Nothing Special   »   [go: up one dir, main page]

Przejdź do zawartości

Yoan Fanise

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Yoan Fanise
Data urodzenia

1981

Zawód, zajęcie

projektant gier komputerowych, reżyser

Miejsce zamieszkania

Francja

Narodowość

francuska

Yoan Fanise (ur. 1981)[1] – francuski projektant i reżyser gier komputerowych.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pracował w Ubisoft Montpellier przy udźwiękowieniu gry Beyond Good & Evil (2003) Michela Ancela[2]. Potem sprawował funkcję współreżysera gry imprezowej Rayman: Szalone Kórliki (Rayman contre les Lapins Crétins, 2006), do której opracował udźwiękowienie (w tym charakterystyczne wrzaski tytułowych stworów, które porywają postać Raymana)[3].

Jego pierwszym samodzielnym projektem była gra Valiant Hearts: The Great War (Soldats Inconnus : Mémoires de la Grande Guerre, 2014), do którego oprawę graficzną opracował Paul Tumelaire[4]. Valiant Hearts to gra przygodowa w konwencji komiksowej, podczas której gracz na przemian kontroluje awatary różnych narodowości – osoby nieuczestniczące bezpośrednio w starciach wojennych podczas I wojny światowej. Inspiracją dla Fanise'a były losy jego dziadka, który walczył na froncie zachodnim i stracił nogę[4]. Pacyfistyczne przesłanie utworu o grozie wojny pozycyjnej[4] zapewniło Valiant Hearts wielki sukces artystyczny (nagrody za najlepszą narrację i statuetka Games for Change) podczas ceremonii wręczenia The Game Awards[5]. Carolyn Petit z portalu GameSpot nazwała Valiant Hearts „jedną z najbardziej ludzkich i wrażliwych gier o wojnie, jakie kiedykolwiek wydano”[6].

W 2015 roku Fanise opuścił Ubisoft, by założyć własną spółkę DigixArt. Nowe studio zadebiutowało rytmiczną grą mobilną Lost in Harmony (2016)[7], by powrócić do tematyki I wojny światowej w 11-11: Memories Retold (2018). Fanise podjął tym razem współpracę z brytyjskim studiem Aardman Animations, by jako reżyser kreatywny ukazać losy dwóch osób po różnej stronie barykady: kanadyjskiego reportera wojennego i niemieckiego inżyniera zwerbowanego na front[8]. 11-11 została uhonorowana trzema francuskimi nagrodami Ping Awards: za najlepszą grę na komputery osobiste, udźwiękowienie i scenariusz[9]. Kolejna gra Fanise'a, Road 96 (2021), utrzymana w konwencji kina drogi, pozwala pokierować kilkoma anonimowymi nastolatkami, które podczas próby ucieczki za granicę z autorytarnego państwa wpływają na losy i decyzje kilkorga niesterowalnych bohaterów. Za każdym razem gra losuje inną kolejność pokonywania etapów i spotkań z postaciami niezależnymi[10].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. M. Yoan FANISE, Président de DIGIXART ENTERTAINMENT sur DIRIGEANT.COM [online], dirigeant.societe.com [dostęp 2024-09-28].
  2. Jesus Fabre, Road 96: The narrative system, history of the development and inspirations [online], Game Developer, 14 lipca 2021 [dostęp 2024-09-28] (ang.).
  3. Yoan Fanise | EIT [online], eit.europa.eu [dostęp 2024-09-28].
  4. a b c William Audureau, « Un jeu vidéo sur la guerre 1914-1918 permet de parler de l’humain », „Le Monde”, 26 kwietnia 2018 [dostęp 2024-09-28] (fr.).
  5. Samit Sarkar, Here are the winners of The Game Awards 2014 [online], Polygon, 6 grudnia 2014 [dostęp 2024-09-28] (ang.).
  6. Carolyn Peti, Valiant Hearts: The Great War Review [online], GameSpot, 24 czerwca 2014 [dostęp 2024-09-28] (ang.).
  7. Sam Prell, Your heart already belongs to this beautiful Wyclef Jean music game [online], GamesRadar, 17 września 2015 [dostęp 2024-09-28] (ang.).
  8. James Batchelor, DigixArt's Yoan Fanise has the "best of both worlds" after Koch acquisition [online], GamesIndustry.biz, 5 sierpnia 2021 [dostęp 2024-09-28] (ang.).
  9. Les jeux vidéo 2018 nommés à la 6e cérémonie des Ping Awards [online], Académie Française du Jeu Vidéo, 8 października 2018 [dostęp 2024-09-28].
  10. Alexis Mariel Zema, Road 96 : Un road trip narratif et procédural qui atteint l’essieu ? [online], JeuxVidéo.com, 16 sierpnia 2021 [dostęp 2024-09-28] (fr.).