Artur Dziambor

Ukończył zarządzanie i marketing w Wyższej Szkole Administracji i Biznesu w Gdyni oraz filologię angielską w Pomorskiej Wyższej Szkole Nauk Stosowanych. W 2007 otworzył własną szkołę językową na terenie Gdyni^[2]. W 2019 wszczął przewód doktorski na Uniwersytecie Zielonogórskim. Rozprawę pt. Kreowanie wizerunku politycznego Donalda Trumpa w latach 2014–2019 napisał pod kierunkiem Piotra Kwiatkiewicza^[3]; obronił ją w 2023^[4].

Współtworzył struktury Stowarzyszenia KoLiber, przystąpił także do Młodych Konserwatystów oraz do Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego^[5]. Należał potem do Unii Polityki Realnej oraz Prawa i Sprawiedliwości. Od 2011 do 2018 działał w Kongresie Nowej Prawicy, którego był wiceprezesem. Był również wiceprzewodniczącym rady gdyńskiej dzielnicy Cisowa^[2]. W 2018 dołączył do partii KORWiN, w której objął funkcję członka rady krajowej^[6]. Kandydował na radnego Gdyni w wyborach samorządowych w 2002^[7] i 2006^[8]. W wyborach w 2014^[9] i 2018^[10] ubiegał się o mandat radnego sejmiku pomorskiego (w 2014 kandydował równocześnie na prezydenta Gdyni^[11]). W wyborach w 2014^[12] i 2019^[13] bez powodzenia ubiegał się o mandat eurodeputowanego.

W wyborach parlamentarnych w 2019 kandydował do Sejmu z listy współtworzonej przez jego ugrupowanie federacyjnej partii Konfederacja Wolność i Niepodległość w okręgu gdyńskim. Został wybrany na posła IX kadencji, otrzymując 19 334 głosy^[14]. Wybrano go na jednego z wiceprezesów partii KORWiN^[15] oraz na jednego z zastępców przewodniczącego Komisji Edukacji, Nauki i Młodzieży^[1]. Został następnie jednym z kandydatów w zorganizowanych przez Konfederację prawyborach mających wyłonić jej kandydata w wyborach prezydenckich w 2020^[16].

W marcu 2022 wraz z Jakubem Kuleszą i Dobromirem Sośnierzem opuścił partię KORWiN^[17]. W tym samym roku został prezesem partii Wolnościowcy^[18] (która zakończyła działalność w 2024^[19]). W lutym 2023 został wykluczony z Konfederacji, zarzucono mu „działanie na szkodę partii” (według Artura Dziambora miało to związek z kilkoma jego wypowiedziami medialnymi)^[20]. W tym samym miesiącu ogłosił współtworzenie koła poselskiego Wolnościowców^[21] (które rozpadło się kilka miesięcy później). We wrześniu 2023 dołączył do Koalicji Polskiej^[22]. W 2023 nie został wybrany do Sejmu kolejnej kadencji (kandydował z listy Trzeciej Drogi, otrzymując 9168 głosów)^[23]. Został potem wykładowcą w Collegium Humanum^[24].

W marcu 2024 objął funkcję dyrektora departamentu marketingu i komunikacji w spółce zarządzającej portem morskim Gdańsk^[25], zakończył jej pełnienie jeszcze w tym samym roku^[26]. Następnie został dziekanem mieszczącego się w Gdańsku Wydziału Studiów Społecznych Wyższej Szkoły Bezpieczeństwa w Poznaniu^[27].

W 2024 z listy Trzeciej Drogi bez powodzenia kandydował do sejmiku pomorskiego^[28] oraz do Europarlamentu X kadencji^[29].

Żonaty, ojciec dwojga dzieci^[30].