Biblia lubelska

Biblia lubelska – przekład Biblii z języków oryginalnych dokonywany w środowisku szkoły biblijnej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Od roku 1991 do 2022 ukazało się 30 zeszytów składających się na kolejne księgi Biblii. Pierwszymi redaktorami byli Lech Stachowiak (ST) oraz Józef Kudasiewicz (NT), a kolejnymi Antoni Tronina (ST) oraz Antoni Paciorek (NT). Od 2020 r. redaktorem serii jest ks. Adam Kubiś.

Część przekładów wywodzi się z tradycji tzw. Komentarzy KUL-owskich, czyli naukowych edycji Starego i Nowego Testamentu ukazujących się od 1958 do 2020 r.

Poszczególne zeszyty zawierają informacje wstępne o księdze (np. autor, czas i miejsce powstania, tekst, kanoniczność, struktura, tło historyczno-kulturowe, teologia), tłumaczenie (zwykle jednej, dwóch lub trzech ksiąg), sigla miejsc paralelnych do danego tekstu, komentarz – eksponowany równolegle z tekstem biblijnym. Niektóre tomy zawierają także przedmowę, ekskursy tematyczne i bibliografię. Zamierzeniem autorów jest, aby profil komentarzy Biblii lubelskiej pozostał popularnonaukowy.

Spośród ksiąg Nowego Testamentu przełożono Ewangelie, Dzieje Apostolskie, listy św. Pawła, listy katolickie oraz Apokalipsę św. Jana. Przełożono też dużą część ksiąg Starego Testamentu.

Jako pierwszy tom ukazał się przekład i komentarz do Księgi Izajasza (1991), autorstwa Lecha Stachowiaka. Nakład wynosił 10 tys. egzemplarzy. Do składu zeszyt oddano w sierpniu 1988 r., a druk ukończono w kwietniu 1991 r. Imprimatur, wydane przez bp. Ryszarda Karpińskiego, ówczesnego wikariusza generalnego diecezji lubelskiej, tom otrzymał 12 X 1990. Komentarz do Ewangelii Mateusza doczekał się dwóch wydań: pierwszego w 1995 r. (nakład 5000 egz.) i drugiego w 2004 r.