Copypasta

Copypasta, pasta – tekst przypominający opowiadanie, kopiowany i rozpowszechniany przez internautów^[1]. Traktowany jako rodzaj memu internetowego^[2]. Nazwa tego zjawiska pochodzi od angielskich słów copy (kopiuj) i paste (wklej)^[1].

Pasty tworzone są przede wszystkim w celach humorystycznych. Częstymi, choć nieobowiązkowymi elementami past są: wulgaryzmy, brak poprawności gramatycznej i ortograficznej czy skatologiczny humor, mające na celu upodobnienie ich do typowego slangu młodzieżowego czy też stylu pisania na forum internetowym. Innymi charakterystycznymi cechami są: pojawianie się znanych postaci, czasem występujących pod nieco przekręconymi nazwiskami, nawiązania do popkultury, literatury pięknej czy historii^[3].

W odróżnieniu od łańcuszków internetowych copypasty zazwyczaj nie zawierają tekstów bezpośrednio nawołujących do przekazywania ich dalej^[1]. Copypasty kopiowane są albo w wersji niezmienionej, albo zmodyfikowane w celu dopasowania do innej sytuacji (np. poprzez zmianę występujących postaci)^[1][2]. Tego typu modyfikacje zazwyczaj są dokonywane w taki sposób, aby nadal można było łatwo rozpoznać oryginalną pastę^[1].

Przykładem popularnej copypasty jest tekst rozpoczynający się słowami Mój stary to fanatyk wędkarstwa^[2] autorstwa Malcolma XD^[4]. W paście tej narrator opowiada o pasji wędkarskiej swojego ojca, która negatywnie odbija się na życiu całej rodziny. Historia ta doczekała się szeregu przeróbek^[3]. Na podstawie tej copypasty został nawet wyprodukowany krótkometrażowy film fabularny Fanatyk^[5][4].

Podtypem copypasty jest creepypasta mająca na celu wzbudzenie w czytelniku niepokoju z użyciem technik podobnych do tych stosowanych w horrorach^[2].

Copypasty rodzą spory z punktu widzenia prawa autorskiego. Uznanie past za w pełni chronione przez prawo sprawiałoby liczne problemy praktyczne, choćby z tego względu, że ich używanie bez zgody autorów byłoby niemożliwe. Dorozumianą wolą autorów, wynikającą z samej natury pasty i jej nazwy, jest dalsze powielanie takich opowiadań. Stąd przeważa opinia, według której opowiadania te stanowią tzw. dzieła osierocone (porzucone), ewentualnie udostępnione w ramach nieograniczonej i nieodpłatnej licencji podobnej do licencji typu Creative Commons^[6].