Del Shannon

Del Shannon, właśc. Charles Westover (ur. 30 grudnia 1934 w Coopersville (Michigan), zm. 8 lutego 1990 w Santa Clarita^[1]) – amerykański piosenkarz i gitarzysta rockowy popularny w latach 60.

Del Shannon

Imię i nazwisko	Charles Westover
Data i miejsce urodzenia	30 grudnia 1934 Coopersville
Data i miejsce śmierci	8 lutego 1990 Santa Clarita
Instrumenty	gitara
Gatunki	rock
Zawód	muzyk, piosenkarz
Aktywność	1958–1990
Wydawnictwo	Big Top Berlee Amy Liberty Dunhill United Artists Island Elektra Silvertone
Strona internetowa

Rozpoczął karierę muzyczną jako nastoletni idol. Zadebiutował w 1958 udziałem w audycji radiowej Get Up And Go^[2]. W przeciwieństwie do większości muzyków tego typu, sam pisał swoje piosenki. Jako jeden z pierwszych muzyków rockowych zastosował elektryczne instrumenty. Muzycznie wypełniał lukę pomiędzy klasycznym rock and rollem Elvisa Presleya, a nową muzyką graną przez The Beatles. W istocie Shannon był blisko związany z brytyjską inwazją i był pierwszym amerykańskim muzykiem śpiewającym covery Beatlesów.

Dobrze rozwijająca się kariera Shannona została zahamowana, gdy zainteresowanie publiczności przeniosło się w kierunku rocka psychodelicznego, do którego Shannon nie potrafił się przystosować. W latach 70. i 80. sporadycznie wracał do studia nagrań wspomagany przez grupę Toma Petty’ego. Po nagłej śmierci Roya Orbisona Petty rozważał, by Shannon zajął jego miejsce w supergrupie Traveling Wilburys. Plany się nie ziściły w związku z samobójczą śmiercią Shannona w 1990.

Do największych przebojów Shannona należą: „Runaway”, „Hats Off to Larry”, „So Long Baby”, Little Town Flirt”, „Keep Searchin” i „Stranger in Town”^[3] oraz cover Beatlesów „From Me to You”.

W 1999 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame^[4].