Drogi żółciowe

Ten artykuł od 2011-12 wymaga zweryfikowania podanych informacji.

Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych.
Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte.
Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary)
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Drogi żółciowe – zespół przewodów odprowadzających żółć z wątroby do dwunastnicy^[1]. Nadmiar żółci jest magazynowany w pęcherzyku żółciowym. Rozróżnia się drogi żółciowe wewnątrzwątrobowe oraz zewnątrzwątrobowe.

Drogi żółciowe wewnątrzwątrobowe

Rozpoczynają się w wątrobie kanalikami żółciowymi włosowatymi (międzykomórkowymi), które łącząc się tworzą przewodziki międzyzrazikowe (łac. ductuli interlobulares). Żółć jest produkowana w komórkach wątroby (hepatocytach). Przewodziki międzyzrazikowe łączą się w przewodziki żółciowe (łac. ductuli biliferi). Następnie kierują się one do wnęki wątrobowej tworząc przewód wątrobowy prawy oraz przewód wątrobowy lewy, które we wnęce łączą się w przewód wątrobowy wspólny.

Początkowe odcinki przewodzików międzyzrazikowych wysłane są nabłonkiem sześciennym. Ich dalsze części oraz większe przewody wysłane są nabłonkiem walcowatym.

Przewód wątrobowy prawy zbiera żółć z płata prawego i płata czworobocznego wątroby.

Przewód wątrobowy lewy zbiera żółć z płata lewego i płata ogoniastego wątroby.

Drogi żółciowe zewnątrzwątrobowe

Cholangiogram śródoperacyjny obrazujący drogi żółciowe podczas cholecystektomii laparoskopowej

Przewód wątrobowy wspólny – średnica około 4 mm; długość zmienna osobniczo (od 2 do 6 cm). Biegnie w więzadle wątrobowo-dwunastniczym. Sąsiaduje z przewodem pęcherzykowym od strony prawej.

Pęcherzyk żółciowy – narząd mający na celu magazynowanie i zagęszczanie żółci w przerwie pomiędzy okresami trawienia. Od strony trzewnej pokryty jest otrzewną. Pęcherzyk dzielimy na trzy części:

dno (łac. fundus)
trzon (łac. corpus)
szyjkę (łac. collum), przechodzącą w przewód pęcherzykowy.

Przewód pęcherzykowy doprowadza i odprowadza żółć z pęcherzyka żółciowego. Stanowi jego część. Ściana przewodu pęcherzyka żółciowego jest pofałdowana. Błona śluzowa przewodu tworzy fałd spiralny (łac. plica spiralis), składający się z wielu wpukleń obejmujących od 1/3 do 2/3 obwodu. W normalnych warunkach, przewód jest drożny w obie strony. Na skutek skurczu mięśniówki przewodu przepływ żółci może zostać zahamowany.

Przewód żółciowy wspólny – średnica 5 mm; długość około 7 cm. Powstaje z połączenia przewodu pęcherzykowego i przewodu wątrobowego wspólnego. Dzieli się na cztery części:

część naddwunastniczą
część zadwunastniczą
część trzustkową
część śródścienną – przechodzi przez ścianę dwunastnicy i uchodzi na brodawce większej dwunastnicy; końcowy odcinek, często rozdęty, tworzy bańkę wątrobowo-trzustkową (łac. ampulla hepatopancreatica).

Schorzenia dróg żółciowych i pęcherzyka żółciowego

Zablokowanie przepływu żółci w drogach żółciowych może spowodować żółtaczkę mechaniczną.

Przypisy

↑ Polska Akademia Nauk Wydział NaukP.A.N.W.N. Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 295, ISBN 83-200-1923-0 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[WSM-1] Polska Akademia Nauk Wydział NaukP.A.N.W.N. Medycznych, Wielki słownik medyczny, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 1996, s. 295, ISBN 83-200-1923-0 .

[1]