Aleksander Hall

Ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku^[1], a w 1977 studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Od 1996 uczył historii w gdańskim Liceum Autonomicznym^[2]. Od 2002 jest pracownikiem naukowym Wyższej Szkoły Informatyki i Zarządzania w Rzeszowie^[3][4], na której objął stanowisko profesora^[5]. W 2004 obronił pracę doktorską w Instytucie Historii Polskiej Akademii Nauk na temat życia i myśli Charles’a de Gaulle’a. W 2010 został doktorem habilitowanym na podstawie pracy Historia prawicy francuskiej (1981–2007) obronionej w Instytucie Studiów Politycznych PAN^[6].

Od 1977 uczestniczył w Ruchu Obrony Praw Człowieka i Obywatela, w trakcie rozłamu w tej organizacji poparł Leszka Moczulskiego. Po rocznym okresie działania w Zespole Inicjatywy Obywatelskiej założył i kierował opozycyjnym Ruchem Młodej Polski, do 1981 redagował pismo „Bratniak”. Jego ówczesną narzeczoną była Matylda Sobieska, tajny współpracownik Służby Bezpieczeństwa PRL o kryptonimie „Andrzej”.

W trakcie wydarzeń sierpniowych w 1980 uczestniczył w strajku w Stoczni Gdańskiej. 27 września 1981 był wśród sygnatariuszy deklaracji założycielskiej Klubów Służby Niepodległości, pełnił funkcję doradcy Lecha Wałęsy. Po wprowadzeniu stanu wojennego do 1984 ukrywał się, zasiadał w niejawnych władzach „Solidarności”, redagował do 1989 czasopisma podziemne. Współpracował z „Tygodnikiem Powszechnym”.

W 1989 brał udział w obradach plenarnych Okrągłego Stołu. W tym samym roku nie wziął udziału w wyborach do Sejmu kontraktowego. W rządzie Tadeusza Mazowieckiego od września 1989 do października 1990 był ministrem bez teki, powierzono mu sprawy współpracy z organizacjami politycznymi i stowarzyszeniami. Przewodniczył Forum Prawicy Demokratycznej (1990–1991), działał następnie jako wiceprzewodniczący Unii Demokratycznej (1991–1992) i przewodniczący Partii Konserwatywnej (1992–1997), w 1997 był współtwórcą Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego.

Sprawował mandat posła na Sejm w latach 1991–1993 (z ramienia Unii Demokratycznej) i 1997–2001 (z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność). Po porażce w wyborach parlamentarnych w 2001 (z listy Platformy Obywatelskiej) zrezygnował z czynnego udziału w polityce, skupiając się na pracy naukowej. W 2004 odmówił przyjęcia mandatu poselskiego przynależnego mu po wybranym do Parlamentu Europejskiego pośle PO. W kolejnych latach był m.in. członkiem komitetów honorowych kandydatów PO na urząd prezydenta Gdańska (Pawła Adamowicza) i na urząd prezydenta RP (Bronisława Komorowskiego w 2010 oraz 2015)^[7][8]. W 2020 zaangażował się w kampanię kandydata na prezydenta RP Władysława Kosiniaka-Kamysza z PSL i Koalicji Polskiej^[9][10].

W 2011 został członkiem Kapituły Orderu Orła Białego^[11]. W listopadzie 2015 w proteście przeciwko decyzji prezydenta RP Andrzeja Dudy o ułaskawieniu Mariusza Kamińskiego zrezygnował z członkostwa w tej kapitule^[12]. Wszedł w skład Komitetu Wspierania Muzeum Historii Żydów Polskich Polin w Warszawie^[13].

Syn Jana i Janiny. Od 1996 mąż Katarzyny Hall^[14], w latach 2007–2011 minister edukacji narodowej.

• Wobec Rosji (1981)
• Dziedzictwo narodowej demokracji (1984)
• Polemiki i refleksje: wybór publicystyki politycznej z lat 1978–1986 (1989)
• Spór o Polskę (1993)
• Wokół konstytucji: z perspektywy konserwatywnej (1994)
• Wizja parlamentu w nowej konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (1994)
• Polskie patriotyzmy (1997)
• Pierwsza taka dekada (2000)
• Widziane z prawej strony (2000)
• Charles de Gaulle (2002)^[15]
• Jaka Polska? (2004)^[16]
• Naród i państwo w myśli politycznej Charles’a de Gaulle’a (2005)^[17]
• Francja i wielcy Francuzi (2007)^[18]
• Zapis sposobu myślenia. Wybór publicystyki z lat 2002–2007 (2008)^[19]
• Historia francuskiej prawicy 1981–2007 (2009)
• W przededniu wielkiej zmiany. Okrągły Stół (2010)^[20]
• Osobista historia III Rzeczypospolitej (2011)^[21]

• Order Orła Białego (2010)^[22][23]
• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2006)^[24]
• Krzyż Wolności i Solidarności (2015)^[25]
• Odznaka Honorowa za Zasługi dla Samorządu Terytorialnego (2015)^[26]
• Oficer Orderu Legii Honorowej (Francja, 2015)^[27]
• Medal św. Wojciecha (2023)^[28]

• Strona sejmowa posła III kadencji. [dostęp 2019-03-10].
• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2019-03-10].
• Dr hab. Aleksander Jan Hall, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2022-06-24] .