Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Ciało – polska czarna komedia z 2003 roku w reżyserii Tomasza Koneckiego i Andrzeja Saramonowicza. Premiera tego filmu w Polsce miała miejsce 22 sierpnia 2003.

Ciało
Gatunek

czarna komedia

Rok produkcji

2003

Data premiery

22 sierpnia 2003

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

98 minut

Reżyseria

Tomasz Konecki, Andrzej Saramonowicz

Scenariusz

Andrzej Saramonowicz

Główne role

Rafał Królikowski, Zbigniew Zamachowski, Robert Więckiewicz

Muzyka

Paweł Skorupka

Zdjęcia

Tomasz Madejski

Scenografia

Barbara Ostapowicz

Kostiumy

Jan Kozikowski

Montaż

Jarosław Barzan

Produkcja

Mariusz Łukasiewicz

Perony dworca Kraków Główny, gdzie ciało Woltera rozpoczyna podróż przez Polskę

Miejsca realizacji zdjęć: Warszawa, Powsin, Modlin, Góra Kalwaria, Kraków, Sopot.

Fabuła

edytuj

Wątki bohaterów filmu plączą się w gmatwaninie coraz bardziej zdumiewających wydarzeń, przedstawionych nielinearnie. Złodziej Goldi podróżuje pociągiem z walizką pełną osobiście skradzionych z kościoła przedmiotów. Kiedy skład kolejowy gwałtownie hamuje, bagaż spada na głowę siedzącego z nim w przedziale Woltera, przypadkowego pasażera. Goldi z przerażeniem stwierdza, że pasażer nie żyje. Nie wie, że mężczyzna zmarł wcześniej, po wypiciu substancji do balsamowania zwłok. Mieszkający z Wolterem w Krakowie Julek i Cezar postanowili odwieźć pociągiem jego ciało do żony i dzieci w Sopocie. By dobrze się prezentował, przebrali go w garnitur ściągnięty z leżącego na ławce Piotra Westa – myśląc, że jest pijany, tymczasem został on zamordowany. Julek i Cezar umieścili Woltera w przedziale, jednak niefortunnie pociąg odjechał bez nich, a oni ruszyli w pościg za ciałem. Tymczasem Goldi nie zgłasza sprawy nieboszczyka policji, ponieważ jest „na bakier” z prawem. Udaje więc przed innymi pasażerami, że Wolter jest jego śpiącym kolegą. Goldi przywozi walizkę i ciało do zleceniodawców kradzieży, czyli braci syjamskich. Oni nakazują mu pozbycie się zwłok. Okazuje się, że nie jest to takie łatwe. Goldi z pomocnikiem Dizlem bezskutecznie usiłują gdzieś podrzucić trupa. W końcu pozostawiają go jako klienta na fotelu w zakładzie fryzjerskim. Przerażony fryzjer pozbywa się ciała podrzucając je komandosom, a oni – myśląc, że to ich pijany kolega – w czasie ćwiczeń wyrzucają je z samolotu na spadochronie. Wolter spada w pobliże leśniczówki, w której zabawiają się pułkownik Centralnego Biura Śledczego Marian Tuleja, brat bliźniak oraz zabójca Piotra Westa i Sandra West, żona Piotra Westa. Marian Tuleja upozorował własną śmierć i przejął tożsamość brata, nie wie jednak, że Sandra zleciła zawodowej morderczyni – sympatycznej emerytce – zabicie swojego męża. W międzyczasie Julek i Cezar zapoznają się jeszcze z siostrami zakonnymi. Ostatecznie zabójczyni likwiduje strzałem z broni palnej domniemanego męża Sandry West, a Julek i Cezar docierają do Sopotu, gdzie okazuje się, że Wolter nie ma tam rodziny.

Obsada

edytuj

i inni

Nagrody i wyróżnienia

edytuj
  • 2004Złota Kaczka dla Tomasza Koneckiego w kategorii najlepszy film polski za rok 2003
  • 2004Złota Kaczka dla Andrzeja Saramonowicza w kategorii najlepszy film polski za rok 2003
  • 2004Brązowy Granat dla Tomasza Koneckiego na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu
  • 2004Brązowy Granat dla Andrzeja Saramonowicza na Ogólnopolskim Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu

Linki zewnętrzne

edytuj