Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Chi1 Orionis

gwiazda w gwiazdozbiorze Oriona

Chi¹ Orionis (χ¹ Ori) – gwiazda w gwiazdozbiorze Oriona, znajdująca się około 28 lat świetlnych od Słońca.

Chi¹ Orionis
χ¹ Ori
ilustracja
Dane obserwacyjne (J2000)
Gwiazdozbiór

Gwiazdozbiór Oriona

Rektascensja

05h 54m 22,983s[1]

Deklinacja

+20° 16′ 34,22″[1]

Paralaksa (π)

0,11543 ± 0,00027[1]

Odległość

28,256 ± 0,066 ly
8,663 ± 0,020 pc

Wielkość obserwowana

4,40 ± 0,05m[1]

Rozmiar kątowy

1,051 ± 0,009

Ruch własny (RA)

−162,54 ± 0,28 mas/rok[1]

Ruch własny (DEC)

−99,51 ± 0,16 mas/rok[1]

Prędkość radialna

−13,17 ± 0,21 km/s[1]

Charakterystyka fizyczna
Rodzaj gwiazdy

żółty karzeł

Typ widmowy

G0 V[1]

Masa

1,029 ± 0,029[2] M

Promień

0,979 ± 0,009[2] R

Metaliczność [Fe/H]

–0,16[2]

Wielkość absolutna

4,70m[3]

Jasność

1,081 ± 0,018 L[2]

Wiek

100 mln lat[4]

Temperatura

5961 ± 36 K[2]

Charakterystyka orbitalna
Krąży wokół

Centrum Galaktyki

Półoś wielka

9109[3] pc

Mimośród

0,2202[3]

Alternatywne oznaczenia
Oznaczenie Flamsteeda: 54 Ori
2MASS: J05542300+2016344
Bonner Durchmusterung: BD+20°592
Boss General Catalogue: GC 7419
Katalog Gliesego: GJ 222
Katalog Henry’ego Drapera: HD 39587
Katalog Hipparcosa: HIP 27913
Katalog jasnych gwiazd: HR 2047
SAO Star Catalog: SAO 77705
LTT 11743

Charakterystyka

edytuj

Chi¹ Orionis to żółty karzeł podobny do Słońca, należący do typu widmowego G0[1]. Gwiazda ta ma temperaturę około 5960 K[2], świeci o 8% jaśniej niż Słońce[4]. Masa tej gwiazdy jest nieznacznie większa niż masa Słońca, a jej promień o około 2% mniejszy niż promień Słońca[4][2].

Jest to gwiazda spektroskopowo podwójna[5][2], której towarzysz został zaobserwowany bezpośrednio dopiero w 2002 roku[4]. Słabszy składnik ma wielkość obserwowaną 7,50m i jest oddalony od jaśniejszej gwiazdy o tylko 0,5 sekundy kątowej (pomiar z 2002 r.)[6]. Jest to czerwony karzeł reprezentujący typ widmowy M5[2]. Jego masa to 15% masy Słońca[4][5]. Okres orbitalny układu to 14,1 roku, gwiazdy dzieli średnio 6,1 au, ale ze względu na duży mimośród zbliżają się one na 3,3 i oddalają na 8,9 au. Taka orbita może zaburzać orbity ewentualnych planet w tym układzie[4].

Chi¹ Orionis jest prawdopodobnym[7] członkiem Grupy Ruchomej Wielkiej Niedźwiedzicy[5][8]. Gwiazda wydaje się być wzbogacona w bar i inne pierwiastki tworzone w procesie s, a równocześnie uboga w węgiel. To sugeruje, że w przeszłości została zasilona materią pochodzącą z gwiazdy z asymptotycznej gałęzi olbrzymów. Do tej samej grupy ruchomej należy też inna gwiazda o podobnie nietypowym składzie, HD 147513, której towarzyszem jest biały karzeł, pozostałość po takim olbrzymie. Postawiono hipotezę, że w przeszłości χ¹ Ori mogła tworzyć układ wielokrotny z tymi gwiazdami, który rozpadł się na skutek utraty masy przez ewoluującego olbrzyma[5][8].

Zobacz też

edytuj

Przypisy

edytuj
  1. a b c d e f g h i Chi1 Orionis w bazie SIMBAD (ang.)
  2. a b c d e f g h i Tabetha S. Boyajian et al. Stellar Diameters and Temperatures I. Main Sequence A, F, & G Stars. „The Astrophysical Journal”. 746 (1), s. 101, 2012. The American Astronomical Society. DOI: 10.1088/0004-637X/746/1/101. (ang.). 
  3. a b c Anderson E., Francis C: HIP 27913. [w:] Extended Hipparcos Compilation (XHIP) [on-line]. VizieR, 2012. [dostęp 2018-03-19]. (ang.).
  4. a b c d e f Jim Kaler: Chi-1 Orionis. STARS. [dostęp 2018-03-19]. (ang.).
  5. a b c d Chi1 Orionis 2?. [w:] SolStation [on-line]. [dostęp 2018-03-19]. (ang.).
  6. Mason et al.: WDS J05544+2017AB. [w:] The Washington Double Star Catalog [on-line]. VizieR, 2014.
  7. J. Maldonado, R.M. Martínez-Arnáiz, C. Eiroa, D. Montes i inni. A spectroscopy study of nearby late-type stars, possible members of stellar kinematic groups. „Astronomy and Astrophysics”. 521, s. A12, 2010. DOI: 10.1051/0004-6361/201014948. arXiv:1007.1132. Bibcode2010A&A...521A..12M. (ang.). 
  8. a b Porto de Mello, G.F., Silva, L. da. HR 6094: A Young, Solar-Type, Solar-Metallicity Barium Dwarf Star. „Astrophysical Journal Letters”. 476. s. L89. DOI: 10.1086/310504. Bibcode1997ApJ...476L..89P. (ang.).