Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Arnold Classic

coroczne zawody dla kulturystów profesjonalnych (Columbus, USA; 1989–)

Arnold Classic – zawody dla kulturystów profesjonalnych rozgrywane corocznie w Columbus od 1989 roku pod koniec lutego lub na początku marca. Organizowane przez Arnolda Schwarzennegera (stąd jego imię w nazwie) są obecnie częścią multi-sportowej imprezy pod nazwą Arnold Sports Festival, w której rozgrywanych jest blisko 40 dyscyplin i konkurencji sportowych (głównie atletycznych) z udziałem dużej liczby zawodników i zawodniczek. Arnold Classic cieszą się wysoką renomą, ze względu na udział czołowych zawodników, których przyciągają wysokie nagrody (130 tys. dolarów za I miejsce, plus luksusowe nagrody rzeczowe w 2010 roku). Uważane są za najważniejsze po Mr. Olympia – mistrzostwach świata zawodowców – zawody w świecie profesjonalnej kulturystyki. Obecnie w ramach turnieju Arnold Classic są również rozgrywane konkursy dla kobiet: Ms. International, Fitness International i Figure International, a całość imprezy nosi nazwę Arnold Fitness Weekend. Mistrzostwa od 2009 roku mają edycję amatorską, w której z sukcesami startują polscy zawodnicy.

Historia

edytuj

W 1989 roku Arnold Schwarzenegger – były siedmiokrotny zawodowy mistrz świata w kulturystyce, biznesmen i gwiazda filmowa wraz z Jimmym Lorimerem przejął organizację prestiżowej, chociaż nie cieszącej się dużą popularnością imprezy dla kulturystów zawodowych Mens Pro World. Zmienił jej nazwę na Arnold Classic i poważnie zwiększył pulę nagród, stawiając pod tym względem na równi z Mr. Olympia – mistrzostwami świata zawodowców (już rok później nagrody były wyższe). Wysokie stawki przyciągnęły czołówkę gwiazd ówczesnej światowej kulturystyki, nadając im wysoką renomę. W pierwszej edycji zawodów wygrał Rich Gaspari, który w ubiegłych latach był trzykrotnie (1986–1988) zawodowym wicemistrzem świata. Na miejsce zawodów wybrano Columbus i halę Veterans Memorial Auditorium.

Zwycięzcy

edytuj
Rok Zwycięzca Rok Zwycięzca Rok Zwycięzca
1989 Stany Zjednoczone  Rich Gaspari 2002 Stany Zjednoczone  Jay Cutler 2015 Stany Zjednoczone  Dexter Jackson
1990 Stany Zjednoczone  Mike Ashley 2003 Stany Zjednoczone  Jay Cutler 2016 Stany Zjednoczone  Kai Greene
1991 Stany Zjednoczone  Shawn Ray 2004 Stany Zjednoczone  Jay Cutler 2017 Stany Zjednoczone  Cedric McMillan
1992 Stany Zjednoczone  Vince Taylor 2005 Stany Zjednoczone  Dexter Jackson 2018 Holandia  William Bonac
1993 Stany Zjednoczone  Flex Wheeler 2006 Stany Zjednoczone  Dexter Jackson 2019 Stany Zjednoczone  Brandon Curry
1994 Stany Zjednoczone  Kevin Levrone 2007 Dominikana  Victor Martinez 2020 Holandia  William Bonac
1995 Stany Zjednoczone  Mike Francois 2008 Stany Zjednoczone  Dexter Jackson 2021 Stany Zjednoczone  Nicholas Walker
1996 Stany Zjednoczone  Kevin Levrone 2009 Stany Zjednoczone  Kai Greene 2022 Stany Zjednoczone  Brandon Curry
1997 Stany Zjednoczone  Flex Wheeler 2010 Stany Zjednoczone  Kai Greene 2023 Nigeria  Samson Dauda
1998 Stany Zjednoczone  Flex Wheeler 2011 Stany Zjednoczone  Branch Warren 2024   Hadi Choopan
1999 Egipt  Nasser El Sonbaty 2012 Stany Zjednoczone  Branch Warren 2025
2000 Stany Zjednoczone  Flex Wheeler 2013 Stany Zjednoczone  Dexter Jackson 2026
2001 Stany Zjednoczone  Ronnie Coleman 2014 Stany Zjednoczone  Dennis Wolf 2027

Afera antydopingowa roku 1990

edytuj

W 1990 roku, podczas drugiej edycji konkursu „Arnold Classic” doszło do największego skandalu antydopingowego w historii światowej kulturystki. Czterech zawodników – Shawn Ray, Nimrod King, Samir Bannout i Ralf Möller zostało przyłapanych na stosowaniu niedozwolonych środków dopingujących (Ray – Winstrol, King – Winstrol i Drostanolon, Bannout – Drostanolon, Möller – Nandrolon). Dwóch z nich należało do ścisłej światowej czołówki – Bannout był zawodowym mistrzem świata w 1983 roku, Ray w 1990 roku był trzeci na Mr. Olympia. Möller – ówcześnie najwybitniejszy kulturysta niemiecki, znany aktor i milioner dzięki intratnym kontraktom reklamowym na rynku niemieckim (m.in. z Lufthansą i Mercedesem). Wszystkich zdyskwalifikowano z zawodów – Rayowi odebrano I miejsce. Ostatecznie zwycięzcą zawodów został Mike Ashley, który przed ogłoszeniem wyników testów był drugi.

Bibliografia

edytuj
  • Jacek Korczak-Mleczko. Polowanie w audytorium. „Sportowiec”. Nr 29(2051) 1990 r., s. 23-24. Warszawa: Główny Urząd Kultury Fizycznej. ISSN 0038-8122. 
  • Jacek Korczak-Mleczko. Rzeź tytanów. „Magazyn Kulturystyczny Jacek”. Nr 5 (czerwiec 1990). Kołobrzeg: OCS „Jacek”. ISSN 0867-1192. 

Linki zewnętrzne

edytuj