Antonia z Florencji

Urodziła się szlacheckiej rodzinie we Florencji. W 1416 roku, w wieku 15 lat, wyszła za mąż. Z tego związku urodziła syna, lecz wkrótce potem jej mąż zmarł^[1]. Potem wyszła po raz drugi za mąż, jednak jej mąż zmarł krótko po ślubie^[1]. Wówczas wstąpiła do zakonu franciszkanek tercjarek regularnych. Przebywała kolejno w zakonach w Foligno i Akwilei, gdzie była przełożoną przez czternaście lat. Chcąc żyć w większej surowości zakonnej, wsparta radami Jana Kapistrana założyła nową społeczność, nazwaną imieniem św. Klary Ubogiej. Niedługo potem zaczęły dołączać młode kobiety z okolicznych miejscowości. Antonia zarządzała zgromadzeniem przez siedem lat^[2].

Zmarła mając 71 lat w opinii świętości. Została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w 1847 roku^[1].

Ciało Antoniny spoczywa w L’Aquila i pozostaje do dziś w nienaruszonym stanie, a jej oczy są nadal otwarte. Przy jej grobie zdarzały się liczne wypadki uznawane za cudowne^[3].