Adolf Muschg

Studiował germanistykę, anglistykę oraz filozofię na uniwersytetach w Zurychu oraz Cambridge. W latach 1959–1962 pracował jako nauczyciel w zuryskim gimnazjum. W późniejszym okresie podejmował pracę jako wykładowca uniwersytecki na różnych uczelniach w Niemczech (m.in. na uniwersytecie w Getyndze), USA i Japonii. W latach 1970–1999 był profesorem języka niemieckiego w Politechnice Związkowej w Zurychu.

Od 1976 r. jest członkiem berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych (niem. Akademie der Künste). Należy także do Akademii Nauk i Literatury w Moguncji (niem. Akademie der Wissenschaften und der Literatur) oraz Niemieckiej Akademii Języka i Literatury (niem. Deutschen Akademie für Sprache und Dichtung ), Wolnej Akademii Sztuk Pięknych w Hamburgu (niem. Freie Akademie der Künste). W 2003 r. został wybrany przewodniczącym berlińskiej Akademii Sztuk Pięknych. Z funkcji tej ustąpił nieoczekiwanie 15 grudnia 2005 r. Powodem tej decyzji były rozbieżne poglądy Muschga oraz senatu uczelni.

Mieszka w miejscowości Männedorf niedaleko Zurychu.

• 1968 - Nagroda im. Conrada Ferdinanda Meyera
• 1974 - Nagroda im. Hermanna Hessego
• 1984 - Zuryska Nagroda Literacka
• 1990 - Medal Carla Zuckmayera
• 1993 - Nagroda im. Ricardy Huch
• 1994 - Nagroda im. Georga Büchnera
• 1995 - Nagroda Vilenica
• 2001 - Nagroda Grimmelshausen

1965 - Im Sommer des Hasen (pol. przekład W lecie Zająca, 1973)

1967 - Gegenzauber (pol. przekład Odczarowanie, 1973)

1968 - Fremdkörper

1968 - Rumpelstilz. Ein kleinbürgerliches Trauerspiel

1969 - Mitgespielt

1970 - Papierwände

1971 - Die Aufgeregten von Goethe. Ein politisches Drama

1972 - Liebesgeschichten

1974 - Albissers Grund (pol. przekład Motyw Albissera), powieść kryminalna

1976 - Entfernte Bekannte

1976 - Kellers Abend. Ein Stück aus dem 19. Jahrhundert

1979 - Noch ein Wunsch

1980 - Baiyun oder die Freundschaftsgesellschaft (pol. przekład Baiyun to biała chmura, 1986)

1982 - Leib und Leben

1984 - Das Licht und der Schlüssel. Erziehungsroman eines Vampirs

1986 - Goethe als Emigrant

1987 - Der Turmhahn und andere Lebensgeschichten

1993 - Der Rote Ritter. Eine Geschichte von Parzival

1994 - Herr, was fehlt euch? Zusprüche und Nachreden aus dem Sprechzimmer eines heiligen Grals

1995 - Nur ausziehen wollte sie sich nicht

1995 - Die Insel, die Kolumbus nicht gefunden hat. Sieben Gesichter Japans

1998 - O mein Heimatland!

2001 - Sutters Glück (pol. przekład Szczęście Suttera, 2003)

2002 - Das gefangene Lächeln. Eine Erzählung

2003 - Gehen kann ich allein und andere Liebesgeschichten

2004 - Der Schein trügt nicht. Ueber Goethe

2005 - Eikan, du bist spät

2008 - Wenn es ein Glück ist. Liebesgeschichten aus vier Jahrzehnten

2008 - Kinderhochzeit

1977 - Gottfried Keller (biografia)

1981 - Literatur als Therapie?

1997 - Wenn Auschwitz in der Schweiz liegt

2005 - Was ist europäisch? Reden für einen gastlichen Erdteil

• Manfred Dierks (wyd.): Adolf Muschg. Suhrkamp-Verlag, Frankfurt am Main 1989
• Judith Ricker-Abderhalden (wyd.): Über Adolf Muschg. Suhrkamp-Verlag, Frankfurt am Main 1979
• Rüdiger Schaper: Wer im Glashaus schwitzt. Akademie-Präsident Adolf Muschg gibt auf. w: Der Tagesspiegel Nr. 19047, Berlin, 16. Dezember 2005; s. 25.
• Dorota Sośnicka, Sabrina Mutzbauer: „Mit dem Spiele spielen“: Zum Erzähldiskurs in  Adolf Muschgs Roman Der Rote Ritter, [w:] Colloquia Germanica Stetinensia 22, 2013, s. 141-160.
• Renate Voris: Adolf Muschg. C.H. Beck Verlag, München 1984.

• Portret pisarza
• Informacje na temat pisarza. fm-eth.ethz.ch. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-05)].