krzyż Komandorski Orderu Korony Rumunii (Rumunia, 1930)[25]
- Krzyż Oficerski Orderu św. Sawy (Jugosławia)[2]
Przypisy
edytuj- ↑ Wojskowe Biuro Historyczne [online], wbh.wp.mil.pl [dostęp 2020-09-21].
- ↑ a b c d e f Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 97. [dostęp 2021-10-06].
- ↑ Sprawozdanie Dyrektora C. K. IV. Gimnazyum we Lwowie za rok szkolny 1899. Lwów: 1899, s. 62.
- ↑ a b c d e f Piotr Stawecki. Protokoły przesłuchania generał Rybaka. „Dzieje Najnowsze”. 4, s. 110, 1992. ISSN 0419-8824.
- ↑ Regina Czarnecka: Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918–1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 5. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ Regina Czarnecka: Organizacja Sztabu Generalnego WP (Naczelnego Dowództwa WP) w latach 1918 – 1921. Centralne Archiwum Wojskowe. s. 25. [dostęp 2015-04-07].
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 63 z 27 września 1923 roku, s. 586–587.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 398.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 341.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 160.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 16.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 26, 152.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 26, 341.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 220.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 24 lipca 1928 roku, s. 218.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 114.
- ↑ Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 462.
- ↑ Łódź przed najdonioślejszym wydarzeniem sportowym. Organizacja Klubu Lotniczego. „Hasło Łódzkie”, s. 7, Nr 71 z 13 marca 1930.
- ↑ Drobne wiadomości sportowe. Płk dypl. Chilarski prezesem ŁKS. „Hasło Łódzkie”, s. 4, Nr 356 z 27 grudnia 1929.
- ↑ ŁKS 1908–1933 (XXV). Łódź: 1933, s. 10, 15, 81, 95, 105–106.
- ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 10 z 4 lipca 1935 roku, s. 85.
- ↑ Order Odrodzenia Polski. Trzechlecie pierwszej kapituły 1921–1924. Warszawa: Prezydium Rady Ministrów, 1926, s. 23.
- ↑ M.P. z 1932 r. nr 65, poz. 85 „za zasługi na polu organizacji wojska”.
- ↑ Piętnastolecie L. O. P. P.. Warszawa: Wydawnictwo Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej i Przeciwgazowej, 1938, s. 280.
- ↑ Dziennik Personalny MSWoj. Nr 12/1930, s. 250
Bibliografia
edytuj- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
- Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
- Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
- Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
- Rocznik Oficerski 1932. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1932.