Dhaka

Historia Dhaki sięga roku 1000. Miasto szybko rozwijało się w XVII wieku, będąc stolicą mogolskiego Bengalu w latach 1608–1639 i 1660–1704^[4]. W 1704 stolicę przeniesiono do Murshidabadu, co spowolniło rozwój gospodarczy miasta^[4]. Miasto przeszło pod władzę Królestwa Wielkiej Brytanii w 1793^[5]. Przemysł w Dhace w połowie XIX wieku zaczął zanikać. Produkcja muślinu została spowolniona przez wysokie opodatkowanie kolonialne, ograniczenia handlu i przymusowy import brytyjskich wyrobów włókienniczych. Lokalni tkacze umierali z głodu w czasie klęski głodu w Bengalu^[6]. W 1956 miasto zostało stolicą Pakistanu Wschodniego, a w 1971 stolicą rządu niepodległego Bangladeszu^[4]. W 1974 otwarto Dhaka Zoo, będące największym obiektem tego typu w kraju^[7]. W 2013 wydarzyła się niedaleko Dhaki katastrofa budowlana, największa pod względem liczby ofiar śmiertelnych w czasach współczesnych, w której zginęło 1127 osób^[8].

W 2011 Dhakę, w granicach city corporation (istniejącego do 1 grudnia 2011, kiedy to nastąpił podział na Dhaka North City Corporation i Dhaka South City Corporation^[11][12]), tj. obszaru miejskiego ustanawianego i administrowanego przez ministra właściwego ds. samorządu terytorialnego, zamieszkiwało 6 970 105 osób. Tego samego roku populacja dhakijskiego obszaru metropolitarnego liczyła 8 906 039. Liczba ludności dhakijskiego megamiasta oszacowana została na 14 171 567 osób^[13][14][15].

Miasto odnotowuje wzrost liczby mieszkańców w tempie 4,2% rocznie, co jest jednym z najwyższych wśród azjatyckich miast. Stały wzrost liczby ludności odzwierciedla trend migracyjny z terenów wiejskich na obszary miejskie, co w latach 60. i 70. XX w. stanowiło 60% ogólnego wzrostu liczby mieszkańców miasta. Ponadto wzrost populacji jest związany z poszerzeniem granic administracyjnych, co w latach 90. zwiększyło liczbę mieszkańców miasta o dodatkowe 0,5 mln^[16].

Główny ośrodek przemysłu odzieżowego, włókienniczego, spożywczego i metalurgicznego kraju, rynek handlu jutą, ryżem, nasionami roślin oleistych, cukrem i herbatą^[4]. W mieście mają siedzibę Uniwersytet w Dhace, Bangladesh University of Engineering and Technology i inne ośrodki naukowe oraz instytuty badań rolniczych.

Jednym z głównych środków transportu są riksze. Każdego dnia na ulice miasta wyjeżdża ich około 400 tysięcy, co jest światowym rekordem^[17].

Port Sadarghat na rzece Buriganga obsługuje transport w górę rzeki oraz do innych portów Bangladeszu^[18].

Port lotniczy Dhaka jest położony 20 km na północ od miasta i jest największym w kraju.

W centrum miasta znajduje się hinduistyczna świątynia Dhakeśwari, od której prawdopodobnie miasto wzięło swą nazwę^[19]. City Centre Dhaka (171 m) jest najwyższym budynkiem w Bangladeszu^[20]. Siedzibą parlamentu jest Jatiyo Sangshad Bhaban. Uniwersytet w Dhace, założony w 1921, jest najstarszym uniwersytetem w kraju i największą uczelnią publiczną w Bangladeszu^[21]. W mieście znajduje się Biblioteka Narodowa Bangladeszu.