Angelo Capranica

Był synem Niccoló Pantagati da Capranica i jego żony Iacobelli; jego bratem był kardynał Domenico Capranica^[1]. W młodości był gubernatorem Ceseny^[1]. 17 marca 1438 został wybrany arcybiskupem Manfredonii^[2]. 5 maja 1447 został przeniesiony do biskupstwa Ascoli Piceno^[2]. Po trzech latach, 25 sierpnia 1450 został biskupem Rieti (z osobistym tytułem arcybiskupa)^[2]. We wrześniu 1458, Pius II powierzył mu zarządzanie Bolonią jako gubernator^[1]. Po śmierci brata, w 1460, rozbudował rodzinny pałac i uczynił z niego Collegium Capranica – najstarszą renesansową rzymską uczelnię^[1].

5 marca 1460 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santa Croce in Gerusalemme^[2]. W latach 60. nieustannie wyjeżdżał na misje legackie do Bolonii, w międzyczasie uczestnicząc w konklawe 1464^[1]. Pod koniec roku 1468 zrezygnował z biskupstwa Rieti. Uczestniczył w konklawe 1471 i krótko potem został mianowany legatem przed książętami włoskimi, mającymi zorganizować krucjatę przeciw Turkom^[1]. 11 grudnia 1472 został podniesiony do rangi kardynała biskupa i otrzymał diecezję suburbikarną Palestrina^[2]. 9 kwietnia 1473 został także biskupem (z osobistym tytułem arcybiskupa) Fermo^[2]. Wkrótce potem jednak zachorował, zrezygnował z diecezji i powrócił do Rzymu, gdzie odnowił zakon cystersów^[1].